Οι προδότες των αγροτών, να ξέρουν ότι ξέρουμε! Η τελευταία πράξη;

γράφει ο Σπύρος Καχριμάνης

Από Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016 θα παιχτεί ακόμη μια ιστορική πράξη προδοσίας κατά της Ελληνικής γεωργίας. Οι ελάχιστοι σε αριθμό, αλλά καλά δασκαλεμένοι με φροντιστήρια ετών λακέδες του συστήματος, σχεδόν πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Κάποιους θα τους δούμε σύντομα Γενικούς Γραμματείς στο υπουργείο. Ίσως και ποιο ψηλά, ανάλογα με τα οφέλη που θα φέρουν. Ανάλογα με το πόσα «πρόβατα» θα φέρουν σφαγμένα στα πόδια των αγάδων.
Οι λακέδες λοιπόν, συνεννοημένοι με τους αγάδες, πρώτα από όλα πέτυχαν να κρατήσουν στους δρόμους σχεδόν 2 μήνες τους αγρότες για να τους εξαντλήσουν. Κλασική στρατηγική, «Κούρασε τον αντίπαλο και θα πέσει αμαχητί.»

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πέτυχαν να επιβάλουν το υπόδειγμα (προσέξτε τον όρο «υπόδειγμα») των αιτημάτων. Με αυτόν τον τρόπο τα -ελάχιστα- λαμόγια, έστησαν το «γήπεδο» όπως το ήθελε το σύστημα, δηλαδή οι προτεραιότητες να είναι το φορολογικό, το ασφαλιστικό και το κόστος παραγωγής.

Αφού λοιπόν οι λακέδες έστησαν το πεδίο της μάχης όπως το ήθελαν, καλούσαν τους ανυποψίαστους από λαμογιές, αγνούς αγρότες, να παίζουν με τους δικούς τους όρους.

Φορολογικό, Αφαλιστικό, Κόστος παραγωγής.
Φορολογικό, Αφαλιστικό, Κόστος παραγωγής.

Κουβέντα για την νέα ΚΑΠ και σε ποιες τσέπες θα πάει, για τις απάτες με τον ΦΠΑ και τις επιδοτήσεις και σε ποιες τσέπες πάνε, για το πώς και σε ποιους μοιράζονται τα δικαιώματα, για το ΟΣΔΕ που χρεώνεται κάθε χρόνο εκατομμύρια, ποιοι τα παίρνουν και που είναι –οι χιλιοπληρωμένοι- χάρτες, για την έλλειψη νομοθετικού πλαισίου για συνδικαλισμό και συνεταιρισμούς, για χρήσεις γης, για διαχείριση υδάτινων πόρων, για το πόσα λεφτά πάνε σε έρευνα, εκπαίδευση, προβολή προϊόντων, εκθέσεις, συνέδρια μελετούλες, για, για, για,….

Ποια είναι η στρατηγική;
Προσοχή, δεν λέω ότι φορολογικό, ασφαλιστικό και κόστος παραγωγής δεν είναι πολύ σοβαρά ζητήματα και απολύτως καθοριστικά για την επιβίωση του κλάδου. Μιλάω για τη στρατηγική. Λέω δηλαδή, ότι, όταν ο αντίπαλος (με τους λακέδες του) σε καλεί με αυτές τις προτεραιότητες, στήνει δηλαδή το «γήπεδο» όπως το θέλει, εσύ αλλάζεις τις προτεραιότητες και τον βγάζεις «εκτός έδρας». Βάζεις πρώτα τα θεσμικά ζητήματα που θα ξεβρακώσουν το σύστημα και τους λακέδες του και στην συνέχεια τα φλέγοντα (φορολογικό κ.λπ.). Αλλάζεις τους όρους του παιχνιδίου.

