ΝΑΥΠΛΙΟΝ: Η αντιπολίτευση βαράει τα νταούλια και η πλειοψηφία χορεύει!

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Το πολιτικό ζητούμενο δεν είναι η συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ναυπλιέων, για το προωθούμενο να κατασκευαστεί διυλιστήριο με τα νερά του Αναβάλου (από τον Πέτρο Τατούλη). 

Το πολιτικά ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που έρχεται το θέμα προς συζήτηση και το παρασκήνιο που  υπήρξε (Ο Αντωνιάδης το πρότεινε στον Γραμματικόπουλο. Αυτός συμφώνησε και …μοίρασαν τις προσεγγίσεις των υπολοίπων).

Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ναυπλιέων Παναγιώτης Μπούκουρης, τώρα, είναι υποχρεωμένος να φέρει το θέμα προς συζήτηση άμεσα, αφού το ζήτησαν ενυπογράφως 12 Δημοτικοί Σύμβουλοι.

Οι αιτούντες Δημοτικοί Σύμβουλοι (όλοι στην αντιπολίτευση) γνωρίζουν ότι, το Περιφερειακό Συμβούλιο αποφάσισε ήδη, απόντων των Περιφερειακών Συμβούλων της Αργολίδας (πλην Παναγιωτοπούλου) την έγκριση των Περιβαλλοντικών Όρων και ότι τα χρήματα υλοποίησης του έργου είναι δεσμευμένα από καιρό. Γνωρίζουν ακόμη ότι, η ιδέα ξεκίνησε πριν από χρόνια με πρόταση του Γιάννη Μανιάτη (και προϋπολογισμό το ένα τρίτο των χρημάτων, που προβλέπει ο Περιφερειάρχης). Σίγουρα γνωρίζουν ότι, οι Δήμοι Ναυπλίου και Άργους είχαν εκφράσει την σύμφωνη γνώμη τους για το έργο (άποψη που αργότερα ανακάλεσε ο Δήμος Άργους Μυκηνών). Θα πρέπει δε να γνωρίζουν και την έντονη επιθυμία του Πέτρου Τατούλη να γίνει κύριος των νερών της Πελοποννήσου, κατ’ ανάλογο τρόπο με εκείνον που μεθόδευσε και κέρδισε (σε μεγάλο βαθμό), την διαχείριση των σκουπιδιών της Περιφέρειας.

Επομένως, το πολιτικό θέμα δεν είναι το Διυλιστήριο. Είναι η συμφωνία των παρατάξεων της αντιπολίτευσης του Δήμου Ναυπλιέων και μιας ομάδας ανεξαρτήτων συμβούλων «να καθορίζουν από κοινού την ατζέντα των θεμάτων του Δημοτικού Συμβουλίου».

Κάποιος από τους «μικρούς» πήρε την πρωτοβουλία (Αντωνιάδης). Το συζήτησε με την παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης (Γραμματικόπουλος), το πέρασαν στους υπόλοιπους και … το Δημοτικό Συμβούλιο ετοιμάζεται. ¨Ένα Δημοτικό Συμβούλιο όπου ο Δήμαρχος θα είναι αμυνόμενος μιλώντας με επιχειρήματα (ότι και αν υποστηρίξει) και θα τον σφυροκοπούν, καταχρώμενοι του χρόνου, όλοι οι άλλοι, μιλώντας όπως συνηθίζεται «περί διαγραμμάτων», κατά την προσφιλή τακτική που δίδαξε ο Μπάμπης Αντωνιάδης.

Η υλοποίηση του σχεδιασμού δεν ήταν εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι έπρεπε να συμφωνήσουν τέσσερεις Δημοτικές Παρατάξεις και να συνυπογράψουν οι τρεις ανεξαρτητοποιηθέντες από την πλειοψηφία, Σύμβουλοι. Το κατάφεραν όμως, αξιοποιώντας τον χρόνο τους, την ώρα που οι της Δημοτικής Αρχής έτρεχαν να οργανώσουν τις πρώτες παραστάσεις του Φεστιβάλ Ναυπλίου (αυτού της κλασσικής μουσικής και όχι του άλλου με τους λουκουμάδες που οικειοποιήθηκε τον τίτλο).

Εάν αυτό συνεχισθεί, μετά το καλοκαίρι, και καθιερωθεί ως πολιτική τακτική της αντιπολίτευσης, τότε, η Δημοτική Παράταξη που ασκεί την Διοίκηση του Δήμου θα έχει χάσει ένα σημαντικό πλεονέκτημα (που όμως, δεν είχε αξιοποιήσει σχεδόν ποτέ μέχρι σήμερα). Το πλεονέκτημα των πολιτικών πρωτοβουλιών, όπου η πλειοψηφία καθορίζει την ατζέντα και η μειοψηφία «σύρεται» μουρμουρίζοντας.

Απομένει λοιπόν να δούμε αν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου  θα θέσει το θέμα μόνο του ή αν θα «υποβαθμίσει» την πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης, εντάσσοντάς το ως θέμα Τακτικής Συνεδρίασης. Και βέβαια, αν πράγματι η αντιπολίτευση θα εμμείνει σε μία τέτοια τακτική που «θα της δώσει επικοινωνιακό πλεονέκτημα» ή αν οι υπογράφοντες θα κουραστούν γρήγορα και θα ακολουθήσουν την τακτική Τόμπρα. (Είναι ο Δημοτικός Σύμβουλος που σχεδόν ποτέ δεν προσέρχεται στα Δημοτικά Συμβούλια, προσβάλλοντας τους ψηφοφόρους που τον εξέλεξαν για να τους εκπροσωπεί). Με την ανοχή βέβαια της πλειοψηφίας που δεν απαιτεί να εφαρμοσθούν  τα νόμιμα αλλά και του επί κεφαλής της παράταξης με την οποία εκλέχθηκε, που δεν του υποδεικνύει να παραιτηθεί λόγω «αμέλειας ως προς τις υποχρεώσεις του».