Το Ναύπλιον μπορεί να αναπτυχθεί αξιοποιώντας ένα βασικό του πλεονέκτημα. Να πάψει να είναι μια παραθαλάσσια πόλη …δίχως παραλιακό μέτωπο!

Το Ναύπλιον επεκτείνεται ακολουθώντας, όπως είναι φυσικό, την ακτογραμμή του

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ»

Μας ξάφνιασε ευχάριστα  το άρθρο του συμπολίτη μας  "Αναπλιώτη 3ης γενιάς". Πρώτον γιατί ήταν ενδιαφέρον και συνάμα διαφωτιστικό σε πολλούς τομείς. Παρά του ότι ήταν εκτενέστατο, δεν ήταν μονότονο και κουραστικό. Μάθαμε πράγματα που δεν ξέραμε για τη πόλη που ζούμε και πως εξελίχθησαν τα τελευταία 50 χρόνια ορισμένα ζητήματα της πόλης.  Δεύτερον γιατί  δεν ήταν ένα κείμενο με το ξύλινο περιεχόμενο των γνωστών απόψεων που εκφράζουν άλλοτε οι υποστηρικτές και άλλοτε οι διαφωνούντες σε κάτι που αφορά την πόλη ή τους δημότες. Ήταν απλό, ουσιώδες και διδακτικό. Τρίτον γιατί υπήρχε όραμα και σχέδιο -πρόταση με πολλαπλά οφέλη προς την πόλη, τους δημότες, τους επισκέπτες και ουσιαστικά μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Μία πρόταση αξιόλογη, ρηξικέλευθη, τεκμηριωμένη και ταυτόχρονα  οικονομική, χαμηλού κόστους για το Δήμο.

ΝΑΥΠΛΙΟΝ: Αεροφωτογραφία της Google. Είναι φανερή η δυνατότητα και η ανάγκη αξιοποίησης του παραλιακού μετώπου από την λυθορριπή (όπου θα κατασκευαστεί η μαρίνα) μέχρι το Ραμαντάνι.

Εγώ, ως μόνιμος κάτοικος  του Ναυπλίου, μένω στο Νέο Βυζάντιο, θα αναφερθώ στα παραλιακά όρια που διαθέτει σήμερα ο Δήμος μας. Που αρχίζουν από το λιμάνι και την παλιά πόλη και φθάνουν μέχρι την ΕΛΣΑΠ  και τις εγκαταστάσεις του Βιολογικού Καθαρισμού, εκεί λίγο πριν το δημόσιο ΚΤΕΟ στην παραλιακή λεωφόρο προς τη Νέα Κίο.                                                                                                     

Προ μηνός μάθαμε από τις ανακοινώσεις του Δήμου ότι εκπονείται το χωροταξικό σχέδιο της χερσαίας ζώνης του λιμένα και της μαρίνας. Σε αυτό το μέτωπο από τη Μπουμπουλίνας μέχρι τη Μεγάλου Αλεξάνδρου θα γίνουν κτηριακές εγκαταστάσεις του Λιμεναρχείου, του Τελωνείου, του Λιμενικού Ταμείου, της μαρίνας και ότι άλλο προβλέπεται σε ένα σύγχρονο λιμένα καθώς και χώροι στάθμευσης, πρασίνου και γήπεδα. Ακούστηκε επίσης ότι θα δημιουργηθεί μία νέα είσοδος στο λιμένα στην ευθεία της Μ. Αλεξάνδρου, το τρένο θα μεταφερθεί  μετά το αντλιοστάσιο του βιολογικού του Δήμου, δηλαδή προς το κτήριο στέγασης της πρώην Νομαρχίας και ότι εκεί κοντά θα πάει και το ΚΤΕΛ με λίγες θέσεις δύο ή τριών λεωφορείων.  Οφείλω να παραδεχτώ ότι όλα αυτά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά λόγω των δραστηριοτήτων στο λιμένα και στις λοιπές εγκαταστάσεις που θα γίνουν υποστηρικτικά μέχρι την πρώην Νομαρχία, η όχληση θα είναι μεγάλη και αυτός ο χώρος δεν θα είναι και τόσο φιλικός προς το δημότη και τον επισκέπτη. Θα ‘χει κίνηση και θόρυβο. 

