Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Οι Αργείοι, για μια ακόμη φορά, τίμησαν την Παναγιά την Κατακεκρυμμένη στο βράχο της Λάρισας, στη θέση του αρχαίου ιερού της Ακραίας Ήρας

Πόσοι όμως γνωρίζουν την ιστορία της εκκλησίας που βρίσκεται πάνω στο βράχο της Λάρισας, στη θέση του αρχαίου ιερού της Ακραίας Ήρας;
Διαβάστε τι γράφει, για την ιστορία της Παναγίας της Κατακεκρυμμένης, η Ελένη Παναγιωτοπούλου, καρδιολόγος και Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου, στον τοίχο της στο F.B.
«Η Παναγία η Κατακεκρυμμένη βρίσκεται στο Άργος, επάνω στον βράχο της Λάρισας, στη θέση αρχαίου ιερού της Ακραίας Ήρας. Ονομάστηκε “Κατακεκρυμμένη” από την παλιά εικόνα που βρέθηκε κρυμμένη στη σπηλιά που προϋπήρχε στον βράχο, κατά μια παράδοση από ισχυρές λάμψεις μέσα στη νύχτα, ή κατά μια άλλη όταν εμφανίστηκε σε όνειρο. Όπως συνήθως γινόταν, στο σημείο εκείνο αποφάσισαν να κτίσουν το πρώτο εκκλησάκι (10ος αι.).
 
Ελένη Παναγιωτοπούλου
Αργότερα αντικαταστάθηκε από μεγαλύτερη εκκλησία, που λειτούργησε ως μοναστήρι, περίπου από το 1715 μέχρι το 1833, όταν αποφασίστηκε η διάλυση των Μονών που είχαν λιγότερους από έξι μοναχούς. Η Παναγία Κατακεκρυμμένη ονομάζεται και Πορτοκαλούσα, επειδή παλιότερα οι Αργείοι έριχναν πορτοκάλια προς τα νιόπαντρα ζευγάρια κατά την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου που εορτάζει , στις 21 Νοεμβρίου.
Η Μονή συνδέθηκε με διάφορα γεγονότα της προεπαναστατικής και επαναστατικής περιόδου. Εκεί λειτούργησε το πρώτο σχολείο του Άργους (1798) από όπου πέρασε ως μαθητής ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας χρησιμοποιήθηκε και ως καταφύγιο, ενώ ως σχολείο, και μετά την απελευθέρωση. Εν έτει 1906, Μεγάλο Σάββατο προς Κυριακή του Πάσχα, 4 Απριλίου, καταστράφηκε από πυρκαγιά, που προήλθε πιθανότατα από πυροτέχνημα.
Επίσης, εδώ ιδρύθηκε το 1822 το πρώτο ελληνικό νομισματοκοπείο, το οποίο όμως δεν πρόλαβε να λειτουργήσει, ενώ κατά την ίδια εποχή η Μονή αποτελούσε τιμητικό νεκροταφείο επιφανών Αργείων, τα οστά των οποίων διατηρούνται στο σημερινό οστεοφυλάκιο. Τα σημαντικότερα από τα σωζόμενα ιερά κειμήλια είναι ένα Ευαγγέλιο έκδοσης Βενετίας (1776) και δύο εικόνες της ίδιας περίπου εποχής».
(Ο πίνακας είναι έργο της Ντιάνας Αντωνακάτου)


Δεν υπάρχουν σχόλια: