ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

γράφει ο Θέμος Γκουλιώνης

Κάθε τι που σαρώνει η σκούπα. Αυτό είναι το σκουπίδι.

Στις περισσότερες πόλεις της πατρίδας μας τα σκουπίδια πλέον σχηματίζουν βουνά ολόκληρα. Τόσα σκουπίδια δεν θα μπορούσε ούτε να τα φαντασθεί κανείς στο παρελθόν.

Τι έχει λοιπόν συμβεί; Ακούς τους δημάρχους με σοβαρό ύφος να λύνουν καθημερινά αυτό το πρόβλημα, και τα βουνά των σκουπιδιών να μην τους υπακούουν!

«Το πρόβλημα των σκουπιδιών θα λυθεί με τους μπλε κάδους, με τους κίτρινους με τους πράσινους, με τους πορτοκαλί». Κάθε φορά προσθέτουν και ένα χρώμα.

«Προσοχή! Θα ξεσπάσουν επιδημίες». Προειδοποιούν οι γιατροί. 

«Να τα στείλουμε στο εξωτερικό», φωνάζουν κάποιοι απελπισμένοι.

Φταίνε οι δήμαρχοι, φωνάζει ο περιφερειάρχης. Φταίνε οι περιφερειάρχες φωνάζουν οι υπουργοί. Φταίει ο Θεός που μας μισεί, λέει ο ποιητής. Φταίει ο κακός μας ο καιρός, λένε οι τρελοί. (Λέτε να έχουν δίκιο οι τελευταίοι;).

«Σόπινγκ θέραπυ». Το άκουσα για πρώτη φορά όταν πριν αρκετά χρόνια είχα βγει στο εξωτερικό. «Θεραπεύεσθε κάνοντας ψώνια!» λέει η φράση. Μια ζωή στην Ιατρική εγώ, τέτοια φράση δεν την είχα συναντήσει σε κανένα από τα βιβλία της επιστήμης μου, και ήσαν αυτά τα βιβλία -σας το βεβαιώνω-  πολλά, πάρα πολλά. Το «αστείο» είναι ότι όταν και εγώ πρωτομίλα σε ένα θηριώδες σούπερ-μάρκετ της Γερμανίας, αισθάνθηκα μια πρωτοφανή ευεξία. Κάτι που επιβεβαίωνε το σόπινγκ θέραπυ.   

Ούτε που το κατάλαβα, αλλά ενώ είχα μπει για να ψωνίσω ένα θερμόμετρο τοίχου, βγήκα με δυο τεράστιες τσάντες ψώνια και με μια ανείπωτη χαρά. Όλα μα όλα, χωρίς να μου είναι απαραίτητα, κάτι συνέβη και έγιναν όλα μα όλα απολύτως απαραίτητα! Και το κυριότερο! Πετούσα από χαρά. 

Ας περάσουμε τώρα για λίγο στην ουτοπία. Ας υποθέσουμε (τολμηρή, πολύ τολμηρή αυτή η υπόθεση) ότι κάτι συνέβη και εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας τα σούπερμάρκετ.

Ξέρετε τι θα συμβεί με τα σκουπίδια; Καλά το καταλάβατε: Θα εξαφανισθούν αυτομάτως και αυτά. Γιατί τα σούπερμάρκετ με τα σκουπίδια συνδέονται όπως η αιτία με το αιτιατόν.

Το φοβερό είναι, ότι αυτή η σύνδεση συσκοτίζεται αποτελεσματικότατα πίσω από την έννοια της «ελευθέρας επιλογής». Κάποιοι πανέξυπνοι άνθρωποι, είδαν την ανθρώπινη αντίδραση μπροστά σε ένα πολύχρωμο παράδεισο πολυποίκιλων προϊόντων, σαν την αντίδραση του σκύλου του Παυλώφ. Θέλεις δεν θέλεις, τα σάλια σου θα τρέξουν, και συ θα βάλεις το χέρι στην τσέπη σου. Το φρικτό είναι ότι όλο τούτο γίνεται κάτω από την ελεύθερη επιλογή σου, η οποία στηρίζεται στην ελεύθερή σου βούληση. Μόνο που αυτή η τελευταία, έχει πλέον απωλεσθεί.

Οριστικά ίσως. 

Θέμος Γκουλιώνης

Οφθαλμίατρος

Ναύπλιον.

9.6.15