Τα σύγχρονα ολυμπιακά παιχνίδια, δεν έχουν καμία σχέση με τους Ολυμπιακούς αγώνες και το Ολυμπιακό πνεύμα.
Όπως και στην περίπτωση της "Δημοκρατίας", οι επικυρίαρχοι του Δυτικού κόσμου, προσπαθούν να συνδέσουν μία λέξη από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, με ένα δικό τους σύγχρονο περιεχόμενο που είναι ακριβώς το αντίθετο του αρχικού.
Η θρησκευτική τελετουργία, η αισθητική και η πολεμική αρετή των γνήσιων Ολυμπιακών αγώνων, όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με το σύγχρονο τσίρκο, αλλά αποτελεί και ύβρη προς το Ολυμπιακό Ιδεώδες η κατάχρηση του ονόματος και η οποιαδήποτε αναφορά στην αρχαία Ελλάδα.
Και αυτή η όποια αναφορά, γίνεται παραποιημένη, παρουσιάζοντας έναν πολιτισμό των Αετών, λίγο πολύ ως πολιτισμό "Περιστεριών". Κρατούν από το Ελληνικό ιδεώδες μόνο μερικά ακίνδυνα για αυτούς στοιχεία, τα οποία αναμιγνύουν με διάφορα σύγχρονα φιλελεύθερα ιδεολογήματα.
Η θρησκεία του Αγωνιστικού Ιδεώδους που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, απουσιάζει από τον μοντέρνο κόσμο. Η πολιτιστική μορφή που τον κυβερνά, διαπλάθει έναν νέο τύπο ανθρώπου. Γι'αυτό, με προσθήκη αρκετού υπερθεάματος και ψευδοτελετουργίας, προσπαθούν να δημιουργήσουν τις δικές τους νέες παγκόσμιες γιορτές και θεσμούς. ο "άνθρωπος - καταναλωτής" πρέπει να νομίζει ότι υπάρχει σε αυτό το σύστημα αρχαίο πνευματικό υπόβαθρο.
Η σημασία της τελετής
Έχει σημασία ότι οι πρώτοι αγώνες των Ελλήνων ήταν πολεμικοί και επιτάφιοι. Αναπόσπαστο κομμάτι μιας θρησκείας ηρωολατρικής. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν ουσιαστικά μία τελετή και όχι μια γιορτή. Η διαφορά είναι ότι η θρησκευτική τελετή έχει ένα πιο βαθύ εσωτερικό νόημα που γίνεται κατανοητό μόνο μέσα από αυτή την ειδική γλώσσα της ψυχής. Ο σκοπός της τελετουργίας είναι να υψώνει την συνείδηση στο επίπεδο του Μύθου, πάνω από τον συμβατικό χρόνο.
Οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες, είναι ένα είδος τελετής του ανθρώπου - αγωνιστή. Είναι η διάπλαση του Ιπποτικού ιδεώδους που εκφράζεται στην ζωή και στον πόλεμο. Είναι η τελετουργική κορύφωση μίας τετραετούς σωματικής και ψυχικής προετοιμασίας. Είναι η διαμόρφωση του ανθρώπινου τύπου, που η ανθρωπότητα θαύμασε τόσο στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες, όσο και στην καθημερινή ζωή.
Μπορεί ένας νέος αθλητής των αμερικανικών Olympics, να ζήσει τις στιγμές που θα ζούσε ο αθλητής των ιερών Ολυμπιακών αγώνων; Περπατώντας στο ιερό της Ολυμπίας, στους ναούς του Διός και της Ήρας, στο στάδιο... μπορεί κανείς να διαισθανθεί το αληθινό νόημα των Ολυμπιακών αγώνων. Τις στιγμές που αναβιώνει σε συμβολική - βιωματική γλώσσα ο άθλος του μυθικού ήρωα - πολεμιστή. Ο άνεμος μυρίζει μπρούντζο και θυμίαμα. Τα ιερά λάβαρα, τα σύμβολα, τα στρατιωτικά παραγγέλματα, οι ομαδικές κραυγές, οι χαιρετισμοί, ο βηματισμός, όλα μεταφέρουν την ψυχή του νεαρού αθλητή σε ένα διαφορετικό επίπεδο δονήσεων. Γίνεται αισθητό το αρχέτυπο του Μύθου. Στον αγώνα για τον Άθλο οι φλέβες πυρώνουν και οι ψυχές ενώνονται σε μία υπερβατική αιωνιότητα. Ο κόσμος και οι χιλιάδες φωνές στέλνουν μεγάλα κύματα αστρικής δύναμης. Τα αγάλματα στον χώρο γύρω του ενεργοποιούνται. Και όταν τελικά ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών. Το σώμα φαίνεται μεγαλόπρεπο, στεφανωμένο. Σε εκείνη την μυστική κορύφωση, ο νέος δεν είναι πια μόνος. Στα δευτερόλεπτα του συμβατικού χρόνου εκεί έχει βιώσει μια αιωνιότητα μαζί με ήρωες και ημίθεους. Έχει μεταφερθεί τελετουργικά στον κόσμο των αρχετύπων. Είναι μια μικρή μύηση αυτή, που σήμερα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Αρκετές φορές όμως, όταν λόγια αρχαία αντηχούν στα αυτιά μας ή όταν χαιρετούμε ένα λάβαρο, όταν αγγίζουμε έναν αρχαίο ναό, μια παράξενη, ανερμήνευτη διαίσθηση μεγαλώνει μέσα μας. Πάλλεται μία μαγική φωτιά. Πολλές φορές θα έχουμε νοιώσει αυτό το συναίσθημα. Η καθημερινότητα μας φαίνεται απόμακρη τότε, γιατί η ψυχή ανυψώνεται προς το Ιδεώδες. Έστω και αμυδρά, μπορούμε να διαισθανθούμε τη σημασία της τελετής.
Έχει σημασία ότι οι πρώτοι αγώνες των Ελλήνων ήταν πολεμικοί και επιτάφιοι. Αναπόσπαστο κομμάτι μιας θρησκείας ηρωολατρικής. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν ουσιαστικά μία τελετή και όχι μια γιορτή. Η διαφορά είναι ότι η θρησκευτική τελετή έχει ένα πιο βαθύ εσωτερικό νόημα που γίνεται κατανοητό μόνο μέσα από αυτή την ειδική γλώσσα της ψυχής. Ο σκοπός της τελετουργίας είναι να υψώνει την συνείδηση στο επίπεδο του Μύθου, πάνω από τον συμβατικό χρόνο.
Οι πραγματικοί Ολυμπιακοί αγώνες, είναι ένα είδος τελετής του ανθρώπου - αγωνιστή. Είναι η διάπλαση του Ιπποτικού ιδεώδους που εκφράζεται στην ζωή και στον πόλεμο. Είναι η τελετουργική κορύφωση μίας τετραετούς σωματικής και ψυχικής προετοιμασίας. Είναι η διαμόρφωση του ανθρώπινου τύπου, που η ανθρωπότητα θαύμασε τόσο στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες, όσο και στην καθημερινή ζωή.
Μπορεί ένας νέος αθλητής των αμερικανικών Olympics, να ζήσει τις στιγμές που θα ζούσε ο αθλητής των ιερών Ολυμπιακών αγώνων; Περπατώντας στο ιερό της Ολυμπίας, στους ναούς του Διός και της Ήρας, στο στάδιο... μπορεί κανείς να διαισθανθεί το αληθινό νόημα των Ολυμπιακών αγώνων. Τις στιγμές που αναβιώνει σε συμβολική - βιωματική γλώσσα ο άθλος του μυθικού ήρωα - πολεμιστή. Ο άνεμος μυρίζει μπρούντζο και θυμίαμα. Τα ιερά λάβαρα, τα σύμβολα, τα στρατιωτικά παραγγέλματα, οι ομαδικές κραυγές, οι χαιρετισμοί, ο βηματισμός, όλα μεταφέρουν την ψυχή του νεαρού αθλητή σε ένα διαφορετικό επίπεδο δονήσεων. Γίνεται αισθητό το αρχέτυπο του Μύθου. Στον αγώνα για τον Άθλο οι φλέβες πυρώνουν και οι ψυχές ενώνονται σε μία υπερβατική αιωνιότητα. Ο κόσμος και οι χιλιάδες φωνές στέλνουν μεγάλα κύματα αστρικής δύναμης. Τα αγάλματα στον χώρο γύρω του ενεργοποιούνται. Και όταν τελικά ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών. Το σώμα φαίνεται μεγαλόπρεπο, στεφανωμένο. Σε εκείνη την μυστική κορύφωση, ο νέος δεν είναι πια μόνος. Στα δευτερόλεπτα του συμβατικού χρόνου εκεί έχει βιώσει μια αιωνιότητα μαζί με ήρωες και ημίθεους. Έχει μεταφερθεί τελετουργικά στον κόσμο των αρχετύπων. Είναι μια μικρή μύηση αυτή, που σήμερα δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Αρκετές φορές όμως, όταν λόγια αρχαία αντηχούν στα αυτιά μας ή όταν χαιρετούμε ένα λάβαρο, όταν αγγίζουμε έναν αρχαίο ναό, μια παράξενη, ανερμήνευτη διαίσθηση μεγαλώνει μέσα μας. Πάλλεται μία μαγική φωτιά. Πολλές φορές θα έχουμε νοιώσει αυτό το συναίσθημα. Η καθημερινότητα μας φαίνεται απόμακρη τότε, γιατί η ψυχή ανυψώνεται προς το Ιδεώδες. Έστω και αμυδρά, μπορούμε να διαισθανθούμε τη σημασία της τελετής.
Σήμερα όλες σχεδόν οι τελετές κρατούν ένα εξωτερικό τυπικό, αλλά έχουν χάσει το εσωτερικό τους περιεχόμενο. Ο άνθρωπος του ορθολογισμού δεν διαθέτει την εσωτερική "φωτιά" ώστε να βιώσει ψυχικά τελετές όπως οι ιεροί Ολυμπιακοί αγώνες. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκινούν με ένα τυπικό που μοιάζει με τελετουργικό, αλλά δεν είναι, διότι απουσιάζει το πνευματικό περιεχόμενο... Ο Ελληνικός Ιδεαλισμός. Καταλήγουν δε, σε ένα κακόγουστο πανηγύρι, επίδειξης "γκλαμουργιάς" και οικονομικής ισχύος του κράτους που τους διοργανώνει. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν μετατραπεί σε ένα εμπορικό γεγονός, που οι αξίες είναι όλες οικονομικές και όχι ψυχικές. Μία γιορτή της ιδεολογίας του Καπιταλισμού. Επιπλέον εκεί η προπαγάνδα βρίσκει εύφορο έδαφος. Είναι ένα Θέαμα που η παγκόσμια εξουσιαστική τάξη προσφέρει μαζί με "άρτο" στους ανθρώπους, προσπαθώντας να ιδεολογικοποιήσει το Σύστημά της. Είναι το "φωτοστέφανο" στο σύγχρονο υλιστικό τους κοσμοείδωλο.
Απέναντι στον σημερινό μαζάνθρωπο των θεαμάτων, στέκεται ο άνθρωπος - Ιδεαλιστής. Σε έναν μεσσιανικό κόσμο που γκρεμίζει τους αρχαίους ναούς, εμείς υψώνουμε ναούς... Τις ψυχές μας.
πηγή:www.antistasi.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου