Αν ο ανωτέρω πρόλογος σας προξένησε σύγχυση, τότε διαβάστε
την ακόλουθη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Προέδρου του Πρωταθλητή
Πορτοχελιακού κ. Γιάννη Λούμη, ο
οποίος εξιστορεί πως η «πάσα του Πατέρα
προς το υιό», με όσους συμβολισμούς ως έννοια υποδηλώνει, είχε ως
αποτέλεσμα την επίτευξη ενός
τοπικού αθλητικού θαύματος.
τοπικού αθλητικού θαύματος.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: Ποια ήταν τα κίνητρα
για εσάς ώστε να αναλάβετε την προεδρία σε μια ουσιαστικά διαλυμένη ομάδα τον
Πορτοχελιακό, μεσούσης της οικονομικής κρίσης;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: «Μα,
για εμένα και τους υπόλοιπους «Χελιώτες», ο Πορτοχελιακός δεν είναι απλώς μια ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι η
ίδια μας η ζωή και η κυψέλη του τοπικού ποδοσφαίρου… Με τον «Πορτοχελιακό»
μεγαλώσαμε, κλάψαμε, γελάσαμε, χάσαμε, νικήσαμε… Για να αντιληφθείτε το «δέσιμο», πρώτα δηλώνω Πορτοχελιακός και μετά
ΑΕΚ… Για να απαντήσω στην ερώτηση σας, ο πόνος για την προηγούμενη
κατρακύλα της, τροφοδότησε και ενίσχυσε την αγάπη που ανέκαθεν έτρεφα για
αυτήν…»
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: «Αναφερθήκατε στην
βιαία αγωνιστική κάθοδο που ακολούθησε,
μετά από μια κορυφαία ιστορικά στιγμή της, όταν την περίοδο 2011-2012 ανέβηκε στην Δ΄ Εθνική…»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: «Πράγματι, θυμάμαι εκείνη την
κρίσιμη εποχή, που η ομάδα απαιτούσε την στήριξη όλων περισσότερο από ποτέ, αν και αυτή δεν ήρθε… Κάποιος επενδυτής θα έβαζε χρήματα τα οποία δεν μπήκαν τελικά ποτέ… Αποχώρησε και ο Νίκος Καλλιάνος από την προεδρία και
έμειναν στα δύσκολα, ο Βαγγέλης
Ζαραφωνίτης, ο αδερφός μου, ο Σώτος κ.α.… Η ομάδα δεν μπορούσε να
διαχειριστεί το άγος της Δ’ Εθνικής και έτσι έπεσε κατηγορία…»
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: Ως επιτομή της
διάλυσης, θα επιλέγαμε εκείνο το τραγελαφικό περιστατικό που έλαβε χώρα στο
γήπεδο, με το ξήλωμα και την απομάκρυνση της εξέδρας…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: « Έτσι είναι… Είχαμε μείνει με την αίσθηση πως η εξέδρα τοποθετήθηκε μέσω
δωρεάς… Η εξέλιξη δυστυχώς διέψευσε με τον χειρότερο τρόπο την ύπαρξη της
συγκεκριμένης χορηγίας… Ο άνθρωπος που ήρθε και τις ξήλωσε, δικαίως από την
πλευρά του μας είπε πως αν την είχε ενοικιάσει τόσο καιρό την εξέδρα, κάτι θα
είχε λάβει οικονομικά… Αφού όπως ήρθαν τα πράματα, δεν εισέπραξε φράγκο… Κάνουμε οργανωμένες ενέργειες ως Διοίκηση,
για να αποκτήσουμε μέσω χορηγιών νέες κερκίδες…»
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: «Ωστόσο καταφέρατε να
αναγεννηθείτε μέσα από τις «στάχτες» σας… Με απτά αποτελέσματα… Η ομάδα ανέβηκε
προσφάτως στην Α’ τοπική κατηγορία ξεκινώντας από ένα αγωνιστικό τέλμα, πριν
από μερικά χρόνια… Υπάρχει μαγική συνταγή;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: «Μαγεία υπάρχει… Και δεν
αναφέρομαι σε ταχυδακτυλουργούς και καπέλα με λαγούς… Μιλάω για τον τρόπο,
που αλληλεπιδρά το μεράκι σε μια ομάδα συνεργατών και ανθρώπων που λειτουργούν ως οικογένεια και πάνω από όλα
βάζουν την ομάδα… Από την διοίκηση, τον Προπονητή Πέτρο Παπασταύρου, τους παίκτες και τον αιώνιο φροντιστή μας τον Γιώργο
Μπία (Ντέταρι)…
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: Αν θυμάμαι καλά τον
πρώτο χρόνο επί προεδρίας σας, η πρώτη ομάδα
δεν αγωνίστηκε…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: «Είμαι της γνώμης, πως κάτι που
διαλύθηκε πρέπει να αρχίσει να κτίζεται ξανά από τα θεμέλια… Αποφάσισα επειδή
δεν υπήρχαν αρκετοί διαθέσιμοι παίκτες για να αγωνιστούν, να μην κατεβάσω στο
πρωτάθλημα του Β’ Τοπικού, τον Πορτοχελιακό, για να φτιάξουμε πρώτα τις
κατάλληλες υποδομές και να περιμένουμε για ένα χρόνο παίκτες που θα προέρχονται
από τις ακαδημίες μας. Ο νόμος λέει, πως εάν είσαι δεκατεσσάρων ετών και
μιας ημέρας αγωνίζεσαι κανονικά… Έτσι,
αποφάσισα να συστήσω μια ποδοσφαιρική «συμμορία» όπως την αποκαλώ, (χαριτολογώντας)
από παιδιά ντόπια, που να αγαπούν την φανέλα και το ποδόσφαιρο, με την εκτίμηση
πως σε τρία χρόνια θα αγωνιζόμαστε στην Α κατηγορία… Βέβαια, τα εβδομήντα
πέντε παιδιά που αποτελούσαν τις ακαδημίες μας, συμμετείχαν σε όλα τα
αντίστοιχα πρωταθλήματα με πολλές διακρίσεις και τελικούς από τις πιο μικρές
ηλικίες… Γινόταν σοβαρή δουλειά με τον Λευτέρη
Χάνο, τον Παύλο Στρίγγο και τον Δημήτρη Χατζή που ήταν προπονητής τότε…
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΩΙΜΟΣ: Καταφέρατε να
«συγχρωτίσετε» παλιούς και νέους ποδοσφαιριστές...Έτσι έγινε το μεγάλο αγωνιστικό άλμα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΜΗΣ: «Έκανα επαφές με παλαιμάχους- τριανταπεντάρηδες ποδοσφαιριστές του
Πορτοχελιακού και τους ζήτησα να έρθουν και να βοηθήσουν το νέο ξεκίνημα…
Φανταστείτε ότι έπαιζαν μέσα στο γήπεδο συμπαίκτες, πιτσιρικάδες με βετεράνους…
Κι όμως, το πείραμα πέτυχε, καθώς οι νέοι πήραν πολλά από τους παλιούς
κατάφεραν να συνεργαστούν για ένα κοινό σκοπό μέσα στο γήπεδο παρά τις διαφορές
στην νοοτροπία, κυρίως λόγω της μεγάλης ηλικιακής διαφοράς… Έπαιζε ο Γιώργος Κοτσοβός, ο Δημήτρης Χατζής,
ο Αντώνης ο Κλωνάρης, ο Χρήστος
Στάικος, ο Λουδιβίκος Σμαρνάρας, οι Αφοί Ελένη, που
είναι σαραντάρηδες και βάλε, φερειπείν με συμπαίκτες ποδοσφαιριστές 14χρονους,
που θα μπορούσαν να ήταν γιοί τους… Οι
νέοι με την γρηγοράδα και την «φρεσκάδα» τους, καθοδηγούμενοι από την εμπειρία
των «παλιών», πραγματοποίησαν τελικά από κοινού, έναν τοπικό αγωνιστικό άθλο…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου