Είναι πολύ νέος ο Αλέξης Τσίπρας για να συμβιβαστεί με τόσην ατιμία

Όταν το κάθε του κείμενο είναι ξεχωριστό, καταγραφικό και προφητικό, πως μπορεί κανείς να προτείνει «διαβάστε αυτό»;

Τολμώ όμως, και το κάνω. Είναι το δεύτερο ήμισυ του άρθρου που έγραψε ο Χρήστος Γιανναράς και που δημοσιεύθηκε –όπως πάντα- στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. (Ημερομηνία ανάρτησης 5-4-2015, ώρα 18.36).

Διαβάστε το, ανατρέξτε στο όλον και γίνετε «ακόλουθοι» ενός μεγάλου του πνεύματος.

…..

«Εφιάλτη ζουν όσοι έχτισαν τη ζωή τους πάνω σε ένα συμβόλαιο με το κράτος τους. Τήρησαν το συμβόλαιο, δεν «λαδώθηκαν» από συμπολίτες τους, δεν συμβιβάστηκαν με την κομματική ατιμία για να προαχθούν, δεν άσκησαν συνδικαλισμό «κοινωνικού κόστους». Και έχασαν τη ζωή τους, γιατί το κράτος τούς εξαπάτησε σαν κοινός αγύρτης, απατεώνας, ατίμασε το συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τον λειτουργό του:

Περιέκοψε έως και 60% τα συμφωνημένα – μισθό ή σύνταξη. Κατάσχεσε το συνταξιοδοτικό «εφάπαξ» το κατατεθειμένο σε ελληνικά «ομόλογα». Ληστεύει ακόμα και το ιερότερο για τον Έλληνα, τη στέγη του, το σπιτικό του, με το γκανγκστερικό επινόημα του ΕΝΦΙΑ.

Αυτά τα κάποια εκατομμύρια Ελλήνων που δεν προσκύνησαν το πελατειακό κράτος, αρνήθηκαν «να τα φάνε» μαζί με τον Θεόδωρο Πάγκαλο, αυτοί πληρώνουν σήμερα ανελέητα, άδικα, απάνθρωπα τη χλιδή που ακκίζεται γύρω τους και προκαλεί τους δανειστές. Αυτοί οι Έλληνες είδαν αχτίδα ελπίδας στα πρώτα εικοσιτετράωρα πρωθυπουργίας του Τσίπρα. Για να βυθιστούν και πάλι σε απόγνωση, τώρα που βεβαιώνονται ότι η «αριστερή διακυβέρνηση» ξέρει μόνο να ρητορεύει. Δεν είχε ετοιμάσει τίποτα, μα απολύτως τίποτα. Της ζητούν «προτάσεις μεταρρυθμίσεων» κι αυτή αναμηρυκάζει τις ίδιες χιλιοφθαρμένες κοινοτοπίες που παπαγάλιζαν, για δεκαετίες, οι δραματικά ανίκανοι και διεφθαρμένοι γαλαζοπράσινοι παλαιοκομματικοί: «Μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής! Ενίσχυση της παραγωγικότητας! Ειδικός φόρος στα ποτά! Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου στα καύσιμα και στα τσιγάρα!» και πάνε λέγοντας οι αδιάντροπες γενικότητες.

Αυτό είναι λοιπόν το «όραμα» της κοινωνιοκεντρικής, υποτίθεται, Αριστεράς; Εκεί εξαντλούνται οι κοινωνικοί της στόχοι, έτσι ερμηνεύει τη λαϊκή εντολή που της δόθηκε; Δεν θα δικάσει και δημεύσει τα κλοπιμαία; Δεν θα δικάσει και δημεύσει τους αυτουργούς του κακουργηματικού υπερδανεισμού της χώρας; Θα αφήσει ανεξέλεγκτα τα οικονομικά των κομμάτων, θα τους χαριστούν τα ιλιγγιώδη χρέη τους, η κραιπάλη των δήθεν «υπαλλήλων» της Βουλής; Θα συνεχίσει να ρέει το κρατικό χρήμα στον υπόκοσμο του ποδοσφαίρου, στους «μεσάζοντες» των κρατικών προμηθειών και των δημόσιων έργων; Δεν θα ελεγχθεί το «πόθεν προήλθαν» οι εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων που έχουν φυγαδευθεί στο Εξωτερικό;

Είναι πολύ νέος ο Αλέξης Τσίπρας για να συμβιβαστεί με τόσην ατιμία».