Όταν στην στρατηγική απαντάνε με γιουρούσια*

Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει την κοινωνική του βάση και έχει αποκοπεί από τις παραδοσιακά υποστηρικτικές δυνάμεις που το αναδείκνυαν ως κυβερνητική δύναμη. Αδυνατεί να πείσει τον καθημαγμένο λαό ως προς την δυνατότητά του (αλλά και την θέληση της ηγεσίας του), για δυναμικές και άμεσες κυβερνητικές πρωτοβουλίες εξόδου από το μνημόνιο και θεραπείας των συνεπειών της πολιτικής των άσκοπων ή άδικων θυσιών. Το ίδιο, και η κοινοβουλευτική του ομάδα η οποία αποδέχθηκε, και εξακολουθεί να υποστηρίζει, κάθε εντολή της τρόϊκα, ανεξαρτήτως των ανήθικων και καταστρεπτικών συνεπειών της.

Μόνη ελπίδα συντήρησης κάποιων προσβάσεων σε λαϊκά στρώματα, είναι η καλλιέργεια κλίματος πόλωσης, μίσους και διχασμού, προκειμένου να επιτύχει συσπείρωση, φανατισμό, και πολιτικές συμμαχίες.

Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται οι δύο, από τις τρείς, μεγάλες πολιτικές στρατηγικές πρωτοβουλίες που έχει εξαγγείλει και προωθεί με συνέπεια και επιμονή ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η νέα ηγετική ομάδα που έχει αναδειχθεί και τον περιβάλλει.

 

Η στρατηγική πρωτοβουλία δημιουργίας του λεγόμενου «δημοκρατικού (και κατά περίπτωση συνταγματικού) τόξου», προωθεί μετωπικές πρωτοβουλίες με στόχο την απομόνωση πολιτικών οργανισμών και την λεηλασία της χαλαρής ψηφοσυλλεκτικής τους βάσης. Σήμερα, ως κύριος στόχος (εχθρός για την ακρίβεια) είναι η «Χρυσή Αυγή». Αύριο, πιθανόν η Νέα Δημοκρατία ή όποιος άλλος κομματικός χώρος θεωρηθεί πολιτικά ευάλωτος.

Η στρατηγική πρωτοβουλία της δημιουργίας ρατσιστικού και ξενοφοβικού κλίματος, άρα και ηθικών και φυσικών αυτουργών των όποιων πραγματικών ή στημένων περιστατικών, προωθεί και την κοινή δράση των φορέων του «δημοκρατικού – συνταγματικού τόξου». Συμβάλλει στην φοβική επιβολή κεντρόφυγων τάσεων των χαλαρών ή εξ αντιθέσεως προς τα συστημικά κόμματα ψηφοφόρων. Φανατίζει τον πυρήνα των δευτεροκλασάτων κομματικών του στελεχών, βοηθά στην ανάπτυξη ρητορικής μίσους, συγκρουσιακής προδιάθεσης και κατά συνέπεια, την διχαστική (ως προς την κοινωνία) συσπείρωσή τους. Λειτουργεί ακόμη κομματικά -αταβιστικά και ανοίγει δρόμους πρόσβασης στην σημαντική εκλογική βάση των ελληνοποιηθέντων ή ελληνοποιούμενων παρανόμων μεταναστών, προς τους οποίους «πουλάει πολιτική προστασία». Τέλος, εξασφαλίζει την θετική στάση των ξένων «εταίρων» και των τοπικών μηντιακών  υπαλλήλων τους.

Η άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να οδηγηθεί «ως πρόβατο επί σφαγήν», δεν απογοήτευσε την πολιτική καθοδήγηση της (παγκοσμιοποιημένων προδιαγραφών) πολιτικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Απλώς της επέβαλε μια αλλαγή του πεδίου αναφοράς. Η αντιρατσιστική ρητορική και η ανάγκη επιβολής μιας πλήρους αστυνόμευσης της ελεύθερης έκφρασης, περνά πλέον από το πεδίο της νομοθετικής παρέμβασης, στην «ντε φάκτο» επιβολής στην κοινωνία.

Αναρωτιέται κανείς, «γιατί και ποια κέντρα επιδιώκουν να εμφανίσουν τους Έλληνες ως ξενόφοβους, ομοφοβικούς και ρατσιστές».

 

Να σημειώσω τελειώνοντας ότι, η βασική πολιτική αντίδραση κατά του προωθούμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου, προήλθε από το ΚΚΕ και δευτερευόντως από την Νέα Δημοκρατία. Η Χρυσή Αυγή δεν επιχείρησε καν την αντίκρουση, περιοριζόμενη σε κραυγές του τύπου «δεν θα μας φιμώσετε ποτέ».

 

Υ.Γ. Για την ιστορία, αναφέρω ότι, οι διατάξεις του νομοσχεδίου το οποίο προώθησε η ΔΗΜΑΡ (Ρουπακιώτης) και υποστήριξαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, είναι πανομοιότυπες με εκείνες που είχε προωθήσει το ΠΑΣΟΚ (Καστανίδης) και είχε στηρίξει η ΔΗΜΑΡ.

 

*(Έγραψα και δημοσίευσα το άρθρο αυτό, τον Μάϊο του 2013. Δυστυχώς, χρειάζεται να το επαναδημοσιεύσω 2 χρόνια μετά, μήπως και κάποιοι κατανοήσουν το μέγεθος της πολιτικής τους ανεπάρκειας. Έκτοτε, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Και ένα μερίδιο ευθύνης, αναλογεί σ’ αυτούς που πρόσφατα ανακάλυψαν και δυσφημούν τον Ελληνικό Εθνικισμό).