ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ: Η πολιτεία, των κομμάτων, υπήρξε πάντοτε καταφρονιτική προς τους αληθινούς Ήρωες. Οι Πολίτες, όμως διατηρούν άσβεστη την Ιστορική Μνήμη.

Η ελεύθερη πατρίδα, «αγνωμονούσα» σε πότισε φαρμάκι, αντί της δόξας και του σεβασμού που σου έπρεπε. Κι ανάμεσά τους, εσείς στρατηγέ μου. 

Ένας αητός στα νιάτα σου. Ελάφι στο τρέξιμο, σμιλεμένο, γερό κορμί, μάτι γερακιού και χίλια κοντάρια αγνότητας και τιμιότητας η καρδιά σου. 
Ποτέ δεν πήρες λάφυρα και στα Δερβενάκια, θριάμβευσες! Τέσσερα σπαθιά έσπασες πολεμώντας σαν άγγελος εκδικητής, σαν άγγελος της αποκάλυψης. Και το τελευταίο γιαταγάνι χρειάσθηκε ιατρική επέμβαση για να βγει από το χέρι σου, εξ ού και το «Τουρκοφάγος». Στη μάχη, όποτε κουραζόσουν, εμψυχωνόσουν μόνος σου, φωνάζοντας στον εαυτό σου: «Άιντε Νικηταρά! Αγιάντα! Τούρκους σφάζουμε!»

Πώς άντεξες στρατηγέ μου όταν αντί για σύνταξη σου έδωσαν μια θέση στην εκκλησία να ζητιανεύεις; Και όχι και την καλύτερη… Κάπου απόμερα, ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, ζητιάνος με την βούλα του κράτους… Ποιό ανίερο, ανθρώπινο τέρας υπέγραψε τέτοια άδεια;

Όταν ήρθε το τέλος, ζήτησες αθάνατε στρατηγέ μας να θαφτείς δίπλα στον τάφο του θείου σου, του Κολοκοτρώνη. Και έτσι έγινε. Σήμερα δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται τα άγια κόκαλά σου… Όμως μη στεναχωριέσαι καπετάνιο μου. Τι έλεγε ο Περικλής; «Ανδρός επιφανούς, πάσα γη τάφος». Έτσι και για σένα Νικηταρά. Όπου και να βρίσκεσαι θαμμένος, «πάσα γή, πατρίς εστί», ιδίως για έναν ήρωα σαν κι εσένα.

Πολυάνθη Βουτσινά

(Αντιγραφή από το F.B. του GiannisMakris Pipias)