Κώστας Γάτσιος: « Η ανεπάρκεια του παλαιού πολιτικού κόσμου με ώθησε να βγω μπροστά»…

Έχει πολύ γλυκές παιδικές αναμνήσεις από τη ζωή του στο Ναύπλιο, από το 1963 έως το 1967.

Ο υποψήφιος Αρχηγός της κεντροαριστεράς

κ. Κώστας Γάτσιος

 Είναι η πόλη που πήγε για πρώτη φορά σχολείο, τις τέσσερις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Πρώτη και δευτέρα στο σχολείο της Αγίας Τριάδας με δασκάλα την κυρία Μαρία, τρίτη και τετάρτη στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ναυπλίου με δάσκαλο τον κύριο Αριστοτέλη (Τέλη) Κόρακα… 

 «Ήμουν τότε παιδί. Διάβαζα λογοτεχνία στην όμορφη Δημοτική Βιβλιοθήκη δίπλα από το σπίτι μου, έπαιζα με άλλα παιδιά στην πλατεία του Αγ. Νικολάου –συχνά ποδόσφαιρο, κάπου-κάπου σπάζαμε και κανένα τζάμι παραθύρου από την κάτω μεριά της πλατείας και μας κυνήγαγαν και καμιά φορά μας έσκιζαν και την μπάλα– ψάρευα με ψωμοτύρι κεφάλους στο λιμάνι και έκανα βουτιές το καλοκαίρι στην Καραθώνα όπου έβγαζα με τον πατέρα μου χταπόδια έξω από το παλιό μοναστήρι».

Τα χρόνια όμως πέρασαν και σήμερα ο Πρώην Πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Κώστας Γάτσιος, επιστρέφει στην Πελοπόννησο και το Ναύπλιο που αγάπησε, μέσα από την ακόλουθη συνέντευξη  που παραχώρησε στον Κώστα Πρώιμο, ως υποψήφιος αρχηγός για τον νέο Φορέα της Κεντροαριστεράς…

-Κύριε Καθηγητά, πολλά ειπώθηκαν γύρω από τη πολυπόθητη επανασυσπείρωση του κατακερματισμένου χώρου της Κεντροαριστεράς… Προφανώς αν οι κάλπες της 12^ης Νοεμβρίου σας αναδείξουν επικεφαλής θα επιδιώξετε την  ενότητα που φαντάζει  εύθραυστη; Με ποιους τρόπους θα επιδιώξετε την ενότητα της παράταξης;

Κ. ΓΑΤΣΙΟΣ: «Το πρώτο πράγμα που θα κάνω εάν εκλεγώ επικεφαλής του  νέου φορέα, θα είναι να καλέσω όλους όσους συμμετείχαν στην εκλογή, αλλά και σε όσους δεν μετείχαν γιατί δεν πίστευαν στη σημασία της αν και πιστεύουν στην ανάγκη ανανέωση της πολιτικής ζωής του τόπου, να  δημιουργήσουν σε κάθε νομό, πόλη και χωριό της Ελλάδας, επιτροπές πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση του νέου φορέα. Αυτό όχι μόνο γιατί πρέπει να φανεί εξαρχής ότι ο νέος φορέας δεν θα είναι μία απλή μετονομασία των παλαιών κομμάτων  της κεντροαριστεράς, αλλά και διότι θα είναι μία νέα πολιτική κίνηση η οποία θα εκφράζει την κίνηση και τον παλμό της κοινωνίας.

Υπάρχει ένα δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας που τη στιγμή αυτή ιδεολογικά και πολιτικά είναι πιο προωθημένο από τους κομματικούς μηχανισμούς. Αυτό πρέπει καταρχήν να εκφράσει και να συσπειρώσει ο νέος φορέας.  Εάν το πετύχει, θα έχει θέσει τις βάσεις της επιτυχούς μετέπειτα πορεία του. Για την ενότητα που με ρωτάτε, πρόκειται για ένα πολιτικό ζήτημα που θα λυθεί από τη δυναμική τού κινήματος και την επιθυμία όσων συμμετέχουν να δουν τα πράγματα να προχωρούν γρήγορα μπροστά. Πιστεύω, πάντως, ότι η ενότητα, τόσο μέχρι τις εκλογές όσο και μετά, είναι ένα θέμα κυρίως ιδεολογικό και θα σφυρηλατηθεί μέσα από την αναζήτηση, τον διάλογο και τη ζύμωση των νέων ιδεών που θα έρθουν να αντικαταστήσουν τις παλιές, ξεπερασμένες ιδέες του παλιού πολιτικού κόσμου. Επίσης η ενότητα για να είναι ουσιαστική και όχι επιφανειακή και τεχνητή, πρέπει να στηρίζεται σε ένα νέο πολιτικό λόγο που δεν θα μιλάει προσχηματικά αλλά θα λέει την αλήθεια. Το επαναλαμβάνω για μία ακόμα φορά: αυτό πρέπει να φέρει ο νέος φορέας στην ελληνική κοινωνία για να έχει λόγο ύπαρξης και προοπτικές επιτυχίας».

Ο πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών
κ. Κώστας Γάτσιος

-Κάποιοι, από τους «συνδιεκδικητές» που θα κληθούν με την εκλογή τους να φέρουν εις πέρας  μια δύσκολη αποστολή- την απαρχή της αναγέννησης της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα- δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τις καθημερινές δοκιμασίες του Ελληνικού λαού  (Την γνώμη σας επ΄ αυτού…)

Κ.ΓΑΤΣΙΟΣ: «Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Οι «συνδιεκδικητές» προέρχονται από 3 διαφορετικά κόμματα, ένα μεγάλο και δύο μικρά.  Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά φέρουν μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα σήμερα- αυτό δεν μπορούμε να το κρύψουμε. Ούτε να το αρνηθούμε. Ακόμα και εγώ φέρω ευθύνη που ήμουνα μέλος του Πασοκ μέχρι το 1980. Για να ήταν αξιόπιστος ο λόγος θα έπρεπε να εξηγήσουν ποια ήταν η δική τους συμμετοχή στον εκτροχιασμό της χώρας - για τον οποίον σπεύδω εδώ να δηλώσω (ή μάλλον να επαναλάβω αυτό που έχω δηλώσει και έχω γράψει πάρα πολλές φορές),  τη μεγαλύτερη ευθύνη διαχρονικά φέρει η ελληνική δεξιά,  και ιδιαίτερη σημαντική ευθύνη της ήταν όταν έδωσε τη χαριστική βολή στη χώρα κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του 2004 2009.  Πλην όμως ένα πολύ μεγάλο μερίδιο της ευθύνης ανήκει και στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ. Δεν την έχει αποδεχτεί αυτή την ευθύνη και το κυριότερο δεν έχει εξηγήσει  στον κόσμο με ειλικρίνεια και με καθαρά λόγια τι ακριβώς συνέβη.  Έτσι όμως δεν μπορεί να δώσει μία καθαρή προοπτική για το μέλλον ούτε να έχει ένα τολμηρό και πραγματιστικό πρόγραμμα για την  έξοδο την κρίση.  Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να πούμε την απλή αλήθεια: το ΠΑΣΟΚ έχει πλέον κλείσει τον ιστορικό του κύκλο.  Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα με παλινωδίες και μία μεγάλη ιδεολογική σύγχυση. 

Αυτά  όσον αφορά τα δύο κόμματα που έρχονται από το παρελθόν. Για το Ποτάμι που ήταν ένα καινούργιο κόμμα και όταν δημιουργήθηκε αισθάνθηκα συμπάθεια αλλά  και κάποια προσμονή, το πρόβλημα είναι άλλο. Κατ’ αρχήν να πω ότι εξακολουθώ να αισθάνομαι θετικά αισθήματα για όσους συμμετείχαν σε αυτήν την πρωτοβουλία. Ήταν όμως μία απογοήτευση γιατί στην πραγματικότητα πέρα από μία ευπρέπεια που έφερε στον πολιτικό χώρο, που ήταν απαραίτητη, δεν είχε κάτι άλλο ουσιαστικό να συνεισφέρει. Δεν είχε μία σαφή πολιτική πρόταση, δεν είχε τολμηρό λόγο και δεν έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει στρατηγική. Ο κόσμος του «Ποταμιού» και τα στελέχη του, πρέπει να ενταχθούν σε ένα κραταιό κόμμα με στρατηγική αντίληψη για την πορεία της χώρας και τότε θα είναι παραγωγικοί  και χρήσιμοι.

