ΑΡΘΡΟ Αντώνη Μαλεβίτη: Σωτήριος Τρόμος*

Το να εμφανίζονται οι ολετήρες της πολιτείας ως σωτήρες του λαού δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην ιστορία μας. «Ο ΔΗΜΟΣ (Ελευσίνας) ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΚΑΙΣΑΡΑ, ΙΟΥΛΙΟΥ ΘΕΟΥ ΥΙΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥ (Δήμου) ΣΩΤΗΡΑ» (από ενεπίγραφη πλάκα στο Ιερό της αρχαίας Ελευσίνας).
Οι σωτήρες δε ενίοτε, για να διασφαλίσουν τη θέση τους, επικαλούνται και διαδίδουν το «σωτήριο τρόμο», και εξηγούμαι:

Η μεταμνημονιακή, ας μου επιτραπεί η έκφραση, πολιτική στη χώρα μας είναι προδιαγεγραμμένη για τα επόμενα τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Το 1957, μαθητής στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου, θυμάμαι ότι τα σπιρτόκουτα έγραφαν επάνω «Δ.Ο.Ε.» (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος). Υπό τον έλεγχο αυτό είχε τεθεί η χώρα μετά την ατιμωτική ήττα του 1897, ίνα εισπράττονται τα έσοδα των μονοπωλίων και αποδίδονται απευθείας στους δανειστές μας. Στο τότε δημόσιο χρέος ήταν και τα 100 εκατομμύρια χρυσά φράγκα, η πολεμική αποζημίωση υπέρ της Τουρκίας από τον ατυχή πόλεμο του ’97.
Είναι η πολιτική των δύο μνημονίων που εξαθλιώνει και εξανδραποδίζει το λαό μας. Ήδη μετράμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους και δυνάμει οικονομικούς μετανάστες. Η πολιτική που συνυπέγραψαν οι συμμετέχοντες στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Η ίδια πολιτική που δεσμεύει κάθε διάδοχη κυβέρνηση και βάζει ταφόπλακα στα κεκτημένα δικαιώματα του ελληνικού λαού.

Τα δύο μνημόνια και όσοι εφαρμοστικοί τους νόμοι επακολούθησαν από το Μάϊο του 2010 και εντεύθεν, δεν συνάπτονται μόνο με τα δυσβάστακτα κατά του λαού μέτρα (και τα σοβαρά λαϊκά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιούργησαν και δημιουργούν), αλλά κυρίως με οξεία και βαθύτατη κρίση εξουσίας.
Όλα τα πράγματα δείχνουν ότι υπάρχει παραχώρηση εξουσίας σε εξωγενή και εξωθεσμικά κέντρα (τρόϊκα, ΔΝΤ, IFF), που αποφασίζουν ερήμην του κυρίαρχου λαού μας. Επιβάλλονται δε όχι «για επιτακτικούς λόγους εθνικού συμφέροντος, που συνίσταται στην άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος», αλλά για να πληρωθούν «οι αγορές» δηλαδή οι διεθνείς μεταπράτες του χρήματος (pecunia compradors). Να υπενθυμίσω εδώ ότι μεταπολεμικά οι έλληνες πραγματογνώμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, αποφάνθηκαν σχετικά με το κατοχικό δάνειο ότι «η Γερμανία μας οφείλει ακόμα 400 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα».

Σήμερα, αυτοί που προσυπέγραψαν τα δημοσιονομικά σύμφωνα 1 και 2, που παρέδωσαν την κυριαρχία της χώρας στους δανειστές της, που συρρίκνωσαν μισθούς και συντάξεις, που συνέτριψαν τα κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα, που δημιούργησαν στρατιές ανέργων, που πισωγύρισαν τη χώρα στον εργασιακό μεσαίωνα και που μεγέθυναν επί τέλους την κρίση του λαού για να αποσοβήσουν την κρίση του κεφαλαίου, είναι οι ίδιοι που ζητούν την ψήφο μας, επικαλούμενοι τη σωτηρία της χώρας. Ως άλλοι, δηλαδή, σωτήρες.
Διαφορετικά, λέγουν, την επομένη των εκλογών δεν θα υπάρχουν συντάξεις, δεν θα υπάρχουν μισθοί, η χώρα θα βγει από την ευρωζώνη και το ευρώ, θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία και από κει στο χάος και την καταστροφή.
Διασπείρουν τον τρόμο της χρεοκοπίας, της καταστροφής και του χάους και, εν όψει των εκλογών, τον μπαμπούλα της ακυβερνησίας, ακόμη δε και το φάντασμα του εμφυλίου πολέμου. Επιχειρούν να ξαναεγκαθιδρύσουν το βασίλειο του φόβου εις αυτόν τον τόπο.
Ξεχνούν όμως ότι απευθύνονται σε ένα λαό που διακρίνεται για την εξαιρετική ευφυΐα του και το γενναίο του φρόνημα. Ένα λαό που έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι στα δύσκολα ούτε φοβάται, ούτε λυγίζει, ούτε γονατίζει. Ο λαός μας είναι μπροστάρης στους αγώνες, άφοβος, ανδρείος στη ζωή και δεν διστάζει να θυσιαστεί μπροστά στο καθήκον.
Είναι ο ίδιος λαός που έγραψε την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης και που το Μάρτιο του 1943, όρθιος μπροστά στα γερμανικά τανκς, ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση των νέων μας στα τάγματα εργασίας του Γ΄ Ράιχ.
Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει ο λαός να είναι κυρίαρχος στον τόπο του και όχι δέσμιος ξενόφερτης πολιτικής, ξένης στα ιδανικά και τις αρχές του. Και κυρίαρχος στον τόπο του είναι ο λαός όταν εξουσιάζει τον πλούτο που παράγει. Στις εκλογές που έρχονται ο λαός υπακούει στη δύναμη της ψυχής του και ακούει μόνο τη φωνή που μας λέει:
«Να σηκωθούμε ολόρθοι
και με βια να κάνουμε τον ήλιο ν’ ανατείλει
να διώξουμε τη μαύρη τη σκλαβιά
και τους εχθρούς μας που ντυθήκαν φίλοι».

Αθήναι 3-5-2012

Αντώνης Μαλεβίτης

* «Οι αρχηγοί της στάσεως (σ.σ. των Αρμενίων) εθανατώθησαν ή άλλως ετιμωρήθησαν και αι περιουσίαι αυτών εδημεύθησαν. Ίνα δε διαδοθεί σωτήριος τρόμος παρά τοις οπαδοίς της μεταρρυθμίσεως, κατά συμβουλή της Ειρήνης (σ.σ. της Αθηναίας) και του Σταυρακίου, χίλιοι εκ των Αρμενίων εκείνων απαχθέντες εις Κωνσταντινούπολιν υπέκυψαν εις ποινήν αλλόκοτον, διότι επί του μετώπου εκάστου αυτών επεγράφησαν μέλανι κεντητώ, ως λέγει ο Θεοφάνης (σ.σ. χρονογράφος), αι λέξεις αρμενιακός επίβουλος! μεθ’ ο διεσπάρησαν ούτοι εις Σικελίαν και εις τας λοιπάς νήσους, ως μαρτύρια ζωντανά της τιμωρίας ήτις περιέμενε πάντας όσοι ήθελον τολμήσει να υψώσωσι την σημαίαν της ελευθερίας της συνειδήσεως κατά της εν Κωνσταντινουπόλει γυναικοκρατίας και μοναχοκρατίας». Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, «Το Έπος της Εικονομαχίας», εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2005, σελ. 232.