Συμπέρασμα-Επόμενα βήματα
Η μάχη αυτή ακόμη και αν φαινομενικά κερδηθεί, είναι χαμένη. Το πιο πιθανόν είναι το σύστημα να δώσει κάτι που είχε ήδη υπολογίζει από την αρχή ότι θα έδινε σχετικά με φορολογικό, ασφαλιστικό και κόστος παραγωγής, αλλά θα συνεχίσει να αλωνίζει χωρίς να αγγίξει τα θεσμικά και διαθρωτικά ζητήματα.

Αυτό που έχει σημασία μετά από μία μάχη είναι ο απολογισμός, η αξιολόγηση και ο επανασχεδιασμός της στρατηγικής.

Το σύστημα και οι λακέδες θέλουν μετά από κάθε τέτοια μάχη να απογοητεύονται οι αγνοί αγρότες, για να έχει απροπόνητους αντιπάλους στην κάθε επόμενη μάχη. Γι’ αυτό και θα δείτε κάθε φορά στις κινητοποιήσεις πολλούς νέους και λίγους παλιούς (όχι ηλικιακά). Οι νέοι απογοητεύονται και αποχωρούν και μαζί τους και η εμπειρία. Έτσι, τα λαμόγια επιβιώνουν.

Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουν οι αγνοί αγρότες είναι ότι δεν πρέπει να σταματήσουν τον αγώνα.

Το δεύτερο, είναι να κάνουν απολογισμό και να δουν τα λάθη στρατηγικής, επικοινωνίας και οργάνωσης, χωρίς εγωισμό, βιασύνες και φωνές.

Η βιασύνη και η προχειρότητα, είναι η κλασική συνταγή αποτυχίας.

Δεν μπορεί να γράφεις κείμενα αιτημάτων εν μέσω βουής και αντάρας. Θέλει νηφαλιότητα και προσήλωση. Μελέτη κάθε λέξης και κάθε γράμματος. Μελέτη της σειρά που θα βάλεις τα ζητήματα. Θέλει πολλές ώρες γράψε-σβήσε αυτή η δουλειά για να είναι αποτελεσματική. Αν κάποιος αντίπαλος γράψει μια λέξη, ένα αίτημα, ακόμη και αν είναι σωστό δεν πρέπει να το υιοθετήσεις. Έτσι είναι ο πόλεμος…

Στη συνέχεια πρέπει να θέσουν ένα νέο πλαίσιο θεσμικών και διαρθρωτικών αιτημάτων, καλά διατυπωμένων, τα οποία θα τα κάνουν «σημαία». Το μήνυμα πρέπει να είναι καθαρό και σταθερό. Αυτός είναι ο πρώτος κανόνας της επικοινωνίας. Ολοι να βγαίνουν και να διαβάζουν ένα κείμενο. Τόσο μονότονα, που να γίνονται βαρετοί. Ας μελετήσουν την στρατηγική επικοινωνίας των κομμάτων. Ολοι την ίδια κασέτα.

Το πλαίσιο τώρα αυτών των αιτημάτων, η διατύπωση, η σειρά, το μέγεθος κ.λπ. πρέπει να κάνουν την διαφορά. Πρέπει να δείξουν στον αντίπαλο ότι τα «πρόβατα», δεν είναι πιά τόσο «πρόβατα». Γι’ αυτό, το πρώτο που θα πρέπει να κάνει αυτό το νέο κείμενο είναι να ξεβρακώνει τα λαμόγια. Δηλαδή, να ζητάει π.χ. διαφάνεια στις επιδοτήσεις και τα δάνεια των συνδικαλιστών κ.λπ. Αυτήν την προτεραιότητα οφείλουν να την καταλάβουν οι αγνοί αγρότες, αλλιώς, όσο έχουν μέσα στις τάξεις τους λαμόγια, έστω και λίγα, οι μάχες θα πουλιόνται.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το νέο πλαίσιο αιτημάτων, που θα διαμορφώνει ένα άλλο «υπόδειγμα» και θα βγάζει τον αντίπαλο εκτός έδρας, θα μπουν, υπό νέους όρους, το φορολογικό, το ασφαλιστικό, το κόστος παραγωγής.

Συνεχίζεται…

ΠΗΓΗ F.B. Spiros Kahrimanis