Ο νέος δημοκρατικός φορέας που είναι η απαραίτητη δύναμη για να βγει η χώρα από την κρίση δεν μπορεί να μιλάει με τη γλώσσα που μιλάει το ΠΑΣΟΚ σήμερα ή ΔΗΜΑΡ ή το Ποτάμι. Δεν μπορεί να λέει μισόλογα και δεν μπορεί να λέει στους ανθρώπους πράγματα που θα είναι ευχάριστα στα αυτιά τους.  Χρειάζεται αγώνας και προσπάθεια. Οι πολίτες μετά από 10 χρόνια κρίσης θα πρέπει να έχουν πλέον αντιληφθεί ότι ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος.   Θα ακολουθήσουν εκείνον  που θα τους πείσει ότι μέσα  από αυτόν το δύσκολο δρόμο  θα τους φέρει στον τελικό προορισμό. Οι πολίτες πρέπει να ακούνε από τους πολιτικούς ηγέτες τους λόγια δύναμης και αποφασιστικότητας όχι λόγια παρηγοριάς και καθησυχασμού ότι τα πράγματα θα γίνουν ξανά όπως ήτανε πριν, χωρίς να κουραστούμε και πώς να προσπαθήσουμε καθόλου.   Αυτά τα είπαν προηγουμένως και ο κύριος Σαμαράς και ο κύριος Τσίπρας. Ιδού τα αποτελέσματα».    

Η  σχετική δήλωση υποψηφιότητάς σας, για τη ηγεσία που θα σηματοδοτήσει μια νέα αφετηρία για την Κεντροαριστερά, εκτιμήθηκε από τους πολιτικούς αναλυτές της πλειάδας των ελληνικών ΜΜΕ, ως μια από τις εκπλήξεις… Ποια ήταν τα δικά σας κίνητρα,  που σας ώθησαν να  εκτεθείτε πολιτικά, σε μια τόσο  ιδιότυπη και δύσκολη εκλογική αναμέτρηση; (Γιατί τώρα;)

Κ. ΓΑΤΣΙΟΣ: «Υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος: δεν μπορούσα να μείνω αδρανής, δεν μου το επέτρεπε η συνείδησή μου. Εξηγώ. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, η κατάληξη της οποίας μπορεί να είναι καταστροφική, κανείς από την πολιτική ηγεσία –ούτε από τον δικό μου ευρύτερο δημοκρατικό χώρο τού κέντρου, αλλά ούτε και από οποιαδήποτε άλλον– μιλά για τις ριζικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν επειγόντως, σήμερα όχι αύριο, στον τρόπο που λειτουργούν η οικονομία και η κοινωνία μας.

Είναι τραγικό ότι μπροστά στους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν για την Ελλάδα μέσο-μακροχρόνια, ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει την ίδια πορεία προσκολλημένος στις αντιλήψεις και στην κοσμοθεώρηση που μας έφεραν στην παρούσα κατάσταση. Με ώθησε να διεκδικήσω την προεδρία, δημοσιοποιώντας ευρύτερα τις απόψεις μου, η πεποίθησή μου πως η ανεπάρκεια του παλαιού πολιτικού κόσμου και η εξ αιτίας του παραίτηση του ελληνικού λαού από την πολιτική, συνιστούν πολλαπλασιαστές των κινδύνων που μας απειλούν.

Η υποψηφιότητά μου θέλει να σηματοδοτήσει τη σύγκρουση ανάμεσα στο νέο και στις ποικίλες εκδοχές του παλιού. Αυτήν την μάχη δίνω και για αυτό ζητώ τη συμμετοχή των πολιτών και την υποστήριξή τους. Ενώ οι κίνδυνοι για την Ελλάδα ελλοχεύουν, ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει την ίδια πορεία προσκολλημένος στις αντιλήψεις και συμπεριφορές που μας έφεραν στην παρούσα κατάσταση. Λες και δεν άλλαξε τίποτε.

