Τον Συνέδριο της ΑΒΤΑ που μπορεί να εκτινάξει στα ύψη τις αφίξεις τουριστών στην Πελοπόννησο

Η μεγαλύτερη Ένωση Τουριστικών Πρακτόρων, η ΑΒΤΑ της Βρετανίας, θα πραγματοποιήσει το ετήσιο συνέδριό της στο εντυπωσιακότερο τουριστικό θέρετρο της Ελλάδος, στο Costa Navarino της Μεσσηνίας, τον Οκτώβριο 2015, φιλοξενούμενοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Περισσότεροι από 300 κορυφαίοι Tours Operators, που διακινούν δεκάδες εκατομμύρια τουριστών ανά τον κόσμο, θα φιλοξενηθούν στην ονειρική μονάδα του καπετάν Κωνσταντακόπουλου. Θα επισκεφθούν αρχαιότητες της Αργολίδας και Βυζαντινές Πολιτείες της Λακωνίας. Θα γευτούν μοναδικά φαγητά της Αρκαδίας και θα περάσουν από την πύλη της Πελοποννήσου, τον Ισθμό της Κορίνθου.

Περισσότεροι από 200 κορυφαίοι δημοσιογράφοι του ειδικού τουριστικού τύπου, συνοδευόμενοι από φωτογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία, θα επιδοθούν σε ένα συναγωνισμό «ανακάλυψης» ξεχωριστών τόπων και ανθρώπων. Επιστρέφοντας στις χώρες τους θα γράψουν και θα προβάλουν περιοχές και υπηρεσίες, που θα μπορεί ο επισκέπτης της Πελοποννήσου να επισκεφθεί και απολαύσει.

Δεκάδες διαχειριστές ειδικών site που επηρεάζουν εκατομμύρια Τουρίστες, από κάθε γωνιά της γης, θα εντοπίσουν και θα καταγράψουν την Ελληνική φύση, τον Έλληνα του σήμερα, τη διαφορετικότητα της περιποίησης, τη μοναδικότητα των γεύσεων, τις δυνατότητες του ιαματικού τουρισμού, το μεγαλείο του Μοναστηριακού και Θρησκευτικού μας πλούτου, την ζώσα πραγματικότητα των Ελλήνων της Αρχαιότητας και του Βυζαντίου.

Είναι ένα επίτευγμα της Περιφερειακής Αρχής που αν αξιοποιηθεί σωστά, αναμένεται να εκτινάξει στα ύψη την επισκεψιμότητα των τουριστικών περιοχών και να δημιουργήσει και νέες ευκαιρίες ανάπτυξης.

Και όμως, αυτό το μεγάλο επίτευγμα, η Περιφέρεια δεν μπόρεσε να το παρουσιάσει στην σωστή του διάσταση. Το έφερε στο Περιφερειακό Συμβούλιο ανέτοιμη και με φοβικό τρόπο. Κατάφερε να δημιουργήσει αμφιβολίες για την ορθότητα του σχεδιασμού και καχυποψία για τον τρόπο διαχείρισης του μεγάλου αυτού εγχειρήματος. Γι’ αυτό και οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, που φάνηκαν κατ’ αρχάς θετικές, «γκρίνιαξαν» υπέρμετρα (αλλά δικαιολογημένα) και περιορίσθηκαν στην «λευκή ψήφο, μη άρνησης της προσπάθειας».