ΝΑΥΠΛΙΟΝ: Τι Δήμαρχο χρειαζόμαστε;

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Λίγοι Δημότες γνωρίζουν την συμμετοχή του σημερινού Δημάρχου Ναυπλιέων, στους αγώνες των αδικούμενων πολιτών, κατά των τροϊκανής επίνευσης νομοθετημάτων. Και όσοι δεν παρακολουθούν τα πράγματα, νομίζουν πως ο έχει περιοριστεί στην σύνταξη και αποστολή εγγράφων, στην επίσκεψη υπουργικών γραφείων, στην τηλεφωνική πίεση επί των βουλευτών και σε δηλώσεις του προς αθηναϊκά ΜΜΕ.

Είναι αλήθεια πως ο Δημήτρης Κωστούρος τα κάνει όλα αυτά. Και τα κάνει, συνήθως, μόνος του, μια και οι επικεφαλής των άλλων Δημοτικών Παρατάξεων «δεν λαμβάνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες».
Όμως, δεν κάνει μόνο τις «συμβατικές ενέργειες» που θα του επιτρέπουν να λέει «έστειλα το τάδε έγγραφο». Κάνει και κάτι ακόμη, που ποτέ δεν έχω δει να κάνει άλλος αιρετός, με τόση συνέπεια και τόση ένταση.

Δεν περιορίζεται να εκφράζει με λόγια την συμπαράστασή του και να φέρνει  προς έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ψηφίσματα, που πολλοί τα κρίνουν ως «πολύ προωθημένα».

Συμμετέχει στους αγώνες των αδικούμενων ομάδων. Βρίσκεται μαζί τους δίπλα στα πανώ με τα συνθήματα. Μαζί τους στα καυτά σημεία όπου συγκεντρώνονται για να προβάλουν το αίτημά τους.
Είμαι σίγουρος ότι, πολλοί λίγοι θα γνωρίζετε πως ήταν μαζί με τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το διοικητικό προσωπικό, μπροστά στην πύλη του νοσοκομείου Ναυπλίου διεκδικώντας να μην τεθούν σε διαθεσιμότητα.
Είμαι σίγουρος ότι, πολλοί λίγοι θα γνωρίζετε πως ήταν μαζί με τους Δημότες που, συγκεντρωμένοι έξω από την πύλη του ΚΕΜΧ, διεκδικούσαν την ακύρωση της απόφασης απομάκρυνσης του στρατοπέδου.
Είμαι σίγουρος ότι, πολλοί λίγοι θα γνωρίζουν πως ήταν ομιλητής στην μεγάλη συγκέντρωση των αστυνομικών, που έγινε μπροστά στην είσοδο του στρατοπέδου φιλοξενίας παρανόμων μεταναστών, στην Κόρινθο διεκδικώντας τα δίκια των ενστόλων.
Είμαι σίγουρος ότι, πολλοί λίγοι θα γνωρίζουν πως ήταν στην πλατεία, μαζί με τους επαγγελματίες, τους εμπόρους και τους βιοτέχνες, αγωνιζόμενος και αυτός υπέρ του δικαιώματός τους να υπάρχουν.
Είμαι σίγουρος ότι, πολλοί λίγοι θα γνωρίζουν πως ήταν στήριγμα των Σχολικών Φυλάκων και των Δημοτικών αστυνομικών, μέχρι που η κυβέρνηση κατήργησε με νόμο τις υπηρεσίες αυτές.
Και επειδή, ήδη κινδυνεύω να θεωρηθώ ως μη αντικειμενικός, σταματώ, αναφέροντας μόνο την παρουσία του Δημήτρη Κωστούρου, δίπλα στα τρακτέρ των αγροτών, στις τρεις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους.
Λειτουργεί σαν Δήμαρχος που στηρίζει τους αδικούμενους και πληττόμενους συμπολίτες του και συγχρόνως σαν Πολίτης Ενεργός. Οι πράξεις του δείχνουν ότι καταλαβαίνει πως μόνον με συμμετοχή στον αγώνα μπορεί να σταματήσει η οριζόντια περικοπή μισθών, συντάξεων, παροχών υγείας, δικαιωμάτων, προοπτικών και ονείρων.
Είναι εντυπωσιακό πως ότι κάνει το κάνει αθόρυβα. Χωρίς προαναγγελίες και χωρίς να το εκμεταλλεύεται πολιτικά. Το κάνει, όπως ακριβώς θα το έκανε και σαν απλός πολίτης. Είναι μια πλευρά του χαρακτήρα του και μια οπτική του τρόπου άσκησης ενός αξιώματος που του εμπιστεύτηκαν οι Δημότες, όπου σαφώς υπερέχει των άλλων διεκδικητών του Δήμου.
Στα χρόνια που έρχονται, «τα λυσσασμένα σκυλιά των εταίρων και των συνεργατών», είναι βέβαιο πως θα επιδιώξουν να μεταφέρουν την πίεση επί της κοινωνίας περικόπτοντας κοινωνικές υπηρεσίες και απαιτώντας απολύσεις Δημοτικών υπαλλήλων.
Τα χρόνια που έρχονται, είναι τα χρόνια που οι Δημότες χρειάζονται Δημοτική Αρχή που αξιοποιεί γνωριμίες και ευκαιρίες, που ενεργοποιεί θεσμικές δυνατότητες και νόμους, που κινητοποιεί τους φορείς και βρίσκεται, όχι στο πλευρό αλλά, μαζί με τους αδικούμενους που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία και στην ζωή.