Καλώ τους πολίτες να  συμβάλλουν στην εθνική και παραγωγική ανόρθωσή μας αρχίζοντας από την ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Πιστεύω ότι και η παράταξη και η χώρα χρειάζονται ανθρώπους οι οποίοι συνδυάζουν το εθνικό όραμα με γνώσεις και διοικητική ικανότητα. Εκείνο που μετά βεβαιότητος δε χρειάζονται είναι δια βίου ανεπάγγελτους που σταδιοδρομούν ως επαγγελματίες πολιτικοί».

- Ποιους θέλετε να εκφράσετε ηγούμενος ή συμμετέχοντας στον νέο φορέα;

Κ.ΓΑΤΣΙΟΣ: «Ζούμε εδώ και 10 χρόνια μια κοινωνική και οικονομική κατάρρευση. Αυτές  δεν ήρθαν μόνες τους στην Ελλάδα. Τις έφεραν κάποιες πολιτικές που εφαρμόσθηκαν. Και επειδή έχουμε κοινοβουλευτικό πολίτευμα, αυτές τις πολιτικές τις στήριξαν και τις ενέκριναν κάποια στρώματα του πληθυσμού και, κυρίως, κάποιες οργανωμένες ομάδες. Αυτές ήταν οι ομάδες που στήριξαν το πελατειακό κράτος, τον παρασιτισμό και την διαφθορά.

Είναι εκείνοι που χρηματοδοτούνταν από τους κοινωνικούς πόρους, τους φόρους υπέρ τρίτων, τις «ρυθμίσεις» στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και παραγωγικών συντελεστών. Είναι εκείνοι που συνταξιοδοτούνταν στα 45 με υψηλότερη σύνταξη από όση έπαιρνε ο συνταξιούχος του ΙΚΑ στα 65 του.  Εκείνοι που αν και «προοδευτικοί» συνεργάστηκαν και συνεργάζονται άριστα με την κρατικοδίατη λούμπεν αστική τάξη».

Αυτούς, λοιπόν, δεν χρειάζεται να τους εκφράζει ο νέος φορέας. Τους εκφράζουν τα άλλα κόμματα και περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Ο νέος φορέας, που πρέπει να είναι ένα κόμμα εθνικής σωτηρίας, και γι’ αυτό κόμμα εξουσίας, θα πρέπει να εκφράζει την παραγωγική Ελλάδα, όσους Έλληνες εργάζονται, (ή θέλουν να εργασθούν), έντιμα και δημιουργικά, για την προκοπή την δική τους και για την προκοπή της πατρίδας τους.  Θέλουμε να εκφράσουμε την «Παραγωγική Ελλάδα».

-Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για την «επόμενη  ημέρα» του νέου Φορέα; Μήπως τους όποιους πολιτικούς κανόνες, θα τους θεσπίσει τελικά  ο νέος αρχηγός;

Κ.ΓΑΤΣΙΟΣ: Νομίζω ότι η προσωποπαγής πολιτική έχει ξεπεραστεί από την ταχύτατη ωρίμανση της κοινωνίας και από τις αναγκαιότητες των καιρών. Όπως αναλύεται και στη διακήρυξη που έδωσα στη δημοσιότητα την 1η Οκτωβρίου 2017, πέρα από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τις διοικητικές αλλαγές που επαγγέλλεται με σκοπό την πνευματική, οικονομική και διοικητική ανόρθωση της χώρας, ο νέος φορέας τής Δημοκρατικής Παράταξης θέτει ως βασικό του στόχο την πολιτική και ηθική ανόρθωση. Στόχος του είναι να εισάγει ένα νέο ήθος και ένα νέο σύστημα αξιών στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή.Στην εσωτερική του δομή και λειτουργία θα επιχειρήσει να παραμείνει πάντοτε ένα κόμμα δημοκρατικών αρχών και απαράβατων ηθικών κανόνων. Θα λειτουργεί με συλλογικές διαδικασίες, όχι ως ένα κόμμα πολιτικών προσωπικοτήτων και επαγγελματιών της πολιτικής, το οποίο θα επιδιώκει να ικανοποιεί τους εκάστοτε συρμούς και τάσεις τής κοινής γνώμης, αλλά επί τη βάσει των αρχών και των προγραμματικών του διακηρύξεων.Όσοι συμμετέχουμε στην προσπάθεια που ξεκινά, γνωρίζουμε καλά ότι η επιτυχία του κόμματός μας είναι κάτι που δεν αφορά αυτό το ίδιο, αλλά την ελληνική κοινωνία. Πολιτική επιδίωξη και φιλοδοξία μας είναι να αποτελέσουμε τον κύριο πολιτικό φορέα για τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την ανόρθωση της χώρας και την ευημερία των πολιτών της. Η επίτευξη αυτού του στόχου συνιστά το μέτρο της επιτυχίας της προσπάθειάς μας».

-Αυξάνουν και πληθαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, «οι φωνές» ακόμη και πολιτικών προσώπων που οριοθετούνται ιδεολογικά εκτός Κεντροαριστεράς, πως οι  εξελίξεις  εν γένει, δικαιώνουν τις  τότε αμφιλεγόμενες και κρίσιμες επιλογές του Πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου…(Την δική σας τοποθέτηση)

Κ.ΓΑΤΣΙΟΣ: «Κατ’ αρχάς,  πρέπει να  έχουμε καθαρή  εικόνα  για  τον λόγο και τα αίτια τής κρίσης και των μνημονίων. Η χώρα διανύει το 10^ο χρόνο τής κρίσης. Η κρίση και η κατάρρευση στην Ελλάδα  άρχισε τα τέλη του 2008, με την ταυτόχρονη έναρξη κατάρρευσης του ΑΕΠ και την έναρξη ραγδαίας ανόδου της ανεργίας ήδη από το 2ο τρίμηνο του 2008. Και από τότε ακούγαμε διάφορες αρλούμπες περί «θωρακισμένης οικονομίας» από την ΝΔ, περί ανάγκης «τόνωσης τής ζήτησης για να βγούμε από την κρίση» από το μεγαλύτερο μέρος του ΠΑΣΟΚ και τον τότε ΣΥΡΙΖΑ, και άλλα  παρόμοια αστεία που δεν πρέπει να τα ξεχνάμε. Και το 2008 και το 2009 ασκήθηκε επεκτατική πολιτική αύξησης των δημοσίων ελλειμμάτων και ταυτόχρονα το ΑΕΠ κατέρρεε και η ανεργία απογειωνόταν. 

Η είσοδος στα μνημόνια  κατέστη  αναπόφευκτη λόγω των επιλογών πολιτικής  της περιόδου 2004-2009 και κυρίως του 2007-2009. Αιτία, ο σκληρός πυρήνας των μελών τής Νέας Δημοκρατίας ο οποίος είναι συνδεδεμένος με σχέσεις ζωής και θανάτου με το πελατειακό κράτος. Αυτός ο σκληρός πυρήνας, άλλωστε, βρισκόταν στη βάση των δημοσιονομικών υπερβάσεων επιβάλλοντάς τες, ουσιαστικά, στη διάρκεια της περιόδου 2004-2009 στην άβουλη τότε –και μοιραία για την πατρίδα μας– ηγεσία του κόμματος. 

Για να καταλήξω  πρέπει να σας πω ότι και το ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνες. Έχει τόσο για την έλευση της κρίσης, αν και όχι στον ίδιο βαθμό με τη ΝΔ, όσο και μετά την εκδήλωση της κρίσης το 2009 και το 2010, όπου η επίσης κυρίαρχη πελατειακή συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ «μόνταρε» την αναγκαία και αναπόφευκτη δημοσιονομική προσαρμογή στα μέτρα τού πελατειακού κράτους. Για παράδειγμα, με αύξηση φορολογίας και όχι μείωση δαπανών, ενώ ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός είχε προέλθει κατά 80% από την πλευρά των δαπανών».