Οδοιπορικό Ελευθερίας. 20 Χρόνια από τη δολοφονία των Ηρωoμαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμoύ Σολωμού.

Έχοντας τυπώσει στα γιλέκα τους, ο καθένας, και από ένα κατεχόμενο χωριό της Κύπρου, 42 μοτοσυκλετιστές διασχίζουν την Ευρώπη εξηγώντας στους λαούς ότι δεν υπάρχει λευτεριά στην μισή Κύπρο. Μόνοι τους, φόρεσαν τα κράνη τους και ξεκίνησαν να κάνουν την δουλειά των διπλωματών και των κρατών της Ελλάδας και της Κύπρου. Μόνοι τους χωρίς κομματικές ή άλλες υποστηρίξεις.

Πέρασαν κι όλας 20 χρόνων από την αντικατοχική πορεία του 1996 που οι μοτοσυκλετιστές ξεκίνησαν από το Βερολίνο για να φτάσουν στην Λευκωσία. Για την στιγνή δολοφονία δύο Ελληνοκυπρίων του Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού από τους Τούρκους, ποτέ δεν τιμωρήθηκε κανείς.

Από το Αμβούργο στο Βερολίνο στην Πράγα, Βουδαπέστη, Βελιγράδι, Σόφια, Ελλάδα, με στάσεις παντού.

Σταματούσαν στα κεντρικά σημεία των πόλεων, αρχίζοντας τη διαφώτιση, στους τουρίστες και τους ντόπιους που πλησιάζουν να μάθουν ποιοι είναι! Γιατί φορούν μπλουζάκια “road to freedom”. Που τους ρωτούσαν «ποιό δρόμο ποια ελευθερία»;

42 άνθρωποι τους μιλούσαν απ’ την καρδιά τους για την παράνομη εισβολή και κατοχή στον τόπο τους.

1642 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν, στον Προμαχώνα, στην Ελλάδα.
“Οι μοτοσυκλετιστές, δεν έχουν όνομα, όσο διαρκεί η πορεία. Κουβαλούν ο καθένας στην πλάτη του μεγάλο βάρος, την γη που γέννησε τόσους συμπολίτες τους και ξεκλήρισε η τουρκική εισβολή. 42 άνθρωποι είναι ο καθένας ξεχωριστά μια τεράστια φωνή για να ακουστούν ξανά οι σβησμένοι ήχοι των χωριών που σίγησαν! Γιλέκα ελπίδας να μεταμορφωθούν σύντομα σε ζωντανούς ελεύθερους τόπους», μας λέει μια κοπέλα και συνεχίζει:

«Η Πρωτοβουλία Μνήμης ιδρύθηκε το 2008 και είναι μια υπερκομματική ομάδα νέων ανθρώπων, οι οποίοι αποσκοπούν στη διατήρηση της μνήμης των ηρωομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού, αλλά και την προώθηση των αρχών και αξιών για τα οποία εκείνοι έπεσαν, δηλαδή της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

Ξεκινήσαμε στις 16 Ιουλίου από την Πύλη του Βραδεμβούργου διαφωτίζοντας τους περαστικούς για το Κυπριακό πρόβλημα και τη θυσία των ηρώων μας. Η διαφώτιση συνεχίστηκε στην Πράγα στις 17 Ιουλίου, στη Βουδαπέστη στις 18 Ιουλίου, στο Βελιγράδι στις 19 Ιουλίου στη Σόφια στις 20 Ιουλίου. Κατά το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου, επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, εισήλθαμε στον ελλαδικό χώρο από τον Προμαχώνα. Μεγάλη τιμή αποτελεί το γεγονός ότι μαζί μας βρίσκονται η κόρη του Τάσου Ισαάκ, Αναστασία, και η αδελφή του, Άντρη, οι οποίες δίνουν ώθηση στην προσπάθειά μας”.

Την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016 έκαναν Επιμνημόσυνο δέηση και κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη στο Σιδηρόκαστρο στις 11:00. Κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αντισμηνάρχου Στέργιου Συμεωνίδη στις Σέρρες στις 13:00. Έκανακ κατάθεση στεφάνου στο άγαλμα του Παύλου Μελά στον Λευκό Πύργο στις 18:15. Επισκέφθηκαν την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού.

Την Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016, στο Βόλος, έκαναν Επιμνημόσυνο δέηση και κατάθεση στεφάνου στην παραλία του Βόλου 20:00, και Εκδήλωση στο ξενοδοχείο Xenia (Πορταριά) στις 22:00.

Χθες Σάββατο 23 Ιουλίου 2016, στην Αθήνα, Επισκέφθηκαν  τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Σήμερα Κυριακή, 24 Ιουλίου 2016 κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στις 11:30.

Τι είπαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

και τους απάντησε ο Προκόπης Παυλόπουλος

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Είκοσι χρόνια μετά, εδώ στην Προεδρία της Δημοκρατίας τιμούμε την ιερή μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Και δεσμευόμαστε όλοι ότι θα αγωνισθούμε ως την τελική τους δικαίωση και την τιμωρία των δολοφόνων τους. Στην ιερή μνήμη τους δεσμευόμαστε επίσης ότι θα αγωνισθούμε για την τελική δικαίωση της Κύπρου. Δηλαδή την επίλυση του Κυπριακού με βάση το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Και καλούμε και την Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ένωση να παρέμβουν αμέσως για να πάψει να υπάρχει αυτή η απαράδεκτη εκκρεμότητα και η παρουσία στρατού κατοχής στο μαρτυρικό νησί. Και πάλι σας ευχαριστώ που είσαστε εδώ και ιδίως η Αναστασία, η οποία είναι η ζωντανή μνήμη, που μας κρατάει όλους σε εγρήγορση.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗΣ (Μέλος της Πρωτοβουλίας Μνήμης ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΟΥ): Εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ που αποδεχτήκατε το αίτημά μας, για να παρεβρεθούμε εδώ συντροφιά με ένα αδερφό από την Ελλάδα, τον Άρχοντα του Ελληνικού Κράτους, τον θεσμοφύλακα της Δημοκρατίας. Μέσα σ΄ αυτή την προσπάθεια που έχουμε κάνει, όλο αυτό το οδοιπορικό, έχουμε μαζέψει αρκετές στιγμές αγάπης από τον Ελληνικό Λαό. Τον Ελλαδικό Χώρο θα ήθελα να πω καλύτερα γιατί και η Κύπρος είναι ένα κομμάτι του Ελληνισμού. Απλά, δυστυχώς, η Ιστορία δεν μας άφησε να γίνουμε ένα ενιαίο Κράτος. Το Έθνος της Ελλάδας όμως παραμένει. Και για μας είναι φάρος. Όπως φάρος για εμάς είναι και η Αναστασία, που μας καθοδηγεί. Είναι το μωρό της παρέας, διότι πλέον οι μοτοσικλετιστές είναι οι πατεράδες της Αναστασίας. Σίγουρα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον πατέρα της σε καμία περίπτωση, αλλά ήταν το μωρό αυτής της προσπάθειας. Μίας προσπάθειας που ξεκίνησε από το Βερολίνο, με απώτερο σκοπό να μεταφέρει σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη ότι το πρόβλημα που υπάρχει στην Κύπρο δεν είναι ένα δικοινοτικό πρόβλημα. Είναι ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Γιατί αυτά τα στρατεύματα και οι «κουβαλητοί» σκότωσαν τον πατέρα της Αναστασίας, σκότωσαν τον πατέρα του Σολωμού χωρίς να υπάρχουν καν εχθροπραξίες τη συγκεκριμένη περίοδο. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα , επειδή ήθελε κάτι η Αναστασία να σας ζητήσει προσωπικά, η ίδια διότι είναι το μωρό μας, είναι ένα μωρό το οποίο είναι πολύ συνεσταλμένο και μαζεμένο. Θα ΄θελε όμως έτσι να σας πει κάτι από καρδιάς που έχει ανάγκη να το πει.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΙΣΑΑΚ: Θα θέλαμε να καταδικαστούν οι άνθρωποι που σκοτώσανε τον πατέρα μου αλλά και τον Σολωμό. Και θα θέλαμε να σας ζητήσουμε αν μπορείτε να κάνετε κάτι για να μας βοηθήσετε ώστε να καταδικαστούν αυτοί οι άνθρωποι.

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Το ζήτημα Αναστασία δεν είναι αν μπορούμε. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει. Ξέρω πολύ καλά, άλλωστε το είπα και στην αρχή αυτής εδώ της επίσκεψης, το χρέος μας θα το κάνουμε. Ήδη γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι δολοφόνοι. Από εκεί και πέρα και η Διεθνής Κοινότητα –το τονίζω- πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Εμείς θα κάνουμε αυτό που πρέπει.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΙΣΑΑΚ: Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και κανένας δεν έκανε κάτι όμως.

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Γι αυτό είπα ότι θα αγωνισθούμε έως την τελική τους δικαίωση. Και η δικαίωση είναι αυτή όπως και η επίλυση του Κυπριακού με βάση τους όρους που είπα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΤΕΜΕΡΙΔΗΣ: Και εμείς, εκ μέρους μας, εκ μέρους της πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, της Αναστασίας, της Άντρης θα θέλαμε να σας επιδώσουμε αυτό το αναμνηστικό όπου πάνω αναγράφεται το οδοιπορικό το οποίο έχουμε κάνει. Βερολίνο-Πράγα- Βουδαπέστη – Βελιγράδι- Σόφια – Αθήνα και τη Λευκωσία που θα είναι η κατάληξή μας. Έχουμε θέσει την πορεία Ελευθερίας που είναι το πιο σημαντικό αγαθό για ένα άνθρωπο και οι πρώτοι που δίδαξαν για την Ελευθερία ήταν οι Έλληνες. Σταματά η ελευθερία για μας τους Έλληνες της Κύπρου, σταματά η ελευθερία στο οδόφραγμα. Διότι δεν σημαίνει -επειδή υπάρχει η δυνατότητα διέλευσης- ότι υπάρχει και το δικαίωμα της Ελευθερίας. Από τη στιγμή που πρέπει να δείξουμε κάποιο ταξιδιωτικό έγγραφο για να μπούμε στη γη των πατέρων μας τότε δεν υπάρχει Ελευθερία. Σταματά εκεί. Και διεκδικούμε ουσιαστικά την Ελευθερία της κατεχόμενης Κύπρου.

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Και πάλι σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Αλλά δεν είναι ένα συνηθισμένο ενθύμιο. Είναι ένα ενθύμιο για το χρέος που έχω να εκπληρώσω με βάση αυτά τα οποία είπε η Αναστασία προηγουμένως.