Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

40 ημέρες χωρίς τον Γιαγκούλα…

+ Γιάννης Παμπόρης
Πέρασαν κι όλας 40 ημέρες από την ώρα που έβαζα κρυφά στο φέρετρο τον οβολό, για να πληρώσει το βαρκάρη που θα τον πήγαινε στο μεγάλο ταξίδι.
Μου έλειψε! Και απ’ ότι είδα και μίλησα, σήμερα, στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου (στις παλιές Εργατικές κατοικίες), έλειψε σε πολλούς. Και δεν αναφέρομαι στα παιδιά και την εγγόνα του, σ΄ αυτούς πάντα θα λείπει. Ήταν εκεί, άνθρωποι της καθημερινής παρέας του ψαρέματος. Ήταν συνάδελφοι και συμπατριώτες από τη μακρινή Μακεδονία, ήταν και γείτονες «που τα ’λεγαν κάθε ημέρα» και που αντάλλαζαν δυο λεμόνια, ένα πιάτο φαγητό ή ένα γλυκό σε κάποια γιορτή.
Ήρθαν πολλοί να με συλλυπηθούν και να μου μιλήσουν. «Ήσουν το φιλαράκι του», μου έλεγαν όλοι. Έτσι έμαθα πως τους μιλούσε για μένα.


Όχι περίεργα πράγματα και ιστορίες αγώνων (αυτά τα λέγαμε μεταξύ μας, τα μεσημέρια που τρώγαμε παρέα), άλλα τους έλεγε, πιο καθημερινά και ανθρώπινα. Για το φαγητό που μαγείρεψε και χαιρόταν να με βλέπει να σκουπίζω το πιάτο με μια μπουκιά ψωμί. Για τη δίαιτα που ξεκινήσαμε μαζί και που μου φόρτωσε 5 κιλά μαξιλαράκι. Για τη σύνταξη που του κόβανε συνέχεια και τον οδήγησαν να αναπροσαρμόζει την ζωή του. Για τον Λάρυ, το εγκαταλειμμένο σκύλο, που είχε υιοθετήσει και που τελικά αναγνώριζε γι’ αφεντικό μόνο τον γιό του το Χρήστο. Για την εγγονή του τη Μαρία που ήταν ότι καλύτερο του είχε συμβεί στη ζωή του. Για τα κείμενα που έγραφε σχολιάζοντας τα όσα συμβαίνουν γύρω μας και την αδράνεια του λαού μας και που τα συζητούσαμε. Για όλα τους μίλαγε. Και πάντοτε με την καλή κουβέντα για τους ανθρώπους που αγαπούσε.
Δεν ήθελα να γράψω και να μιλήσω για τον Γιάννη αλλά… αυτό το «ήσουν το φιλαράκι του….» ήταν το τελευταίο δώρο που μου έκανε.
Δύσκολο να έχεις φίλους σήμερα. Και εγώ είχα ένα φιλαράκι και το έχασα. Το «σμούδ» όμως, μου έμεινε. Όπως έμεινε και η στήλη με τα σχόλια (στην 4η σελίδα της ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ), που γράφει και υπογράφει -τιμή στον Γιάννη Παμπόρη-, ο Δήμος Γιαγκούλας.
Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
(ο συναγωνιστής του και φιλαράκι του)



Η τελευταία Λαμπρή: Ο Μάκης, ο Βασίλης, ο Γιάννης, η Μαρία και ο Χρήστος

Δεν υπάρχουν σχόλια: