Αλεξάνδρα Σταματοπούλου: Χαίρομαι το κάθε λεπτό οταν χορεύω

Άννα Βεκιάρη με τη πράσινη μπλούζα και   

Αλεξάνδρα Σταματοπούλου με τη κόκκινη

Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, κολυμβήτρια ΑμεΑ με stiff-person syndrom, με διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη (6 χρυσά μετάλλια στην κατηγορία s3 και κάνοντας Πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία S3 50μ Ελεύθερο με χρόνο 56.24 στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κολύμβησης στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας τον Αύγουστο του 2014) έστησε μια χορογραφία με τη καθηγήτρια χορού Άννα Βεκιάρη με σύμμαχο τον αυτοσχεδιασμό και την ελευθερία στην κίνηση. 

Όταν την ρωτήσαμε τι ένιωσε όταν ξεκίνησε την χορογραφία μπροστά στο κοινό η Αλεξάνδρα μας απάντησε ότι «ένιωθα αμηχανία γιατί δεν είχα επαγγελματική εμπειρία καθώς ούτε θεωρητικό υπόβαθρο της έννοιας χορός . Όμως με την παρότρυνση της χορογράφου Άννα Βεκιάρη και παλαιότερα της χορογράφου Αντιγόνη Σαρρή  ένιωσα ότι το φυσικό δεν είναι πάντα μη επαγγελματικό ειδικά όταν ο ίδιος το σέβεσαι και είσαι εκεί στο σκοπό τον οποίο επιτελείς ! Δεν μπορούσα να κατανοήσω αν αυτό άρεσε στον κόσμο που δεν έχει ξαναδεί  κάποιο τέτοιο θέαμα . Όμως ένιωθα η ίδια σαν ''θεατής'' και σίγουρα θα ήθελα να εκφραστώ με όποιο τρόπο μου δίνεται. Αφέθηκα και έδωσα τον απόλυτο εαυτό μου. Συνεπώς τα συναισθήματα για μένα ήταν ανάμεικτα . Υπευθυνότητα και να  χαίρομαι το κάθε λεπτό όταν χορεύω.»

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι δώρο των θεών προς τον άνθρωπο. Ο χορός είναι τέχνη, και η τέχνη δεν κάνει διακρίσεις. Όλοι μπορούν να χορέψουν και να εκφραστούν μέσα από αυτόν, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο. Η Αλεξάνδρα το δώρο της το αξιοποίησε όσο καλύτερα μπορεί.

 
Αλεξάνδρα τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον χορό; «Έχοντας ως πρότυπο κάποιους ανθρώπους που έχουν παλέψει σκληρά για να καταφέρουν όλα όσα βλέπουμε συχνά ήταν ένα από τα μεγάλα μου όνειρα να μπορώ να εκφράσω κάθε συναίσθημα μέσω της τέχνης και του αθλητισμού και εν τέλη την επίτευξη κάποιας εσωτερικής ανάγκης, είτε σωματική ευεξία είτε ψυχολογική . Τα συναισθήματα που αναπτύσσονται ανάμεσα στο ζευγάρι όταν χορεύει δεν παραμένουν κρυμμένα, αλλά καθρεφτίζονται στις κινήσεις του σώματός τους και στις εκφράσεις του προσώπου τους. Μέσω της σωματικής και της συναισθηματικής επαφής οι χορευτές μπορούν να παράγουν περισσότερη δύναμη με λιγότερη προσπάθεια, έχουν καλύτερο έλεγχο των κινήσεών τους και μεγαλύτερη σταθερότητα και χορεύουν με μεγαλύτερη ένταση και εκφραστικότητα. Απαραίτητη προϋπόθεση για την καλύτερη δυνατή χορευτική παρουσία του ζευγαριού είναι η δημιουργία συναισθημάτων μεταξύ τους, που τους βοηθούν να εκφραστούν και να απελευθερωθούν χορεύοντας.»

Για πολλούς από εμάς ο χορός είναι κάτι το αυτονόητο και ξεχνάμε ότι η αντίληψη να ακολουθούμε τις δικές μας σωματικές επιθυμίες και ανάγκες, δημιουργούν ένα κοινό έδαφος για καλλιτεχνική έκφραση και εξερεύνηση.

Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, πάσχει από μια σπάνια αυτοάνοση νευρολογική διαταραχή και έχει να κάνει κατά βάση με τους μυς, δεν αποβάλλουν το γαλακτικό οξύ εύκολα και σαν αποτέλεσμα “σκληραίνουν” οι μυς και δημιουργούν κινησιολογικές δυσλειτουργίες. (μυϊκή ακαμψία).

 Μ.Πρώιμος