Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΙΚΗ… ΣΤΗ ΞΗΡΑ. Του Θόδωρου Βαρίκου



Θεόδωρος Βαρίκος

Όπως είχα γράψει και στο τελευταίο μου κείμενο,  και σας είχα προϊδεάσει, το 2017-2018, θα είναι καλή διετία για την περιοχή μας---όσο για τη χώρα, θα τα πούμε άλλη φορά.
Χωρίς περικοκλάδες και στρογγυλέματα, μπαίνω στα θέματά μας, που μας αφορούν και μας  τσουρουφλίζουν.
Το 1986 λοιπόν είχα πάει στο Παρίσι, και σε κάποια συζήτηση (άλλοι μου έκαναν μετάφραση-- μη το παίζω και Πλατανίτης Γαλλόφωνος και τρομάξετε) με πολλούς Γάλλους και Γαλλίδες, κάποιος απ’ αυτούς «πετάγεται» και μου λέει, «ότι εσείς οι Έλληνες είσαστε ηλίθιοι, γιατί δεν αξιοποιείτε τη χώρα σας και αυτά που παράγετε». Τον ρώτησα τι θέλει να πει, και μου… αποκαλύπτει, «ότι εάν ζούσε στην Ελλάδα, θα πούλαγε το ελληνικό λάδι, όπως πουλάνε οι Γάλλοι, τα αρώματα και τις κολόνιες μέσα σε μπουκαλάκια των 100, 250, 500 γραμμαρίων  κ.λ.π…