Γι’ αυτό ενθουσιάστηκα με την πρόταση του ‘’Αναπλιώτη 3ης γενιάς‘’ που προτείνει την αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης από τη Νομαρχία μέχρι το Ραμαντάνι, όπως του Αγίου Κοσμά στην Αθήνα με πράσινο, μικρά γήπεδα, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομο, γήπεδα στην αμμώδη παραλία, χώρους στάθμευσης. Έτσι αναβαθμίζεται περιβαλλοντικά και ποιοτικά ολόκληρη η περιοχή και αποκτά συνοχή το παραλιακό μέτωπο λιμάνι –ρέμα Ραμαντάνι  στα δύο αυτά πλησίον της πόλης χιλιόμετρα. Μέρος της εκεί έκτασης που ανήκει σε ιδιοκτήτες μπορεί εύκολα και γρήγορα να περιέλθει στην κυριότητα του Δήμου, αν ολοκληρωθεί το σχέδιο πόλης στην περιοχή της Γλυκειάς από την εισφορά σε γη και χωρίς δαπάνη για το Δήμο.                                                                                                                Η θεσπισμένη ΖΟΕ προβλέπει  προστατευόμενη περιοχή, που αρχίζει από το δημόσιο ΚΤΕΟ –βιολογικό Άργους /Ναυπλίου και φτάνει μέχρι και την έκταση που ήθελε να εκποιήσει πρόσφατα το ΤΑΙΠΕΔ, από το παλιό νυχτερινό κέντρο πέραμα που κατεδαφίστηκε μέχρι το ρέμα Ραμαντάνι.  Δεσμεύει όλο το θαλάσσιο μέτωπο των πρώην δήμων Μιδέας και Τίρυνθας που ενώθηκαν με το Ναύπλιο. Δηλαδή η πόλη μας και ο Δήμος σήμερα δεν μπορεί να αναπτυχθεί παραλιακά ούτε μέτρο μετά το Ραμαντάνι; Και τι κάνουμε για να μη χάσουμε και την τελευταία προοπτική; Θέλουμε μια παραθαλάσσια πόλη δίχως παραλιακό μέτωπο; Θέλουμε την παραλιακή ζώνη όπως είναι τόσα χρόνια υποβαθμισμένη και τριτοκοσμική;

Ο δημότης θέλει να έχει ποιότητα ζωής και ποιότητα δεν γίνεται χωρίς επαφή με τη φύση, τη θάλασσα, τον καθαρό αέρα, την πόλη και την ιστορία της. Αν αξιοποιηθεί η παραλιακή περιοχή της Γλυκειάς από πρώην Νομαρχία μέχρι Ραμαντάνι, θα δώσει την ευκαιρία στους δημότες μικρούς και μεγάλους να την κατακλύζουν όλες τις ώρες, αφού έχει εγγύτητα στη νέα πόλη από τα γυμνάσια μέχρι τις εργατικές κατοικίες και θα προσφέρεται ως διαδρομή περπατήματος, τρεξίματος, ποδηλατάδας ή σαν βόλτα ξεκούρασης στην υπέροχη θέα της πόλης, του κόλπου, του Άργους και των Κορινθιακών -Αρκαδικών βουνών. Ένας πεζόδρομος και ποδηλατόδρομος δυτικά και παράλληλα προς τις υπάρχουσες σιδηροδρομικές γραμμές ίσως να είναι η ιδανική διαδρομή σε αμεσότητα με τη θάλασσα. Η διαδρομή λιμάνι –Νομαρχία –Γλυκειά -Ραμαντάνι  θα γίνει σίγουρα η εναλλακτική της διαδρομής Αρβανιτιάς -Καραθώνας και η παραλία αν αξιοποιηθεί σωστά θα μετατραπεί στην κοντινή παραλία για μπάνιο, παιχνίδι κι αναψυχή για το μέσο και χαμηλόμισθο ή άνεργο συμπολίτη.             

Όσο ζω, ελπίζω. Εύχομαι να γίνει, για το καλό της πόλης και των συνδημοτών μας. Για το Ναύπλιο του αύριο και για να είναι η επόμενη μέρα, ημέρα με πλεονεκτήματα  και προοπτική.                           

ΕΝΕΡΓΟΣ   ΠΟΛΙΤΗΣ