Με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Τι είδους σεβασμό τρέφουν οι υποψήφιοι Πρόεδροι προς τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος όταν εξομοιώνουν τους αγώνες τους και τις αγωνίες τους με τον πρώτο τυχόντα που θα περάσει από την κάλπη καταθέτοντας 3 ευρώ; Και ακόμη, τι είδους σεβασμό τρέφουν οι υποψήφιοι Πρόεδροι όταν δηλώνουν ότι «Θα κάνω αυτό», χωρίς να δεσμεύονται ότι «θα ζητήσω από τα μέλη του κόμματος να εγκρίνουν αυτή την πορεία και αυτές τις αλλαγές»; Γιατί εσείς οι Νεοδημοκράτες δέχεστε να σας χρησιμοποιούν με ένα τόσο μειωτικό τρόπο;
Είναι μια πολιτική παθογένεια που την βλέπουμε σε όλα τα αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα. Από την Χρυσή Αυγή που αυτοπροσδιορίζεται ως κίνημα, και τον Πάνο Καμμένο που υπενοικιάζει τις ψήφους του κόμματός του στον Τσίπρα, μέχρι τον Βασίλη Λεβέντη που προορίζεται για τον ρόλο του «υαλουρικού υγρού στις πονεμένες αρθρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ».


Οι περί τον αρχηγό ομάδες αυτοανακηρύσσονται ως κάτοχοι της πολιτικής ορθότητας και σεις όλοι, στελέχη, μέλη και ψηφοφόροι, αποδέχεστε το ρόλο του οπαδού της πολιτικής σας θρησκείας. Ένα ρόλο που απαιτεί την παραδοχή του δόγματος «Άκου, βλέπε, σιώπα και ψήφιζε».

Αντλώ από πρόσφατο άρθρο του εξαιρετικού Κορίνθιου αγωνιστή Βασίλη Μπαλάφα (ο οποίος έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ ενός εκ των δύο υποψηφίων) την καταγραφή δύο πραγματικών περιστατικών για να θέσω (κλείνοντας το άρθρο) ένα ερώτημα που με βασανίζει:
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
«… τον Ιούλιο του 2011, ενόψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου, είχαμε συνεδρίαση του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της ΝΔ, του αμιγώς υπεύθυνου κομματικού οργάνου για τη χάραξη και πρόταση θεματικής πολιτικής. Η απόφαση που πάρθηκε – σύμφωνη με την τότε ηγετική ομάδα – ήταν να προετοιμαστεί πολυσέλιδο κείμενο με τα ευάλωτα σημεία του νόμου από επιτροπή με τη συμμετοχή των καθηγητών Κυριαζή και Τσαλίδη. Στις 17 Ιουλίου η Μ. Γιαννάκου, με βαρυσήμαντο άρθρο της, κατακεραύνωνε το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζοντάς το «παρωδία εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης». Μέχρι και μερικές ώρες πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου, άπαντες (σχεδόν) στη ΝΔ ήξεραν ότι το νομοσχέδιο θα καταψηφιστεί. Τελικώς ψηφίστηκε από τη ΝΔ, δημιουργώντας ένα ορόσημο εκείνη την εποχή για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την πρωτοφανή υπερψήφιση νομοσχεδίου από τα 4/5 της Βουλής. Κανείς ποτέ δεν εξήγησε στον Τομέα και στα μέλη του αυτή τη μεταστροφή και ο Τομέας δεν ξανασυνεδρίασε».
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
« Αρχές Οκτωβρίου 2011. Συνεδρίαση του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της ΝΔ, με επικεφαλής τον κ. Σ. Κεδίκογλου. Παραμονές της κατάθεσης σχετικού νομοσχεδίου από την τότε Κυβέρνηση, με τα περιφερειακά και τοπικά ΜΜΕ να πλήττονται ιδιαίτερα από τις επικείμενες διατάξεις. Ο Τομέας καταθέτει πλέγμα προτάσεων επικεντρωμένο στα επαρχιακά ΜΜΕ όπως είχε ζητηθεί από την ηγεσία. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι έγινε με αυτό κείμενο, τι έγιναν αυτές οι προτάσεις, ο τομέας δεν ξανασυνεδρίασε, η ηγεσία ουδέποτε υιοθέτησε το πλέγμα προτάσεων που η ίδια ζήτησε».

Είναι πολλά τα παραδείγματα που μπορώ να αναφέρω για να θυμίσω ότι, σας χρησιμοποιούν, σας κοροϊδεύουν, σας μειώνουν και σας πετάνε έξω από το κομματικό σας σπίτι, με συνοπτικές διαδικασίες, αν  τολμήσατε να τους πείτε «κύριοι ξεφύγαμε από την πορεία μας».
Ποιος θα μου δώσει μια απάντηση στο ερώτημα:  «Γιατί εσείς οι Νεοδημοκράτες δέχεστε να σας χρησιμοποιούν με ένα τόσο μειωτικό τρόπο»; Γιατί, ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι, κάποιος από εκείνους που σας οδήγησαν να γίνετε πειραματόζωα της αριστεράς, «μπορεί το γυρίσει το παιχνίδι»;