 Δεν είναι δυνατόν η σούπερ αμόλυβδη του ανθρώπινου σώματος να πουλιέται με τα κιλά και χύμα». Για να αλλάξω κουβέντα, τον καθησύχασα λέγοντάς του, «ότι θα κάνω ο,τι περνάει από το χέρι μου, αλλά φοβάμαι μη με κλείσουν κάποια συμφέροντα και κάποιες σταθερές …νοοτροπίες σε κανένα …ίδρυμα». Αυτά το χειμώνα του 1986.Πράγματι προσπάθησα είτε εγώ με κάποια κείμενά μου, είτε μέσω κάποιων φίλων μου συναδέλφων σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα, να το σέρνω για πολλά χρόνια, το θέμα  αυτό. Τελικά διαπίστωσα για άλλη μία φορά, πως οι μόνοι αγώνες που χάνονται, είναι αυτοί που… δεν δίνονται. Αρκεί να έχουν στέρεες αλήθειες και αδιαμφισβήτητες αναλογίες  με την πραγματικότητα.  Στην περίπτωσή μας χωρίς καμία επιφύλαξη, ίσχυαν και οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις και--- έστω και μετά από 32 χρόνια, που με …κατσάδιασε ο Γάλλος για την αναγκαία και υποχρεωτική πώληση του ελληνικού  λαδιού σε συσκευασία--στυλ αρώματος  ---το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Τώρα γιατί τράβαγε σε μάκρος; Να ρωτήσετε τις χώρες που δεν παράγουν λάδι και κυρίως τις βόρειες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κ.α) που δίνανε ομηρικές μάχες για την τιμή του λαδιού και που έφθασαν μέχρι να …μπλοκάρουνε,  πάνω από 5 χρόνια την συντριπτική απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, που ζητούσε την εμφιάλωση του λαδιού σε συσκευασία των 100, 250 γρ. σε μη επαναχρησιμοποιούμενες πλαστικές φιάλες. Τα γιουσουφάκια των μεγάλων, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τρέναρε την εφαρμογή της απόφασης για  5 χρόνια. Έτσι από την 1η Ιανουαρίου του 2018, το 50% του ελληνικού λαδιού που… πήγαινε χύμα σε Ιταλία και Ισπανία, θα μπαίνει σε εμφιαλωμένη συσκευασία με το όνομα και τη διεύθυνση του παραγωγού στην ετικέτα, τα οξέα κλπ. Το μέτρο αυτό το δέχθηκε με ενθουσιασμό η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορίων και Συναφών Επαγγελμάτων, γιατί θα υπάρχει το ασφαλές εμφιαλωμένο λάδι και όχι αυτό στα μπουκάλια που χρησιμοποιούνταν πολλές φορές και φθείρονταν  εκτεθειμένα σε ήλιο και αέρα. Υπολογίζεται στους 10.000 τόνους, ότι θα καταναλώνουν τα εστιατόρια. Διαφωνία προς το παρόν υπάρχει με τα εστιατόρια των ξενοδοχείων, προφανώς γιατί έχουν συνηθίσει τους ξένους πελάτες τους με …σπορέλαια. Το μέτρο αυτό θα 1ον ευνοήσει τους μικρούς παραγωγούς διότι το λάδι τους θα προβάλλεται με το όνομά τους σε όλα τα εστιατόρια της χώρας και σύντομα και των ξενοδοχείων (και αυτοί θα αναγκαστούν)2ον  Θα ενισχύσει και τους μικρούς τυποποιητές  λαδιού, διότι θα αυξηθεί η ποσότητα του τυποποιημένου, 3ον  θα ξεφύγουμε από τη νοθεία που κάνουν Ιταλοί και Ισπανοί με τα αχτύπητα… ποιοτικά δικά μας λάδια, και 4ον θα μειωθούν οι εξαγωγές  σε χύμα, ενισχύοντας την ελληνική οικονομία. Να λοιπόν τα καλά της διετίας: οι ελιές μαμούθ (γαιδουροελιές) πρώτες στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, το λάδι μπαίνει σε καλό δρόμο, οι καλαμών και το μανάκι καλπάζουν, θα δούμε τι θα γίνει και με τα άλλα προϊόντα μας.
Το άλλο μεγάλο  και «καυτό» μας θέμα έχει να κάνει με τη ρύπανση …και του Αργοσαρωνικού (εγώ, θα μείνω στον Αργολικό, μου φθάνει για μπάνια). Πάω που λέτε γύρω στις 4 τ’ απόγευμα, μετά τις ελιές, στα μέσα του Δεκεμβρίου, να ρίξω μια βουτιά στην παραλία «Πόρτες», και βλέπω μικρές μαύρες μάζες στερεές, να μου έρχονται στη πλάτη, λάδι να επιπλέει και  η άμμος μέσα στη θάλασσα και στην παραλία, να παίζει σε χρώμα από καφέ μέχρι μαύρο. Άρχισα να θαλασσινά ζικ-ζάκ για να ξεφεύγω. Δεν γνωρίζω τι οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, επιχειρηματικά, αυτοδιοικητικά συμφέροντα και παιχνίδια παίχτηκαν με το βυθισμένο δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη 2» τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Πέραμα. Αυτά θα τα μάθουμε σε μια πενταετία και βάλε, όταν όλα θα είναι ακίνδυνα, για τους κυρίως εμπλεκόμενους. Το μόνο εγώ που δικαιούμαι να προτείνω και απαιτήσω από τους συντοπίτες μου μικρούς η μεγάλους επιχειρηματίες, από το Ναύπλιο μέχρι το Άγιο Φωκιανό και Κυπαρίσσι, είναι να ζητήσουν αποζημιώσεις από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και τους αποδεδειγμένα αρμόδιους και υπεύθυνους.  Είναι φανερό πια, πως τα  καύσιμα που πήγαν αρχικά στο βυθό, με τα κύματα ξαναβγήκαν στην επιφάνεια και θα ξαναβγαίνουν για καιρό, όποτε …κουνιέται η θάλασσα.(κρουαζιερόπλοια, θαλαμηγοί, ιστιοφόρα κλπ, δεν υπάρχουν μέσα Δεκέμβρη για δικαιολογίες, σε Ναύπλιο, Πόρτο χέλι, Σπέτσες, Ύδρα κ.α).Ποιοι οι εμπλεκόμενοι; Κ. Παναγιώτης Κουρουπλής (υπουργός), αρχηγός Λιμενικού Σώματος κ. Σταμάτης Ράπτης, Γιάννης Μώραλης Δήμαρχος Πειραιά, αντιπεριφερειάρχης Γιώργος Γαβρίλης, Θόδωρος  Κουντούρης πλοιοκτήτης «Αγίας Ζώνης 2,», ο πλοιοκτήτης του δεξαμενόπλοιου «Lassea», οι πλοιοκτήτες των πετρελαιοφόρων  «Αιτζίαν Μπρίζ 1» και «Σύρος». Αν πάνε κατηγορούμενοι αυτοί, και θα καρφώνει ο ένας τον άλλον, τότε και μόνον τότε, θα πάρετε αποζημιώσεις. —συνεννοηθήκαμε; Βιασθείτε γιατί ο Κουρουπλής θέλει να βγάλει λέει …76 ναυάγια πλοίων (μόνο της Σαντορίνης το «Ντάιμοντ» χρειάζεται 2 εκατ. ευρώ η ανέλκυση) από τις ελληνικές θάλασσες, που να προκάνει για τα πετρέλαια των παραλιών.

Υ.Γ. χαιρετίζω την απόφαση για ασφαλτόστρωση, από τον Άγιο Ιωάννη μέχρι Πλάτανο, έτσι που να ενώνεται  πλέον η Ορεινή με την Παραλιακή Κυνουρία, δια ασφάλτου.



      

Δεν υπάρχουν σχόλια: