Πρόβα τυφλής προσέγγισης, μεταξύ του «πριν» και του «μετά»!

Γράφει η Ειρήνη Κορδώνη 
Αποσπασματικός διάλογος: «...Δεν καταλαβαίνω, γιατί κάνει διπλό κόπο! Αφού πρόκειται ν΄ ασχοληθεί, γιατί δεν το κάνει  «πριν» αλλά το κάνει «μετά»; Ή γιατί κάνει διπλό κόπο, αφού μόνο το «πριν» μετράει;

Σκέψεις (προσωπικές) : Εκείνο το «πριν» το υπερτιμημένο, που μόνο σε λίγες περιπτώσεις, μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη συνταγή, όπως σ΄ αυτή που έχει να κάνει με την επιβίωση λ.χ. { των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν}, ή μ΄ εκείνες τις συγκριτικές καλαισθητικές εικόνες, μετά την εφαρμογή π.χ. μιας ενυδατικής κρέμας προσώπου, γιατί σε ελεύθερη προσέγγιση, το  «πριν» έχει άμεση συνάρτηση με τη βιασύνη. Έχει να κάνει με τον ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο....
 
έχει να κάνει με μια πρώιμη ή πρώτη σκέψη....έχει να κάνει με πιθανή στέρηση κρίσης ή έλλειψη προνοητικότητας του και εκ του αποτελέσματος. Έχει να κάνει με ενδεχόμενη διόρθωση λαθών (αν διορθώνονται)...με έλλειψη τάξης και οργάνωσης...με ασαφή επιτυχία εκτέλεσης..με σύγχυση...με ανώμαλη προσγείωση...
ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ με μια αντιστρόφως ανάλογη ερμηνεία της λέξης!...Έχει να κάνει με ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ, που συγκρούεται με την αρχική πρόθεση της γρήγορης και (προ)τέρας ενέργειας!!
Κι εκείνο το παρεξηγημένο «μετά», που έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω, ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ όμως! Η ώριμη σκέψη....και η παιδεμένη σκέψη, η προνοητικότητα του αποτελέσματος και εκ του αποτελέσματος....έχει να κάνει με την ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ και με την ελαχιστοποίηση λαθών, μα και με την ΑΠΟΛΑΥΣΗ! Ποτέ δεν ξέρουμε πόσο απολαυστικό θα είναι κάτι που επιθυμούμε (πριν), αν δεν το δοκιμάσουμε (μετά) ΚΑΙ μην με προτρέψετε ν΄ αναφερθώ στην απογοήτευση που είναι πιθανόν να κρύβει το  «μετά», γιατί είναι άλλο κεφάλαιο....ΑΛΛΑ ακόμα κι αν την θέλετε την αναφορά, τολμώ να πω, πως το προτιμώ απ΄ την αβεβαιότητα, τον ενθουσιασμό, ή την ψεύτικη εξιδανίκευση του  «πριν»....Ακόμα και η ΕΚΔΙΚΗΣΗ, είναι ένα πιάτο που τρώγεται ΜΕΤΑ και πάντα κρύο...
Κι ας μην ξεχνάμε τον «διπλό κόπο», όχι και καλά αυτόν που απορρέει απ΄ τον μονό νου (μονός ο νους διπλός ο κόπος) προς μία κατεύθυνση κι έναν σκοπό, αλλά εκείνον που καλύπτει και ανοίγει ποικιλοτρόπως προς έναν σκοπό, διπλές και τριπλές κατευθύνσεις κινήσεων και πράξεων....Ε, αυτό, είναι το πάντρεμα του  «πριν»  και του «μετά»....
.....Στην κρίση σας!