Πολλές ανεπιθύμητες συμπεριφορές παρατηρούνται σε σκυλιά που μετακινούνται µε αυτοκίνητο. Πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων αποφεύγουν να βάζουν το σκύλο τους στο αυτοκίνητο και περιορίζονται μόνο σε αναγκαίες διαδρομές. Οι συνηθισμένες αντιδράσεις είναι το υπερβολικό γάβγισμα, το κλαψούρισμα, η έντονη σιελόρροια, ο εμετός, η μεγάλη κινητικότητα, οι διάρροιες και άλλα πολλά. Οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να αναλογιστούν τι έκανε το κατοικίδιο μας να φοβάται το αυτοκίνητο. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν μπορούμε να βρούμε την αιτία. Το βασικό στοιχείο της αιτίας αυτής είναι το άγχος.
Ο εκπαιδευτής Θωμάς Αναστασιάδης προτείνει τι κάνουμε:
1. Αρχίζουμε να παίζουμε με το σκύλο μας έξω από αυτό το αυτοκίνητο. Αφιερώνουμε για αρκετές ημέρες μόνο λίγα λεπτά καθημερινά (μέχρι 10’) και δείχνουμε στο σκύλο μας ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την παρουσία του.
2. Μόλις δούμε ότι πλέον αγνοεί την ύπαρξη του αυτοκινήτου, κάνουμε το ίδιο με την πόρτα ανοιχτή και προσπαθούμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να προτρέψουμε το σκύλο μας να μπει μέσα -με ανοιχτή την πόρτα- έστω και για λίγα δευτερόλεπτα. Κατόπιν, βγαίνουμε και συνεχίζουμε το παιχνίδι. Σημειώνω ότι η όλη διαδικασία θα γίνεται έχοντας το σκύλο μας στο λουρί, έτσι ώστε να έχουμε εμείς τον έλεγχο. Με μπόλικα μεζεδάκια, το αγαπημένο του παιχνίδι και κυρίως υπομονή, βάζουμε το σκύλο μέσα, μπαίνουμε και εμείς μαζί του, τον επιβραβεύουμε και ξαναβγαίνουμε συνεχίζοντας το παιχνίδι.
Προσοχή: Δίνουμε πάντα χρόνο στο σκυλί και το τοποθετούμε με το κεφάλι μπροστά. Στο στάδιο αυτό μπορούμε να δώσουμε και το γεύμα του μέσα στο αυτοκίνητο. Χτίζουμε λοιπόν στο μυαλό του ότι «μέσα σε αυτό το πράγμα με τις τέσσερις ρόδες μπορούμε να μπαίνουμε και να βγαίνουμε χωρίς πρόβλημα».
3. Αφού καταφέρουμε να μπαίνουμε και να βγαίνουμε σχετικά εύκολα, αυξάνουμε το χρόνο που παραμένουμε μαζί με το σκύλο στο αυτοκίνητο και τον επιβραβεύουμε όσο αυτός είναι ήρεμος.
4. Εδώ χρειαζόμαστε τη βοήθεια κάποιου φίλου, ο οποίος θα οδηγήσει το αυτοκίνητο για λίγα μέτρα την πρώτη φορά, και μετά επιστροφή και παιχνίδι. Αυξάνουμε κάθε φορά την απόσταση και το χρόνο οδήγησης όσο εμείς βρισκόμαστε μαζί με το σκύλο μας και τον επιβραβεύουμε. Όταν ο σκύλος έχει ήρεμη, φυσιολογική συμπεριφορά, τον ανταμείβουμε. Όταν διακρίνουμε άγχος και ανεπιθύμητες συμπεριφορές, τον αγνοούμε ή προσπαθούμε να ανακατευθύνουμε την προσοχή του, για παράδειγμα προτάσσοντας το αγαπημένο του παιχνίδι.
(Σημ. Πριν από κάθε βόλτα θα πρέπει ο σκύλος μας να είναι νηστικός για τουλάχιστον 3 – 4 ώρες, για να μη ζαλιστεί και κάνει εμετό – ένας ακόμη λόγος για να μισήσει το αυτοκίνητο.)
5. Εφαρμόζουμε την ίδια διαδικασία, αλλά οδηγούμε εμείς το αυτοκίνητο, κάνοντας μικρές αποστάσεις αρχικά και σταδιακά μεγαλύτερες. Συνεχίζουμε το παιχνίδι αμέσως μετά. Επιλέγουμε ο προορισμός της βόλτας να αποτελεί κάτι ευχάριστο γι’ αυτόν (π.χ. επίσκεψη στο πάρκο, στη θάλασσα, σε κάποιο φιλικό σκύλο κ.α.) και όχι σε κάποιο μέρος όπου δεν περνάει καλά.
Οι παραπάνω τρόποι αφορά τους ιδιοκτήτες που αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα τα κατοικίδια τους είτε όσους μόλις απέκτησαν σκύλο και προσπαθούν να τους εξοικειώσουν με το αυτοκίνητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου