Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Τα τελευταία σχόλια που έγραψε ο Γιάννης Παμπόρης, λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του!


Πονάνε μωρέ τα παλληκάρια!
Είδα τον Βασίλη Οικονόμου όταν ήρθε να μιλήσει στο Εργατικό Κέντρο Αργολίδας και θυμήθηκα τι είχε πει όταν του την έπεσαν τα χαϊδεμένα όργανα του συστήματος και του βούλωσαν τα μάτια με μπουνιές. «Ευτυχώς είμαι γερός και άντεξα τα χτυπήματα» είχε πει. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας «πονάνε μωρέ τα παλληκάρια»;
Μα και αυτοί οι κουκουλοφόροι, χτύπαγαν κόσμο μέσα στα Εξάρχεια; Δεν μπορούν να το κάνουν έξω από εκεί; Θα μου πείτε, που; Όλες οι πλατείες ήταν γεμάτες με λαθρομετανάστες. Ας περιμένουμε λίγο. Όταν με το καλό ελευθερωθεί η Αθήνα, τότε θα μπορούμε να τις τρώμε ελεύθερα και εκτός Εξαρχείων.

Και τα χρέη;
«Οι Νεοδημοκράτες σήμερα πήραν την τύχη της παράταξης στα χέρια τους». Αυτό είχαν δηλώσει τότε και οι τέσσερις υποψήφιοι και εγώ που τους άκουγα σκεφτόμουν. «Συγχρόνως, σήμερα, οι Νεοδημοκράτες πήραν στα χέρια τους και όλα τα χρέη της παράταξής τους ή μαζί με αυτούς θα τα πληρώνουμε κι εμείς που δεν ψηφίσαμε».


ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Ξέρετε ποια είναι η φράση που συμβολίζει το αμερικάνικο όνειρο… «Κοιτάμε μπροστά»! Βλέπετε, το ιδανικό με το οποίο χτίσανε την κοινωνία τους ήταν το κυνήγι των χρημάτων, τα λεφτά, τα λεφτά, τα λεφτά. Άλλωστε, δικαίως θέλουν να βλέπουν μόνο μπροστά γιατί… δεν έχουν πίσω! Και σ’ αυτό το λίγο που έχουν, το μόνο που μπορούν να δουν είναι τους προγόνους τους να εξολοθρεύουν Λαούς, Φυλές ολόκληρες, για να τους πάρουν τα χωράφια, τα νερά και τους Βούβαλους. Ούτε ίχνος πνευματικής δημιουργίας… μόνο ντόλαρς.
Από την άλλη μεριά, εμείς οι Έλληνες, για να πάμε μπροστά πρέπει να γυρίζουμε συνεχώς και να κοιτάμε πίσω. Να ακούμε τους προγόνους μας, την Ιστορία μας και ανάλογα να πράττουμε. Έχουμε πολύ βαριά Ιστορία για να την ξεχνάμε. Μπορούμε, αν θέλουμε, τα διδάγματά της να τα χαρίζουμε στον κόσμο. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πρώτα να πιστέψουμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!

ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ…
Ο Φίλος, Συνεργάτης και Συναγωνιστής Γιάννης Παμπόρης,
άφησε την τελευταία του πνοή, στην αγκαλιά των παιδιών του, το βράδυ της Κυριακής 19ης Ιουνίου 2016.
Πάλεψε την παλιοαρρώστια δύο μήνες, παλληκαρήσια, σε μια μάχη που, όμως, είχε προδιαγεγραμμένη έκβαση.
Η εξόδιος ακολουθία έγινε την Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου, στις Εργατικές Κατοικίες και η  ταφή του στο νεκροταφείο του Ναυπλίου.

Για όλους εσάς, που μας λέγατε πως «Ο Παμπόρης γράφει όσα εμείς θέλουμε να φωνάξουμε και δεν μπορούμε», δημοσιεύουμε κείμενά του, στην στήλη του, για τελευταία φορά.
Από εδώ και πέρα, τιμώντας τον ξεκινήστε να φωνάζετε αυτά που ο Γιάννης θα έγραφε για λογαριασμό σας… αν ζούσε ακόμη ανάμεσά μας.
ΠΙΔ


Δεν υπάρχουν σχόλια: