ΠΟΛΕΜΟΣ: Ιστορίες όπως τις άκουσα και, δόξα τον Μεγαλοδύναμο, τις ακούω ακόμα από τους γονείς και τους γείτονες που έζησαν αυτή την θηριωδία!!!!

(από το F.B. της Ιωάννας Βλάσση)

Δεν θα αναρτήσω ούτε τη σημαία μας, ούτε τραγούδια της αξέχαστης Βέμπο!!! Θα γράψω ιστορίες όπως τις άκουσα και δόξα τον Μεγαλοδύναμο τις ακούω ακόμα από τους γονείς και τους γείτονες που έζησαν αυτή την θηριωδία!!!!

Μικρό παιδάκι η μάνα μου και θυμάται, σπέρνανε στο Σοφικό όταν χτύπησαν οι καμπάνες και είπαν όλοι ...πόλεμος!!!! Και επίταξε ο στρατός τα ζωντανά τους, άλογα, μουλάρια ακόμα και γαϊδουράκια για τις ανάγκες του πολέμου και ντύθηκε ο μακαρίτης ο αδελφός της ο Παναγιώτης στο χακί και πήγε στην Πίνδο και στη Βόρειο Ήπειρο να πολεμήσει!!! 

Ακόμα θυμάμαι την ξιφολόγχη του, που κράτησε σαν ανάμνηση!!!! Θυμάμαι τα λόγια, που ακόμα λέει ο πατέρας μου!!!! Για τους Γερμανούς, που είχαν το αρχηγείο τους στην Αλμυρή και περπατούσαν με τις μπότες και σκόρπιζαν τρόμο και κλωτσιές αβέρτα!!! Τον Ιταλό στρατιώτη που τον έπιασε ο παππούς μου, ψόφιο από την πείνα να τους κλέβει φαγητό από την αποθήκη στο σπίτι στο Κατακάλι και τον άφησε μέχρι που χόρτασε και του φύλαγε τα χέρια!!!! Για τους Έλληνες και τους Εγγλέζους, που τους μετέφεραν με φόβο στη Σιδερώνα και με τα καϊκια στα ανοιχτά να τους πάρουν τα υποβρύχια για την Μέση Ανατολή!! Άσχετα που και αυτοί μετά Ξέχασαν!!!! Και όχι μόνο!!!!!

Θυμάται η μανούλα μου να περνούν τα Στούκας κατά σμήνη που τα έβλεπαν από την Λούτσα για την Κρήτη και έτρεχαν να κρυφτούν από το φόβο!!!! Θυμάται το υποβρύχιο Παπανικολής, που κρυβόταν στα βαθιά νερά της Σελόντας!!!!! Θυμούνται τον δάσκαλο το Σωκράτη που τον κρέμασαν οι Γερμανοί κοντά στο Δικαστικό Μέγαρο Κορίνθου και τον άφησαν σε κοινή θέα για μέρες!! Θυμάται η κυρά Άννα η γειτόνισσα τον αδελφό της τον Κώστα, 29 ετών παλικάρι και άλλους αγωνιστές που σκότωσαν οι Γερμανοί!!! Θυμάται την μικρή Κατερίνα που τραγουδούσε: Είμαι η Κατερίνα έρχομαι από την Αθήνα και ψοφάω από την πείνα, να παρακαλάει για λίγο ψωμί!!!! Θυμάται την εν ψυχρώ εκτέλεση μιας πιτσιρίκας στο Συνοικισμό γιατί έτρεξε να προλάβει την απαγόρευση της κυκλοφορίας και δεν την πρόλαβε.......!!!!!! Για τον μακαρίτη τον άντρα της τον κυρ Λάμπη, που νιόπαντρος σχεδόν έφυγε για το Μέτωπο και γύρισε ξυπόλητος και γεμάτος ψείρες!!!! Για τον χειμώνα του ΄41 που ήταν ο χειρότερος!!!! Από κρύο, πείνα και φόβο!!! Για τον Μακαρόνα που μαζί με άλλους πατριώτες ήταν μέσα σε παγιδευμένη κλούβα τρένου και τους χρησιμοποιούσαν σαν ανθρώπινες ασπίδες οι Γερμανοί για τις μεταφορές τους, αιχμάλωτοι, που ζούσαν κάθε λεπτό με το φόβο της εκτέλεσης ή της ανατίναξης!!!!!

Και είναι τόσα πολλά που ούτε και εγώ τα θυμάμαι!!!! Ευλογημένοι άνθρωποι που αξιώθηκαν να λένε τις κακουχίες τους σαν ιστορίες στα παιδιά τους!!!!! Κακό πράγμα λένε ο πόλεμος!!!! Η κατάρα του ανθρώπου!!!!!

(Οι φωτογραφίες είναι επιλογή της Ε.Π.)