Θάνος Δημαράκης: «Ο μύθος της επιστροφής στο χωριό δεν μπορεί να «ευδοκιμήσει», στην Ερμιονίδα»…

Δημαράκης: «Θεωρώ αδιανόητο, να ξέρω πως
καίγονται δίπλα μου δέντρα και φυτά και
να παριστάνω, πως δεν «τρέχει» τίποτα»…

Ανήκει στην γενιά των ιστολόγων της Ερμιονίδας που  παρακολουθεί στενά τα τοπικά δημοτικά δρώμενα… Είναι επαγγελματίας του πρωτογενούς τομέα και συνιδιοκτήτης  φυτωρίων… Τα καλοκαίρια  υπάρχουν στιγμές, που παρατάει τα πάντα στη μέση… Αφήνει το «μπλογκ» στην τύχη του, την δουλειά του και την ασφάλεια του περιβάλλοντός του… Όχι,  το… χόμπι του δεν είναι το …υποβρύχιο ψάρεμα, αλλά η κατάσβεση… πυρκαγιών… Και για να μην τα αναφέρουμε όλα εμείς, στον πρόλογο που τείνει να προσλάβει μεγάλη διάσταση, διαβάστε την ακόλουθη συνέντευξη, που παραχώρησε στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου» ο δικός σας Θάνος Δημαράκης, γνωστός στον ιστοχώρο, ως «Ιχνηλάτης»….

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Ποια ήταν για σένα τα  κίνητρα, ώστε να γίνεις ένας αξιόμαχος «ιχνηλάτης του διαδικτύου»;

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Μου αρέσει η επικοινωνία… Έχω ασχοληθεί επί σειρά ετών, με τον κόσμο των Η/Υ...Στο  «μπλόγκιγκ» βρήκα την κατάλληλη πλατφόρμα, ώστε να γίνω αρωγός της πληροφορίας, στους πολίτες της τοπικής κοινωνίας».

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Ενημερώνεσαι συστηματικά και παρακολουθείς μεταξύ άλλων, τις όποιες εξελίξεις και στα δημοτικά δρώμενα, της περιοχής… Προφανώς, έχεις μια καθημερινή επαφή, με τους αναγνώστες σου… Τι σου μεταφέρουν; Ποια είναι η ψυχολογία του μέσου κατοίκου της Ερμιονίδας, στο σημερινό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον;

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Ας μην γελιόμαστε… Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη η  χώρα, επικυριαρχούν… Θα έλεγα πως είναι στην «πρώτη γραμμή»… Ο κόσμος διακατέχεται, από συναισθήματα απελπισίας και από μια τρομερή ανασφάλεια, για το αύριο…»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Κοινωνική αλληλεγγύη  στην τοπική κοινωνία υπάρχει, ως αντίμετρο, στην επιδεινούμενη οικονομική ύφεση και γενικότερα στα «σημεία των καιρών»;

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Αν μπορούσε κάποιος να παρακολουθήσει τα «κοινά» και να παρατηρήσει τους δείκτες που δεν προβάλλονται επαρκώς ακόμη και από εμάς, θα διαπίστωνε ότι είμαστε μια κοινωνία με γερή συνοχή… Γίνονται δράσεις με πρωταγωνιστές ανθρώπους της «διπλανής πόρτας»  και όχι μόνο, που ελάχιστα βλέπουν το «φως» της δημοσιότητας… Όπως η ομάδα αλληλεγγύης του Κρανιδίου, τα φιλόπτωχα της Ερμιόνης και όλες οι ενορίες του «Καλλικρατικού» Δήμου Ερμιονίδας… Παράγεται καθημερινά, τεράστιο φιλανθρωπικό έργο… Δυστυχώς την παράσταση «κλέβουν» θέματα, που είναι δευτερευούσης σημασίας»…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Ενδεχομένως,  να μην επιδιώκουν την προβολή τους, για ευνόητους λόγους….

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Εντάξει …θέλω όμως μέσα από την εκτίμησή μου να επισημάνω, πως σε δράσεις αλληλεγγύης συμμετέχουν τεράστιες ομάδες συντοπιτών, που δεν φαίνονται όμως πουθενά… Βοηθάει ο κόσμος, ακόμη και τώρα, δίνοντας από το υστέρημα του στους οικονομικά ασθενέστερους… Στην Ερμιονίδα, ο μέσος όρος ηλικίας, έχει αυξηθεί πολύ ειδικά τα τελευταία χρόνια, γιατί η νεολαία της την εγκαταλείπει μαζικά και λόγω της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης… Αν και λείπει η «φρεσκάδα» και η ενέργεια που πηγάζει από την νιότη, ωστόσο η τοπική κοινωνία, αποδεικνύεται πολύ ανθεκτική στις όποιες δοκιμασίες…»
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Και ο πρωτογενής τομέας; Δεν θα μπορούσε να κρατήσει τους νέους  ανθρώπους, στην Ερμιονίδα;

