Φ. Ο χρυσός αριθμός του Παρθενώνα

Η πρώτη αναφορά σε αυτόν το «χρυσό» αριθμό, τον αποκαλούμενο αριθμό φ, έγινε από τον Ευκλείδη γύρω στο 300 π.Χ. Πολλοί τον αποκαλούν και «χρυσή τομή» και ισούται κατά προσέγγιση με 1,618.
Εντοπίζεται σε ένα απίστευτα ευρύ φάσμα πραγμάτων, από την αναλογία του μήκους των πλευρών και των διαγωνίων των πενταγώνων μέχρι τη σπειροειδή μορφή που παρατηρείται σε δομές κάποιων ζωντανών οργανισμών. Για παράδειγμα, στο εσωτερικό των κουκουναριών, αν τους κάνουμε μια τομή, παρατηρούμε ότι συχνά έχουν 13 ελικοειδή σχήματα και άλλα 8 με αντίθετη φορά. Η αναλογία αυτών των αριθμών ρυθμίζεται από το χρυσό αριθμό φ.
Έχει υποστηριχτεί η άποψη ότι τα κτίρια που στην κατασκευή τους λαμβάνεται υπ' όψη ο αριθμός φ για να καθοριστούν οι αναλογίες τους είναι πιο καλαίσθητα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Παρθενώνας: λέγεται ότι η αναλογία πλάτους-ύψους της αρχικής πρόσοψής του ισοδυναμούσε με τον φ. Επίσης, το 1995, ο δρ Τζον Πουτζ, μαθηματικός, υποστήριξε ότι η αναλογία του μεγέθους των διαφόρων μερών στις σονάτες για πιάνο του Μότσαρτ συχνά ισοδυναμεί με τον φ.