Οι Δημοσιογράφοι της ΔΗΜΑΡ κατά αριστεριστών δημοσιογράφων

Η πλειοψηφία του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ και φυσικά την ανάγκη των ελλήνων πολιτών για ενημέρωση σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου, προχώρησε σε επίδειξη άκρατου αριστερισμού με αφορμή την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα εξέδωσε ανακοίνωση όπου ανάμεσα στα άλλα παραληρηματικά ζητά: «Καλούμε τις Ενώσεις, να ανταποκριθούν στο λαϊκό αίσθημα και να παροτρύνουν τους δημοσιογράφους, να  απόσχουν από την κάλυψη των κινήσεων και δηλώσεων της Γερμανίδας». 
Ουσιαστικά ζητά από τους δημοσιογράφους να μην κάνουν τη δουλειά τους, να μην καλύψουν την επίσκεψη ενός ξένου αξιωματούχου επειδή κάποιοι συνδικαλιστές διαφωνούν ιδεολογικοπολιτικά. Υπενθυμίζουμε σε αυτούς τους συνδικαλιστές ότι ακόμα και στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν ή της Κίνα του Μάο (που τόσο θαυμάζουν...) οι δημοσιογράφοι κάλυπταν τις επισκέψεις ξένων επισήμων σε Μόσχα και Πεκίνο.  
Ευτυχώς το ΔΣ της ΠΟΕΣΥ και το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δεν εισάκουσαν (πως θα μπορούσαν άραγε;) το αριστεριστικό παραλήρημα του γενικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας και οι δημοσιογράφοι θα βρεθούν αύριο εκεί που είναι η θέση τους. Στο μάχιμο ρεπορτάζ. Εξάλλου έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στους συναδέλφους μας (αρκετοί εκ των οποίων είναι άδικα στοχοποιημένοι από την ανακοίνωση των υπερεπαναστατών), οι οποίοι κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, θα καλύψουν την επίσκεψη της κ. Μέρκελ και θα μεταφέρουν στους Έλληνες πολίτες όλες τις πληροφορίες.
Υ.Γ. Για τους «υπερεπαναστάτες» του ΓΣ της ΠΟΕΣΥ υπενθυμίζουμε από το πρώτο άρθρο από τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ: «Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.
β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών».