Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου
Λίγο πολύ, η υπόθεση της εξέγερσης των Υδραίων κατά των μεθοδεύσεων κάποιων οργάνων του κατασταλτικού μηχανισμού της πολιτείας, είναι γνωστή. Την καταγράφω με λίγα λόγια για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε κάποιες σκέψεις στις οποίες θα είθελα να σας καταστήσω κοινωνούς.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Κλιμάκιο του ΣΔΟΕ ελέγχει ψαροταβέρνες του νησιού, την Παρασκευή το μεσημέρι. Όπως λένε τα μέλη του κλιμακίου, γνωστή ψαροταβέρνα, δεν είχε κομμένες αποδείξεις σε 10 τραπέζια. Οι υπεύθυνοι της ψαροταβέρνας λένε πως το φαγητό των πελατών ήταν σε εξέλιξη και πως πάντοτε κόβουν αποδείξεις για το σύνολο του λογαριασμού, κάτι που θα έκαναν και στην περίπτωση αυτή, μόλις ερχόταν η ώρα της πληρωμής.
Το ΣΔΟΕ, εφαρμόζοντας (ακραία κατά την γνώμη μου), την μεταμνημονιακή νομοθεσία που έχουν υπερψηφίσει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία (ποινικοποίηση και αυτόφωρο για την σχετική παράβαση), συλλαμβάνουν την 60χρονη υπεύθυνη του καταστήματος και την οδηγούν στο Αστυνομικό Τμήμα από όπου και προτίθενται να την μεταφέρουν στον Πειραιά για να περάσει αυτόφωρο.
Κανένας δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις διαμαρτυρίες της συλληφθείσης και του κόσμου που θεωρεί «τραβηγμένη» την ενέργεια των οργάνων. Η γυναίκα, λόγω υψηλής πίεσης, λιποθυμά και μεταφέρεται στο Κέντρο Υγείας. Ο γιός της, δηλώνει ότι αυτός είναι υπεύθυνος και όχι η μητέρα του, γιατί δεν έκοβε επί μέρους αποδείξεις αλλά περίμενε να έρθει η ώρα του λογαριασμού για να κόψει συνολικές, όπως γινόταν παλαιότερα. Τα εντεταλμένα όργανα, χωρίς να ελέγξουν την άδεια του καταστήματος όπου αναγράφεται ο υπεύθυνος, συλλαμβάνουν τον γιό της 60χρονης και επιχειρούν να τον μεταφέρουν με το δελφίνι, στον Πειραιά.