Οι αγεφύρωτες διαφορές μας

γράφει ο Θέμος Γκουλιώνης

«…Έδωσαν δικαίωμα λόγου σε λόχους ηλιθίων, οι οποίοι προηγουμένως δέν μιλούσαν παρά μόνο σε μπαρ, έπειτα από ένα ποτήρι κρασί. Τότε δέν έκαναν κακό στους υπόλοιπους. Εκεί κάποιος τούς έκοβε τήν κουβέντα, ενώ τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο και ένα βραβείο Νόμπελ…»

(Umberto Eco).

Ο ιδιαίτερα έξυπνος αυτός δυτικοευρωπαίος, είπε τα παραπάνω λόγια.

Ξεκινά με την λέξη «έδωσαν» αλλά δεν μας λέγει ποιοί έδωσαν. Επίσης δεν μας εξηγεί και το «γιατί έδωσαν το δικαίωμα του λόγου».

Κατόπιν μας ομιλεί για ένα bar και ένα ποτήρι κρασί, έτσι αορίστως, χωρίς να εξηγεί γιατί αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε πρώτα να πιούν για να ¨λυθεί¨ η γλώσσα τους. Και επίσης με ποια λογική αυτοί οι άνθρωποι ήσαν «λόχοι ηλιθίων», που «κάποιος» ξαφνικά τους απαγόρευε να μιλούν (αλήθεια γιατί δεν μας διευκρινίζει ποιος ήταν αυτός «ο κάποιος» που τους έκοβε την  λαλιά και με τι τρόπο τούς την έκοβε, για να μην βλάψουν δήθεν τους υπόλοιπους; Και ποιοι ήσαν αυτοί οι «υπόλοιποι» τέλος πάντων;).  

Και τελειώνει λέγοντας: Τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν, όσο και ένα βραβείο Νόμπελ…

Επειδή ο Umberto Eco γνώριζε άριστα την Αρχαία Ελληνική γλώσσα, δεν θα του είχε διαφύγει ότι τον καιρό της Δημοκρατίας, η γνώμη ενός κωπηλάτη ήταν ισάξια με την γνώμη του πλοιάρχου ή και του Ναυάρχου ακόμη, επί παντός του επιστητού, όπως και η γνώμη ενός υπέργηρου γιδοβοσκού ή και ενός τυχαίου αγρότη ή κάποιου νεαρού οπλίτη, ήταν της ιδίας βαρύτητας με τη γνώμη του Αισχύλου, του Σοφοκλέους, του Σωκράτη και του Πλάτωνος ακόμη! Και δεν ήταν γνώμες για το ποιος θα καθίσει στον θρόνο της εξουσίας για να γελοιοποιεί κατόπιν το κοπάδι των ανθρώπων από κάτω του (κοπάδι ανθρώπινων όντων που κατ’ εξακολούθηση είχαν εξαπατηθεί και σκαιά βασανισθεί από τους τυράννους-ηγέτες κατά τα πριν της δημοκρατίας χρόνια), αλλά γνώμες που αθροιζόμενες αποκτούσαν την αδιαπραγμάτευτη ισχύ του Νόμου. Ενός Νόμου που ίσχυε για όλους, και που μόνο οι ίδιοι οι πολίτες μπορούσαν με καθολική ψηφοφορία να τον αλλάξουν!!

Δυστυχώς δεν έτυχε να γνωρίζω ποιοι από αυτούς που ανέφερα πιο πάνω, και φυσικά δεν εξαιρώ τους κωπηλάτες, τους γιδοβοσκούς, τους αγρότες και τους οπλίτες, είχαν πάρει το βραβείο Nobel…

Όμως, βραβείο παμμέγιστο και μάλιστα παγκόσμιο και διαχρονικό (και τούτο είναι κάτι που το γνωρίζει σύμπασα η ανθρωπότητα), είχαν πάρει όλοι όσοι απάρτιζαν και συναποτελούσαν το μοναδικό σύστημα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Μόνο που το βραβείο αυτό, πολύ, μα πάρα πολύ απείχε νοηματικά από το να το πούνε κάτι σαν Nobel.

«Τά αφανή τοίς φανεροίς τεκμαίρου» = αυτά που δέν φαίνονται να τα συμπεραίνεις εκ τών όσων φαίνονται. ΣΟΛΩΝ. 

                                                            ΘΕΜΟΣ ΓΚΟΥΛΙΩΝΗΣ (3.6.16)