Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ: Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια;



Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Οι επιπτώσεις από την καθυστέρηση εφαρμογής κάποιου σχεδίου διαχείρισης των  αστικών απορριμμάτων και δημιουργίας χώρου εναπόθεσης των όποιων υπολειμμάτων, στους νομούς της Περιφέρειας Πελοποννήσου, άρχισαν να γίνονται αισθητές, σε μεγάλο βαθμό.

Αφού η ρύπανση των ρεμάτων και των χαραδρών, όπου επί χρόνια έριχναν παρανόμως τα σκουπίδια τους οι Δήμοι, οι πολίτες και οι εργολάβοι, άφηνε ασυγκίνητους τους Δημότες, έρχεται τώρα να τους προσγειώσει και να τους θέσει ενώπιον της σκληρής πραγματικότητας το οικονομικό κόστος το οποίο θα κληθούν να επωμισθούν.


Η υπερπλήρωση των σκουπιδότοπων που χρησιμοποιούσαν οι Δήμοι και η λήψη αποφάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων (για το θεαθήναι) περί κατάργησης και σφράγισης των διαφόρων αυθαιρέτων χωματερών, απλώς απέτρεψε την καταβολή δυσβάστακτων προστίμων, για λίγους μήνες. Τελικά, η λύση που βρέθηκε, μέχρι «να δούμε τι θα γίνει» ήταν, κατά περίπτωση, η συμπίεση, η δεματοποίηση και η μεταφορά των σκουπιδιών, σε περιοχές  που ακόμη παραμένουν (εν πολλοίς) άγνωστες.
Στο πολύ κοντινό μέλλον, η διατήρηση των πόλεων σε ένα στοιχειώδες επίπεδο καθαριότητας (τέτοιο που να μην απειλείται η υγεία μας και η αισθητική μας) θα κοστίζει στους δημότες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ, περισσότερα από ότι μέχρι σήμερα. Και αυτό θα συμβεί την ώρα που τα εισοδήματά μας έχουν μειωθεί κατά πολύ.
Τι κάνουμε λοιπόν τώρα;
- Το να αποδώσουμε ευθύνες είναι το πλέον εύκολο (πλην όμως αναγκαίο).
- Το να διαχειρισθούμε το πρόβλημα είναι το πρώτο ζητούμενο.
- Το να σχεδιάσουμε τη λύση και κυρίως να την εφαρμόσουμε είναι το δυσκολότερο.

Υπάρχουν όμως κάποιοι κανόνες που μπορούν να μας βοηθήσουν, αρκεί να τους γνωρίζουμε και να τους εφαρμόζουμε.
Κανόνας 1ος: Ο ρυπαίνων πληρώνει (αναλογικά με τη ρύπανση που προκαλεί).
Κανόνας 2ος: Ό,τι πετάμε δεν είναι άχρηστο (άρα ο όγκος των σκουπιδιών μπορεί να μειωθεί σημαντικά).
Κανόνας 3ος: Η προστασία του Περιβάλλοντος αποτελεί χρέος μας έναντι των παιδιών μας. Και ως χρέος πρέπει να το πληρώνουμε (υπό μορφή τελών καθαριότητας και δαπανών διαμόρφωσης περιβαλλοντικής συνείδησης).
Κανόνας 4ος: Δεν ισχύει το «κρύψε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί». Η φύση τιμωρεί.
Κανόνας 5ος: Η διαχείριση των αστικών απορριμάτων είναι, «κατ΄ ίσην μοίραν», ευθύνη των δημοτών, των δημοτικών αρχών και της πολιτείας.

Αν αυτούς τους απλούς κανόνες τους ενσωματώσουμε στον τρόπο ζωής μας, τότε «δεν κινδυνεύουμε να ξυπνήσουμε ένα ωραίο πρωί, πνιγμένοι στα σκουπίδια».
Και μην φαντάζεστε ότι αυτό το πρωινό αργεί.

Αρκεί να το αποφασίσει ένας Εισαγγελέας ή ένας Νομίατρος ή ένας Δήμαρχος που κουράστηκε να διακινδυνεύει την αυτόφωρη σύλληψή του… και τότε…

Δεν υπάρχουν σχόλια: