Πώς η ποίηση είναι η εγγύηση της αθανασίας

     Με το όνομά του παραδίδεται συλλογή ελεγειών (περίπου 1400 στίχοι), στην οποίαείναι λίγο-πολύ βέβαιο ότι έχουν παρεισφρήσει και στίχοι άλλων, γνωστών (Τυρταίος, Μίμνερμος, Σόλων) ή αγνώστων ποιητών. Πρόκειται κυρίως για «υποθήκες» (παραινέσεις), που απευθύνονται στον νεαρό Κύρνο και εκφράζουν την αριστοκρατική

       ηθική. Το περιεχόμενό τους είναι συχνά πολιτικό, υπάρχουν όμως επίσης στίχοι με ηθικολογικό, ερωτικό ή άλλο περιεχόμενο.

Στο απόσπασμα που ακολουθεί ο ποιητής διαβεβαιώνει τον Κύρνο, για τον οποίο πρέπει προηγουμένως να έχει γράψει ήδη ελεγείες, ότι χάρη στην ποίησή του του έχει εξασφαλίσει την αθανασία.

Κύρνε, σου χάρισα φτερά ανάλαφρα

να σε σηκώσουν πάνω από την απέραντη θάλασσα
και ολάκερη την οικουμένη.

Παντού σε όλα τα συμπόσια και τις γιορτές θα βρίσκεσαι και συ
όλοι τους θα ᾽χουνε για σε να λένε.

Παίζοντας μικρούς γλυκόλαλους αυλούς

άντρες ερωτικοί θα τραγουδούν για σένα

ωραία και τρυφερά τραγούδια. Κι όταν στα σπλάχνα

της μαύρης γης θα κατεβείς,

όταν θα φτάσεις στο πολυστέναχτο παλάτι του Άδη,
ούτε και τότε, αν και νεκρός, θα ξεχαστείς.

Όλοι θα σε θυμούνται,

αθάνατο θα ᾽ναι στους ανθρώπους το όνομά σου.

Κύρνε, στη γη της Ελλάδας θα τριγυρνάς και στα νησιά,

πάνω από την άκαρπη θάλασσα, όπου ζουν τα ψάρια,

θα περνοδιαβαίνεις.

Δεν θα ᾽σαι σε άλογα καβάλα,
τα λαμπρά δώρα των Μουσών, που έχουν

στεφάνια από μενεξέδες στα μαλλιά,

αυτά θα σε ταξιδεύουν.

Θα ᾽σαι στη συντροφιά όσων και τώρα και στους αιώνες που ᾽ρχονται

αγαπούνε το τραγούδι -ώσπου θα στέκει η γη και ο ήλιος θα φωτίζει.

Μα ούτε τόσο δα δεν με προσέχεις,

και σαν μικρό παιδί με υποσχέσεις ανεκπλήρωτες με ξεγελάς.