Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Βομβάρδισαν άμαχους στον Πειραιά, όπου θρηνήσαμε χιλιάδες θύματα και στο Άργος όπου θάψαμε εκατοντάδες αθώους.

Απαγχόνισαν δεκάδες νέους στην Κύπρο και βύθισαν στο πένθος το νησί.

Έκαψαν χωριά, εκτέλεσαν, ανάπηρους, γέρους και γυναικόπαιδα.

Δίωσαν νεκροταφεία και κατέστρεψαν μνήματα των προγόνων μας.

Ισοπέδωσαν πόλεις ολόκληρες και γκρέμισαν μνημεία και ιερά.

Λεηλάτησαν φυσικούς πόρους και μας κατέστησαν «τόκων υποτελείς».

Έκλεψαν αγάλματα, μετέφεραν ναούς και τα εκθέτουν στην εσπερία σαν δικά τους.

Οικειοποιήθηκαν το έργο φιλοσόφων και καλλιτεχνών, παραποιώντας τις αξίες μας.

Χρηματοδότησαν εχθρούς και δίχασαν την χώρα και τον λαό μας στήνοντας εμφυλίους.

Επέβαλαν δικές τους πολιτικές και πολιτειακές ηγεσίες δια των όπλων ή των εξαγορών.

Οδήγησαν τους Έλληνες στο έσχατο σημείο κατάπτωσης και μας υπέβαλαν να τους αποκαλούμε «προστάτες», «φίλους», συμμάχους» και «εταίρους».

Εν τάξει, ιστορία δεν διαβάζουν πια οι νέοι μας ή την μαθαίνουν παραποιημένη. Τουλάχιστον ας ψάξουν να βρουν και να διαβάσουν το κλασσικό βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ με τίτλο «Οι Επικυρίαρχοι», μήπως και προβληματιστούν λιγάκι!

Αν και αυτό δεν το μπορούν, ας μάθουν τι είναι το περιβόητο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης». Και τότε ας αποφασίσουν …..