Μήπως χάσαμε το φιλότιμό μας ως λαός και ως έθνος;

Αντώνης Μαλεβίτης

Τα πιο συναρπαστικά στη ζωή μου πράγματα είναι η εργασία και το φιλότιμο. Η εργασία, ως αξιογόνος και παραγωγική δύναμη του κοινωνικού πλούτου (όλα τα φτιάχνουν εργατικά χέρια και εργατικά μυαλά). Το φιλότιμο, γιατί συμπυκνώνει όλες εκείνες τις αρετές που ξεχωρίζουν τον άνθρωπο. Σωφροσύνη, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, ανδρεία, γενναιότητα, αντίσταση, αυτοθυσία για ελεύθερη πατρίδα και ελεύθερη ζωή. Ας μην ξεχνάμε ότι και για το λαό μας ο «εργατικός» και «φιλότιμος» ήταν πάντα δυο ιδιότητες για τον ξεχωριστό στην κοινωνία άνθρωπο.

Χάρη σ’ αυτό το φιλότιμο οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα (ίτε παίδες Ελλήνων ελευθερούτε τα ιερά και τα όσια της πατρίδος … νυν υπέρ πάντων ο αγών). Χάρη στο ίδιο φιλότιμο η εποποιία του 1821 και η Εθνική μας Αντίσταση.

Και όταν οι πληρεξούσιοι της χώρας κλήθηκαν να θεσπίσουν το συνταγματικό χάρτη της, με το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος όρισαν: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο φιλότιμο των Ελλήνων», έννοια μείζων του πατριωτισμού και της φιλοπατρίας.

Από το έτος 2010 (ορόσημο της μνημονιακής αλυσόδεσής μας), αρχίζω να μετράω.

Πρώτα εκχωρήσαμε στους δανειστές μας την Εθνική Κυριαρχία μας, αφού με την υπογραφή του πρώτου κιόλας μνημονίου παραιτηθήκαμε από το Sovereign Risk. Στη συνέχεια και κατ’ εφαρμογή των διαδοχικών μνημονίων, 1,5 εκατομμύριο πολίτες έμειναν άνεργοι, ενώ όσοι εργάζονται επέστρεψαν στον εργασιακό μεσαίωνα, με ουσιαστική κατάργηση των κεκτημένων με αίμα δικαιωμάτων.

Η κατοικία μας και τα χωράφια μας ουσιαστικά δημεύονται με αβάσταχτα για τη λαϊκή οικογένεια χαράτσια. Θυμάστε βεβαίως που μας έλεγαν κάποτε ότι «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια μας». Να ποιοι τα παίρνουν τώρα, οι καραδοκούσες πολυεθνικές, για τις οποίες δεν συγχωρείται ατομική ιδιοκτησία, ούτε και ατομική εργασία προς απόκτηση εισοδήματος. Τα πάντα πρέπει να υποτάσσονται και να υπακούουν στις συνταγές του Κεφαλαίου και του υπηρετούντος αυτό συστήματος (κεφαλαιοκρατικού). Συνεχίζω …

Η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων κρέμεται σε μία κλωστή, όπως και η μέριμνα για την υγεία των πολιτών. Κλείνουν ή συγχωνεύονται σχολεία, πανεπιστημιακές σχολές και νοσοκομεία. Πρόσφατα, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, πέφτει “black veil” στη δημόσια τηλεόραση. Καταργείται δηλαδή, σε μια νύχτα, χωρίς να ακουστούν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση και την πληροφόρηση.

Οι άνθρωποι φτωχαίνουν καθημερινά όλο και πιο πολύ, με περικοπές των μισθών και των συντάξεων, στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας και της βιωσιμότητας του χρέους, που όμως δεν ανήκει στον Ελληνικό λαό.

Η στέρηση του δικαιώματος στην εργασία, η κατάλυση των εργασιακών σχέσεων και παραπέρα η φτωχοποίηση των πολιτών παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε πολίτη. Παραλύει τη βάση ύπαρξης του εργαζόμενου και συνακόλουθα προσβάλλει την ανθρώπινη αξία του, ο σεβασμός και η προστασία της οποίας αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

Με λίγα λόγια, τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι παραβιάζουν κυρίαρχες διατάξεις του Ελληνικού Συντάγματος, διατάξεις που απηχούν βασικές αρχές της δημοκρατίας, ως πολιτεύματος που σέβεται τη ζωή του ανθρώπου και προασπίζει τα ατομικά και κοινωνικά του δικαιώματα.

Και ενώ παραβιάζονται οι βασικές αρχές του Συντάγματος και όλα εκείνα τα δικαιώματά μας που με αίμα και θυσίες έχουμε κατακτήσει, το φιλότιμο των Ελλήνων σιγεί!

Και αναρωτιέμαι, μήπως χάσαμε το φιλότιμό μας ως λαός και ως έθνος; Μήπως αυτοί που πέρασαν τη διαφθορά και την υποταγή στο μεδούλι του Έλληνα, υπέφθειραν σιγά σιγά και το φιλότιμό μας;

Δεν θέλω να το πιστεύω και δεν το πιστεύω, όπως και κανείς άλλος Έλληνας. Η έγερση του Ελληνικού φιλότιμου είναι θέμα χρόνου. Γιατί «το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος∙ είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων» (Εδουάρδο Γκαλεάνο, «Οι Καθρέφτες»).

Αθήνα 5-7-2013

Αντώνης Μαλεβίτης