Μετά την Χαλυβουργική, η ΔΕΗ και η πολιτεία οδηγούν σε κλείσιμο και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης - Δ.Ε.Υ.Α.-

Το υψηλό ενεργειακό κόστος των ενεργοβόρων εγκαταστάσεων που λειτουργούν στις Δ.Ε.Υ.Α., (αντλιοστάσια, βιολογική επεξεργασία, λειτουργία φίλτρων κλπ), έχουν γίνει βρόγχος που οδηγεί τις Δημοτικές επιχειρήσεις σε υπερδανεισμό, χρεωκοπία ή μετακύλυση της δαπάνης στον τελικό αποδέκτη που είναι ο Δημότης –καταναλωτής. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δ.Ε.Υ.Α. χρεώνονται ως αστικοί καταναλωτές, σε αντίθεση με τις μειωμένες τιμές του κοινωνικού τιμολογίου. Ακόμα και οι αρδευτικές γεωτρήσεις, που οι Δ.Ε.Υ.Α. παρέλαβαν μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» από τους Δήμους, δεν τιμολογούνται με το μειωμένο τιμολόγιο αγροτικής χρήσης, όπως θα έπρεπε.

Η πολιτεία, αν και αναγνωρίζει τις Δ.Ε.Υ.Α. ως επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα, αρνείται να νομοθετήσει ώστε η ΔΕΗ να μπορέσει να τους χρεώνει την παρεχόμενη ενέργεια με χαμηλότερο τιμολόγιο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι Δ.Ε.Υ.Α. να έχουν συσσωρεύσει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη Δ.Ε.Η. και να απειλούνται με τη διακοπή της λειτουργίας τους.

Η Ένωση των Δ.Ε.Υ.Α. όλης της χώρας, με ανακοίνωσή της επισημαίνει το πρόβλημα και ζητά την παρέμβαση της πολιτείας, που όμως κωφεύει, δημιουργώντας συνθήκες και προϋποθέσεις διακοπής των επιχειρήσεων λόγω υπέρμετρου ενεργειακού κόστους, όπως έγινε με την Χαλυβουργική (πρόσφατα) και την Χαλυβουργία (πριν ένα χρόνο).

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ Δ.Ε.Υ.Α.

«Οι  Δ.Ε.Υ.Α.  από  το  θεσμικό  τους  πλαίσιο,  τον  ν.  1069/80 είναι δημοτικές επιχειρήσεις κοινωφελούς χαρακτήρα που επί 35 χρόνια έχουν την ευθύνη της παροχής πόσιμου νερού, υπηρεσιών αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, απορροής ομβρίων υδάτων στο μισό περίπου  πληθυσμό της χώρας μας, πλην Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε μερικές πόλις έχουν επιπλέον αντικείμενο την άρδευση,  αφαλάτωση και την τηλεθέρμανση.

Οι Δ.Ε.Υ.Α. της χώρας αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρό πρόβλημα ενεργειακού κόστους, αφού είναι επιχειρήσεις με υψηλή κατανάλωση ενέργειας διότι τόσο η παραγωγή πόσιμου νερού (άντληση, διύλιση, αφαλάτωση) όσο και η επεξεργασία λυμάτων και η τηλεθέρμανση είναι ιδιαιτέρως ενεργοβόρες δραστηριότητες, παρ’ όλα αυτά αντιμετωπίζονται από τη ΔΕΗ ως κοινοί  καταναλωτές.   

Από την ίδρυσή της (1989) μέχρι σήμερα η Ε.Δ.Ε.Υ.Α. διεκδίκησε από τη Πολιτεία και τη Δ.Ε.Η. την αλλαγή του τιμολογίου των Δ.Ε.Υ.Α. χωρίς να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Συνέπεια της άδικης αυτής τιμολόγησης, είναι οι Δ.Ε.Υ.Α. να έχουν συσσωρεύσει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη Δ.Ε.Η. και να απειλούνται με τη διακοπή της λειτουργίας τους. Χαρακτηριστικό της άδικης τιμολόγησης των Δ.Ε.Υ.Α από τη Δ.Ε.Η. είναι ότι ακόμα και οι αρδευτικές γεωτρήσεις που οι Δ.Ε.Υ.Α. παρέλαβαν μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» από τους Δήμους δεν τιμολογούνται με τιμολόγιο αγροτικής χρήσης όπως θα έπρεπε.

Η ΔΕΗ αρνείται επίμονα να χορηγήσει στις Δ.Ε.Υ.Α. τιμολόγιο κοινωφελούς χαρακτήρα επικαλούμενη πρόβλημα στην ισχύουσα νομοθεσία ενώ η  Ε.Δ.Ε.Υ.Α. επισημαίνει ότι το ενεργειακό κόστος που καταβάλλουν  οι Δ.Ε.Υ.Α. είναι υψηλότατο και για να το διαχειριστούν θα αναγκασθούν να αυξήσουν τα τιμολόγια νερού. Επειδή, ωστόσο, διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης και οι καταναλωτές είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν, θα κινδυνεύσει η βιωσιμότητα των Δ.Ε.Υ.Α. με ανυπολόγιστες συνέπειες στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Για να αποφευχθεί ο παραπάνω κίνδυνος, Ε.Δ.Ε.Υ.Α. ζητά από την Πολιτεία και ειδικά από το Υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης να αναλάβει πρωτοβουλία και να συμβάλλει με κάθε τρόπο στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε το τιμολόγιο με το οποίο η ΔΕΗ χρεώνει τις Δ.Ε.Υ.Α. να είναι ανάλογο με τον κοινωφελή χαρακτήρα και έργο τους.

Τέλος, η Ε.Δ.Ε.Υ.Α. απευθύνει στους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας κρίσιμα ερωτήματα ζητώντας άμεση απάντηση:

Συμβάλλουν ή όχι οι Δ.Ε.Υ.Α. στην προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη και αν ναι πώς η συμβολή τους αυτή θα ενισχυθεί όταν επιβαρύνονται υπέρμετρα και άδικα; Ο ν. 3199/2003 για τη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας μας αναγνώρισε τον ρόλο των Δ.Ε.Υ.Α. ως διαχειριστών των υδατικών πόρων. Στην πράξη, ωστόσο, η αναγνώριση αυτή αναιρείται και υπονομεύεται, αφού καλούνται να προστατεύσουν και να διαχειρισθούν ορθολογικά τους υδατικούς πόρους με όρους άδικους και δυσμενέστατους.

Οι Δ.Ε.Υ.Α. στα πλαίσια του κοινωφελούς χαρακτήρα τους θέσπισαν στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης κοινωνικά τιμολόγια για ευπαθείς ομάδες καταναλωτών. Πώς, όμως, θα μπορέσουν να διατηρήσουν μία τιμολογιακή πολιτική προσαρμοσμένη στις ανάγκες της κοινωνίας όταν η Πολιτεία αρνείται να στηρίξει το έργο τους με δίκαιες ρυθμίσεις;

Είναι καιρός η Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της».