ΚΥΠΡΟΣ 1974 (από το ιστολόγιο Villa Didimo)

Κώστας Δ. Μπροδήμας

40 χρόνια συμπληρώνονται φέτος.

Δεν ξέρω τι θα πουν οι … επίσημοι.

Όμως, από αυτό το ιστολόγιο, μια μικρή αναφορά Μνήμης και Τιμής στους Συντοπίτες μας που πολέμησαν τότε εκεί.

Είναι ο Γιώργος Σαλογιάννης από το Ηλιόκαστρο και ο Τάσος Χουρσαλάς από το Κρανίδι. Γύρισαν, αλλά χρειάστηκε να ξεπεράσουν πολλά για να ξαναβρούν το παλιό καλό εαυτό τους.

Ηταν και ο Αντώνης Ευαγγ. Μούγιος από τα Δίδυμα. Γύρισε και αυτός, πάλεψε και αυτός, δυστυχώς όμως έφυγε από την ζωή πριν κάποιους μήνες.

Αυτός που δεν γύρισε, επίσημα θεωρείται ακόμη αγνοούμενος, είναι ο Κώστας Δ. Μπροδήμας από τα Δίδυμα.

Ο μπαρμπα Νίκος με τον μπαρμπα Μήτσο, τον πατέρα, ήταν πρώτα ξαδέρφια και αγαπημένα.

Η μάνα του Κώστα, η θείτσα Τούλα, έσβησε, έλειωσε κυριολεκτικά από τον καημό της, το 1980.

Πληροφορίες, φήμες, ελπίδες, …. πολλές. Τόσες που η οικογένεια του Κώστα διαλύθηκε κυριολεκτικά και δεν εννοώ μόνο ψυχολογικά.

Ο μπάρμπα Μήτσος, έζησε περισσότερο με την βοήθεια της Παναγίας.

- κουσουρή, έλεγε στον μπαρμπα Νίκο, πάσë Σëρμëρινë (ξάδελφε είδα την Παναγία)

-εδε τσë τë θα (και τι σου είπε)

- μë θα ψε ντιάλι ρον εδε ντο βινιë (μου είπε ότι το παιδί ζει και θα έρθει)

=ε, μπëν υπομονί κουσουρί. (κάνε υπομονή ξάδελφε)

Έτσι έφθασαν μέχρι το 2004 που έφυγε ο μπάρμπα Νίκος. Δύο χρόνια μετά έφυγε και ο μπάρμπα Μήτσος.

Εκείνα τα χρόνια ο μπάρμπα Νίκος έγραψε το παρακάτω ποίημα

Δημοσιεύτηκε στον τοπική εφημερίδα “Ερμιονική Ηχώ” τον Οκτώβρη του 1982. Μου το έστειλε η κ. Ηρα Φραγκούλη που την ευχαριστώ για ακόμη μία φορά.

Το απήγγειλε επίσης στην γιορτή της Τουλίπας το 1991. Παρουσίαση μετάφραση από την Φιλόλογο Νότα Στεφανοπούλου.

Ας είναι αυτή η ανάρτηση μια ελάχιστη ένδειξη Μνήμης και Τιμής προς τους Συντοπίτες μας που πολέμησαν στην Κύπρο τότε.