Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Οι μανάδες που βρέθηκαν στην ανάγκη να πουλήσουν την βέρα του πεθαμένου άντρα τους, για ν’ αγοράσουν ψωμί για το παιδί τους, τιμώρησαν τον πρωθυπουργό της εικονικής πραγματικότητας. Ανέδειξαν όμως στην θέση του έναν άλλο πρωθυπουργό, οπαδό της ονειρικής αλήθειας.

Οι ουρές των ανέργων έξω από τα ενεχυροδανειστήρια, όπου κατέθεταν τον βαφτιστικό σταυρό τους για να αγοράσουν την ινσουλίνη τους, έγιναν ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα και τιμώρησαν με απόλυση τους υπουργούς της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Διόρισαν όμως, στη θέση τους, μια άλλη φουρνιά υπουργών που έχουν αποκτήσει ειδικότητα στο να παρουσιάζουν το μαύρο για άσπρο.

Οι νοικοκύρηδες που έγιναν άστεγοι, φτωχοί και περιθωριοποιημένοι, έκαναν βίαια την έξωση από τα κυβερνητικά μέγαρα των πρασινογαλάζιων παρατρεχάμενων – συμβούλων. Άνοιξαν όμως διάπλατα τις πόρτες για ένα εσμό από κοκκινομπλέ ημέτερους που έρχονται προπονημένοι στις καταλήψεις ξένων περιουσιών, και που, όταν τους απομακρύνουν, τις αφήνουν κατεστραμμένες και ρημαγμένες.

Αυτές οι μανάδες… αυτοί οι άνεργοι… αυτοί οι περιθωριοποιημένοι… και μαζί τους κάποιοι σπουδαιοφανείς κομφορμιστές θα είναι τα πρώτα θύματα της ευπιστίας τους και της άρνησης να καταλάβουν πως «η κυβερνώσα αριστερά δεν είναι η λύση. Είναι το δημιούργημα του παρασιτικού κεφαλαίου. Είναι η εναλλακτική του συστήματος».

Οι ψηφοφόροι της 25^ης Ιανουαρίου που ήλπιζαν ότι, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν, γελάστηκαν. Η λύση που αναζητούν δεν θα προέλθει ούτε από την αριστερά, ούτε από την δεξιά, ούτε από Μόσκοβο αλλά και ούτε εξ ουρανού.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά…» έγραφε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, πριν ο Εγγλέζος κατακτητής του αφαιρέσει το δικαίωμα στο όνειρο και του κόψει το νήμα της ζωής στα 19 του χρόνια.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που οδηγούν στη Λευτεριά.

Και η Λευτεριά έχει τίμημα. Δεν χαρίζεται και δεν αγοράζεται. Μόνον κατακτιέται. «Με καθημερινή, επίμονη, επίπονη και συστηματική προσπάθεια που θα οδηγήσει στη Νίκη» όπως έλεγαν …εκείνα τα αμούστακα παιδιά που ονειρευτήκαν, ότι μπορούν ν’ αλλάξουνε τον κόσμο.

31-1-2015