Αλ Μπατίρ Νιούζ

Ο χορός των καταραμένων

Πρέπει να ξυπνήσω. Στην πατρίδα μου γίνεται το μεγαλύτερο πάρτι του αιώνα. Βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο χορός των καταραμένων και εγώ κοιμάμαι.

Νοιώθω να μου κλέβουν τη γη, τον ήλιο και τον αέρα που αναπνέω. Να μου αφαιρούν την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά και το χαμόγελο. Νοιώθω τους ξένους υποψήφιους κατακτητές  να έρχονται και με την βοήθεια των αρχόντων της πολιτικής, να μου παίρνουν τα πάντα. Μου άφησαν μισό μεροκάματο και πρέπει με αυτό να συντηρήσω οικογένεια 5 ατόμων, πληρώνοντας νοίκι, ρεύμα, τηλέφωνο, τραπεζικά δάνεια και φόρους. Πολλούς φόρους.
Δίπλα μου, άνθρωποι τσακώνονται με την οικογένειά τους. Αυτοκτονούν από απελπισία. Τους κάνουν το χατίρι και βγαίνουν στο περιθώριο της κοινωνίας.
Πρέπει να ξυπνήσω.
Η χώρα μου έχει πέτρες και ανθρώπους. Νοιώθω να μου χαλάνε το μυαλό. Βλέπω να γεμίζουν τη χώρα μου με λαθρομετανάστες.
Χιλιάδες εξαθλιωμένους Αφρικανούς και Ασιάτες που μου παίρνουν τη δουλειά και που πληρώνω φόρους για να τους ταΐζω, την ώρα που στερώ το φαγητό της οικογένειάς μου. Αφρικανούς και Ασιάτες που γεμίζουν τα νοσοκομεία δωρεάν, την ώρα που εμένα μου ζητάνε να πληρώνω εισιτήριο για να μπω, χρήματα για τα φάρμακα και φακελάκι για τους γιατρούς.
Νοιώθω να με εξαθλιώνουν και τώρα πια ξέρω γιατί.
Θέλουν τη γη μου. Θα έρθουν σαν επενδυτές. Θα αγοράσουν «τσάμπα», τη γη και τις επιχειρήσεις. Θα βάλουν και μένα να δουλεύω τσάμπα. Και αν δεν θέλω, θα φέρουν ελληνοποιημένους. Για μένα ο δρόμος θα γράφει «οδός μετανάστευσης».

Πρέπει να ξυπνήσω. Και μαζί με μένα πρέπει να ξυπνήσουν και οι άλλοι. Η αυγή που ξημερώνει, πρέπει να με βρει έτοιμο και αποφασισμένο. Να μη με βρει μόνο μου. Δίπλα μου να στέκονται και άλλοι. Άλλοι που θα έχουν σηκωθεί από τον καναπέ.

Να σταματήσουμε το χορό των καταραμένων, πριν αναγκαστούμε να χορέψουμε εμεί ς το χορό του Ζαλόγγου.

Δημήτριος Βενετάντης