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Στην Ερμιονίδα, υπάρχει ένα μεγάλο μειονέκτημα… Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ούτε και οι προδιαγραφές, ώστε να ευδοκιμήσει ο μύθος της επιστροφής στο χωριό…. Ασχολούμαι επαγγελματικά στον πρωτογενή τομέα και μπορώ να σας διαβεβαιώσω, πως τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως δύσκολα… Σε μια περιοχή όπως η δική μας, που δεν έχει το πολυτιμότερο εργαλείο,  δηλαδή το νερό, για την  συστηματική ανάπτυξη της γεωργίας και των συνυφασμένων με αυτήν παραγωγικών κλάδων… Δυστυχώς η έλλειψη νερού, μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από κανένα…  Και γενικότερα μπορώ να πω, ότι υποδομές δεν υπάρχουν… Σκεφτείτε πως η περιοχή, ενώ διαθέτει σφαγείο, η μονάδα δεν λειτουργεί… Πολλά τα κενά, στον νευραλγικό χώρο του πρωτογενούς τομέα, τα οποία  πρέπει άμεσα να καλυφθούν, αν θέλουμε να συζητήσουμε σοβαρά, για εναλλακτικούς ορίζοντες αειφόρου ανάπτυξης»…

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Θα ήθελα να αλλάξουμε κλίμα, σε αυτό το σημείο και να αναφερθούμε, στο σημερινό ρόλο, του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης… Μέσα από την ματιά τη δική σου, ως ιστολόγος…

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε, ποιος δεν θα πρέπει, να είναι ο ρόλος, της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής… Συνήθως οι τοπικοί Άρχοντες, αρέσκονται να επαναλαμβάνουν τα λάθη του κεντρικού πολιτικού μοντέλου διαχείρισης… Ανάλογα με τις γνωριμίες ή τις κομματικές καταβολές… Οι Δημοτικές Αρχές, θα έπρεπε να διαθέτουν τον δικό τους αυτόνομο πολιτικό χαρακτήρα και την ανάλογη προσωπικότητα… Να έχουν την ευελιξία, να κινηθούν εκτός του τυπικού πλαισίου, αποτολμώντας την πολιτική υπέρβαση, όπου και όταν χρειαστεί,  πιστά υπερασπιζόμενες, τα συμφέροντα του συνόλου των δημοτών»….

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Μάλλον θα ήταν φρόνιμο, να μην επεκταθούμε και να περιοριστούμε στην ανωτέρω τοποθέτησή σου, για να μην ανάψουμε «φωτιές»…. Αν και ο ίδιος, ξέρεις από αυτά… δεδομένου ότι, με τις πυρκαγιές ανακατεύεσαι… Ανήκεις στην ομάδα πολιτικής προστασίας και μάλιστα συντόμως, θα λάβετε και θεσμική υπόσταση, υπό τις διαταγές της πυροσβεστικής….

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: «Πράγματι ορισμένα μέλη από εμάς, δώσαμε εξετάσεις ώστε να επανδρώσουμε εθελοντικά, τις επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις και να συνδράμουμε στην κατάσβεση των πυρκαγιών, στην αγαπημένη μας Ερμιονίδα…»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Έχετε μετατρέψει σε πυροσβεστικά τα δικά σας αγροτικά οχήματα και με αυτά λαμβάνετε μέρος, στις επιχειρήσεις κατάσβεσης στο  πλευρό της Π.Υ… Τι σας «τραβάει» στις φωτιές;

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΡΑΚΗΣ: « Όπως σας είπα είμαι φυτωριούχος… Θεωρώ αδιανόητο, να ξέρω πως καίγονται δίπλα μου δέντρα και φυτά και να παριστάνω, πως δεν τρέχει τίποτα… Για μένα αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας πυροπροστασίας, όλα σταματάνε, την ώρα που θα ενημερωθούμε για την φωτιά… Ό,τι μα ό,τι και αν κάνουμε εκείνη την στιγμή της ημέρας, διακόπτεται και τρέχουμε με «χίλια» για να βοηθήσουμε στην άμεση κατάσβεση, αν αυτό είναι βέβαια εφικτό… Σίγουρα δεν το κάνουμε από αυταρέσκεια, ούτε από ματαιοδοξία… Το κάνουμε, απλά γιατί … θέλουμε και μπορούμε…»