Μπορεί τα κατοικίδια να παρέχουν σημαντικά οφέλη στην υγεία μικρών και μεγάλων, ωστόσο, η συναναστροφή τους με τα μικρά παιδιά απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Κτηνιατρικής της Βιέννης.
Τα δαγκώματα σκύλων στα μικρά παιδιά συχνά προκαλούνται από το οικογενειακό κατοικίδιο.
Τέτοια περιστατικά είναι αρκετά συνήθη, παρά την παρουσία ενός ενήλικα και σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη σε ιδιοκτήτες σκύλων, οι άνθρωποι υποτιμούν τις επικίνδυνες καταστάσεις που αφορούν στο αγαπημένο τους κατοικίδιο.
«Οι ιδιοκτήτες σκύλων θα πρέπει να αναγνωρίζουν τις καταστάσεις κατά τις οποίες το σκυλί τους μπορεί να αισθάνεται ότι παρενοχλείται και πρέπει να παρεμβαίνουν εγκαίρως. Παρόλα αυτά, πολλά περιστατικά δαγκώματος συμβαίνουν μπροστά στα μάτια των ενηλίκων», εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης Christine Arhant, από το Ινστιτούτο Κτηνοτροφίας και Προστασίας των Ζώων του Πανεπιστημίου.
Με στόχο να διαπιστώσει γιατί τα περιστατικά δαγκώματος από τον οικογενειακό σκύλο είναι τόσο κοινά, ακόμη και υπό την επίβλεψη ενηλίκου, η ομάδα εξέτασε τα αποτελέσματα μιας online έρευνας, προκειμένου να παρέχει την πρώτη ανάλυση της γονικής στάσης, σχετικά με την εποπτεία των αλληλεπιδράσεων παιδιού-σκυλιού.
«Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες γνώριζαν το γενικό κίνδυνο του δαγκώματος», εξηγεί η Arhant. «Η πλειονότητα των συμμετεχόντων, όμως, υποτίμησε τον κίνδυνο που αφορούσε σε μικρότερα σκυλιά».
Η εμπιστοσύνη «ξεγελά» την προσοχή
Όπως έδειξαν τα ευρήματα, καταστάσεις που αφορούσαν σε άγνωστα σκυλιά βαθμολογήθηκαν ως δυνητικά επικίνδυνες. Όταν επρόκειτο για τον οικογενειακό σκύλο, όμως, σχεδόν όλες οι περιπτώσεις κρίθηκαν ως αβλαβείς, άνευ ανάγκης παρεμβάσεως. Περίπου το 50 % των ερωτηθέντων επιτρέπουν στα παιδιά τους να παίξουν ή να αγκαλιάσουν το σκύλο όσο θέλουν, ενώ κατά το ίδιο ποσοστό αφήνουν το παιδί και το σκυλί χωρίς επίβλεψη.
«Η υγιής δυσπιστία προς τα άγνωστα σκυλιά δεν φαίνεται να υπάρχει προς τον οικογενειακό σκύλο», καταλήγει η Arhant. Σύμφωνα με την ίδια, οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα δικά τους κατοικίδια και αποκλείουν το ενδεχόμενο ενός δαγκώματος. Η πεποίθηση αυτή όχι μόνο μειώνει την προσοχή τους αλλά και δημιουργεί την εντύπωση ότι το δικό τους κατοικίδιο είναι πιο ανεκτικό και πιο υπομονετικό από ό, τι άλλα. «Ωστόσο, πρέπει να σέβονται την ανάγκη του σκυλιού τους για ξεκούραση και για ένα "δικό του" μέρος», λέει η Arhant.
Η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι οι ιδιοκτήτες παρέχουν τις βασικές ανάγκες του σκυλιού τους, όπως περιπάτους ή χώρους ανάπαυσης και σίτισης. Αλλά οι περισσότεροι ερωτηθέντες δεν φαίνεται να γνωρίζουν ότι ένα σκυλί χρειάζεται για κάποια χρονικά διαστήματα να ξεκουράζεται ανενόχλητο, μακριά από μικρά παιδιά. Μόνο λίγοι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι είχαν φροντίσει ώστε ο χώρος ξεκούρασης και διατροφής του σκύλου τους να είναι μακριά από τα παιδιά. Η ικανοποίηση της ανάγκης αυτής είναι ιδιαίτερα σημαντική, διαφορετικά ο σκύλος μπορεί να οδηγηθεί σε δάγκωμα, ακόμα και από ατύχημα.
Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο
Τα μικρά παιδιά δεν είναι ακόμα ικανά να κατανοήσουν ότι ένας σκύλος δεν θέλει να τον αγγίζουν ή να τον ακολουθούν συνεχώς. Αν ο σκύλος αισθάνεται ότι παρενοχλείται από το παιδί ή ότι περιορίζεται η ελευθερία του, αυτό θα το επικοινωνήσει μέσω της γλώσσας του σώματος. Σαφείς ενδείξεις ότι το σκυλί ενοχλείται (άρα είναι και επικίνδυνο) αποτελούν το τέντωμα του σώματός του, το γρύλισμα, το συχνό γλείψιμο του ρύγχους του και το χασμουρητό. Τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν αυτή τη συμπεριφορά. Κάποιες φορές, μάλιστα, το βρίσκουν και αστείο.
Ως εκ τούτου, οι ιδιοκτήτες σκύλων θα πρέπει να παρατηρούν προσεκτικά τις αλληλεπιδράσεις των παιδιών με το σκύλο και να τους χωρίζουν, όταν αυτό είναι απαραίτητο.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Veterinary Behavior.
ΠΗΓΗ: stogiatro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου