ΑΡΓΟΣ: Τιμάται ο Αρχηγός των Ηρώων της ΕΛ.ΔΥ.Κ που αντιμετώπισαν τους Τούρκους (και την προδοσία) στην Κύπρο, το 1974

Η Κύπρος, έστω και με καθυστέρηση, τίμησε τους Ήρωες 

Ο Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ το 1974, ο 80χρονος σήμερα υποστράτηγος ε.α. Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, τιμάται από τον Δήμο Άργους Μυκηνών και τους επιζώντες Αργείους συμπολεμιστές του της ΕΛ.ΔΥ.Κ, κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η εκδήλωση θα γίνει αύριο Κυριακή 19 Ιουνίου (11.00), στην αίθουσα «Μέγας Αλέξανδρος» και την απόδοση Τιμής θα κάνει, εκ μέρους των Πολιτών του Δήμου Άργους Μυκηνών, ο Δήμαρχος Δημήτρης Καμπόσος.

Η ΕΛΔΥΚ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΞΕΧΝΑΜΕ
Στις 11 Ιουλίου, και ενώ βρισκόταν σε άδεια, ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα με το οποίο του ζητήθηκε να παρουσιαστεί και να αναλάβει τη συνοδεία της αποστολής 450 οπλιτών για την αλλαγή της ΕΛΔΥΚ.

Αναχώρησαν από την Κόρινθο στις 13 Ιουλίου με το αρματαγωγό ”Λέσβος” και έφτασαν στις 19 Ιουλίου στην Αμμόχωστο, με καθυστέρηση λόγω των γεγονότων του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου.

Στις 10 Αυγούστου ήρθε διαταγή του ΓΕΣ να παραδώσει το 252 ΤΠ, στο οποίο είχε εν τω μεταξύ τοποθετηθεί ως διοικητής, και να αναλάβει υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ. Παρέδωσε το τάγμα και στις 11 του μηνός παρουσιάστηκε στην ΕΛΔΥΚ.
Ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ξύπνησε στις 14 Αυγούστου 1974 από την ρίψη βομβών NAPALM και σφοδρό βομβαρδισμό του στρατοπέδου.

«Εμείς δεν διαθέταμε κανένα αντιαεροπορικό όπλο για να αποκρούσουμε τις επιθέσεις. Υποστήριξη από την αεροπορία ουδεμία», θυμάται με πικρία και συνεχίζει: «Στις 10.00 το πρωί έγινε η πρώτη επίθεση, η οποία αποκρούστηκε με πολύ λίγες απώλειες. Στις 12.00 έγινε η δεύτερη επίθεση. Οι Τούρκοι αποκρούστηκαν και μετρούσαν πολλές απώλειες. Εμείς είχαμε μόνον ελάχιστους τραυματίες. Στις 5.00 το απόγευμα, ο 4ος λόχος δέχθηκε επίθεση, την οποία και απέκρουσε. Το βράδυ μείναμε άγρυπνοι, γιατί το στρατόπεδο ήταν περικυκλωμένο από 150 τουρκικά άρματα. Ξημέρωσε η 15η Αυγούστου. Δεν δεχθήκαμε καμία επίθεση από το τουρκικό πεζικό, δεν σταμάτησε όμως ο ανελέητος βομβαρδισμός από την αεροπορία και το πυροβολικό τους. Την υποστήριξή μας είχαν αναλάβει δύο μοίρες πυροβολικού, η 187 και η 182.

Πράγματι, η 187 μοίρα μάς βοήθησε αρκετά καλύπτοντας μας, η 182 μοίρα, όμως, δεν έριξε ούτε ένα βλήμα παρότι στο δυναμικό τους είχαν ενταχθεί και αξιωματικοί πυροβολικού ακριβώς για να μας βοηθήσουν. Ο διοικητής δε της εν λόγω μοίρας έγινε μετέπειτα αρχηγός ΓΕΣ…»
Οι υπερασπιστές του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ δεν είχαν πολυβολεία και αντιαρματικά και πολεμούσανε με ελαφρύ οπλισμό και με 2 όλμους των 81 χιλιοστών. Και φτάνει η τραγική 16η Αυγούστου 1974.
«Στις 5.30 το πρωί έπεσε η πρώτη βόμβα NAPALM και μετά συνεχής βομβαρδισμός από πυροβολικό και αεροπορία. Στις 10.00 δεχτήκαμε συνδυασμένη επίθεση πεζικού και αρμάτων. Το κύριο μέρος της επίθεσης δέχτηκε ο 4ος λόχος και ο λόχος διοικήσεως, που βρισκόταν στο πλέον πεδινό μέρος. Ο λόχος διοικήσεως, άγνωστο ποιος τον διέταξε, έβαλε μπροστά τη διμοιρία μηχανικού, που αποτελείτο από έναν λοχαγό και 20 στρατιώτες. Ο λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος, παλικάρι με όλη τη σημασία της λέξεως, παρότι το σώμα του μηχανικού δεν είχε βέβαια την ίδια εκπαίδευση με το πεζικό, κατάφερε και κράτησε τα άρματα και το πεζικό των Τούρκων. Αποτέλεσμα ήταν να χάσει 16 από τους 20 άντρες του και να αποκεφαλιστεί ο ίδιος από βολή άρματος. Με την κατάρρευση του λόχου διοικήσεως και με την πίεση που δέχονταν οι άλλοι λόχοι, η θέση μας ήταν πολύ δεινή. Από την προηγούμενη μέρα είχα πει σε όλους πως δεν θα αποχωρήσει κανένας, εάν δεν δώσω εγώ εντολή». Στη 1.30 το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου, ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος έδωσε εντολή να αρχίσει η σύμπτυξη. Ο επιλοχίας Κέδρος, με μια ομάδα 12 αντρών, έμεινε πίσω και θυσιάστηκε για να σωθούν όλοι οι υπόλοιποι καλύπτοντας την υποχώρηση τους.

Μετά τη μάχη μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, οι εισβολείς επιδόθηκαν σε απερίγραπτες ωμότητες. Όπως δείχνει φωτογραφία που περιήλθε στα χέρια ξένου πολεμικού ανταποκριτή, οι Τούρκοι αποκεφάλισαν δέκα σορούς νεκρών της ΕΛΔΥΚ και τοποθέτησαν τα κεφάλια στο οδόστρωμα, στην είσοδο του στρατοπέδου, όπου έσπευδαν, ο ένας μετά τον άλλο, να φωτογραφηθούν. Στο ίδιο σημείο, άφησαν εκτεθειμένα επί ημέρες άλλα πτώματα, αφού πρώτα τα έγδυσαν.