ΕΝΑΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ

Του θέμου Γκουλιώνη*

Παρακολουθούμε όλοι μας τούς (παρα)μορφωμένους βουλευτές μας (γιατροί οι περισσότεροι και δικηγόροι) και τούς υπουργούς, να επιχειρηματολογούν για τήν ονομασία τών Σκοπίων.

Ομιλούν για σύνθετη ονομασία που να περιέχει και το όνομα τής Μακεδονίας. Αναζητούν «γεωγραφικό προσδιορισμό» ο οποίος να ομιλεί περί Μακεδονίας ως δευτερευούσης παραμέτρου, δήθεν επειδή όλη αυτή η περιοχή είχε ενσωματωθεί στο βασίλειο τής Μακεδονίας. Μα όλος ο τότε γνωστός κόσμος είχε κατακτηθεί και είχε ενσωματωθεί στο βασίλειο τών Μακεδόνων.

 Τα απειράριθμα λοιπόν σημερινά κράτη πρέπει να λέγονται με μία λέξη Μακεδονία; Ομιλούν για τήν αναγνώριση από 160 χώρες τού κράτους αυτού με σκέτο το όνομα Μακεδονία, άρα πρέπει και εμείς να το δεχθούμε! Ήμαρτον! Και άλλα πολλά και απολύτως εξωφρενικά λέγουν.

Ένα μόνο δέν έχουν σκεφθεί: Να προτείνουν σε έναν υπουργό ή και έναν απλό πολίτη τού κράτους αυτού, να προφέρει, μόνο να προφέρει, το όνομα τού Αλεξάνδρου. Τον ε λένε Alexander, τόν λένε Ισκεντέρ, Alessandro, Aleksandar, Alleksanda, Sandor, Sikandar, Xandru, και άλλες περίπου 30 διαφορετικές ονομασίες, αλλά με κανένα από αυτά τα ονόματα δέν θα μπορούσε ούτε και ο ίδιος ο Αλέξανδρος να καταλάβει ότι μιλούν γι αυτόν. Εν τούτοις τού στήνουν τεράστια αγάλματα και δίνουν το όνομά του σε δρόμους, πλατείες και αεροδρόμια και ό,τι άλλο απολύτως κωμικό μπορεί να σκεφθεί κανείς. Αλέξανδρο όμως δέν θα μπορέσει να τόν πει κανείς από αυτούς.

Αλλά και να μπορέσει κάποιος να το προφέρει αυτό το όνομα, δέν θα μπορέσει να το ετυμολογήσει. Πού να μπορέσει να καταλάβει ο καψερός, ότι μέσα σε αυτή τήν λέξη κρύβεται το ρήμα «αλέξω» και το ουσιαστικό «άνδρας».

Ανοίγουμε λοιπόν το Ομηρικό λεξικό τού Ιωάννου Πανταζίδου (έκδοση Ανέστη Κωνσταντινίδη, 1903) στην λέξη αλέξω = απωθώ, αποκρούω, αντιμετωπίζω, αποσοβώ. Για τη λέξη άνδρας πιστεύω ότι δέν χρειάζεται να ανοίξουμε λεξικό (ακόμη).

Θα πεί κάποιος: Μά το ρήμα αλέξω δέν υπάρχει πιά!

Τι μάς λέτε; Και η λέξη αλεξικέραυνο ή το αλεξίσφαιρο δέν υπάρχουν; Και το αλεξίπτωτο, το αλεξιβρόχιο, το αλεξήνεμο, το αλεξιβόρβορο (άχ αυτό το τελευταίο, εσχάτως το έχουμε χάσει δυστυχώς, γι αυτό και κυλιόμαστε στον βόρβορο τής παρακμής), όλα ταύτα δέν είναι υπαρκτά; Δέν αποτελούν διαχρονικά τήν αιώνια Ελληνική μας λαλιά;

Και είναι αιώνια αυτή η λαλιά, γιατί Αλέξανδρο συναντούμε και στις πινακίδες τής Γραμμικής – Β! και βάλτε με το νού σας πόσα χρόνια πριν ακόμη και από τήν εφεύρεση τής Γραμμικής - Α θα προφέρονταν αυτή η λέξη!

Ειρήσθω εν παρόδω ότι η 100% Ελληνική γραφή τής Γραμμικής – Β, είναι η αρχαιότερη, από τίς ομιλούμενες σήμερα γλώσσες στον πλανήτη. Η αμέσως επόμενη Κινεζική, είναι κατά 3 αιώνες νεότερη.

Θα πεί κάποιος: Ο Αλέξανδρος ως γιός Βασιλιά, είχε ιδιαίτερη μόρφωση και άρα είχε μάθει από μωράκι τα Ελληνικά ως δεύτερη γλώσσα.

Και το όνομα τού πατέρα του ξένο κι αυτό; Δέν τόν έλεγαν Φίλιππο, τόν έλεγαν Philip? Δηλαδή δέν σήμαινε το όνομά του «ο φίλος τών ίππων» αλλά τόν φώναζε έτσι η μάνα του επειδή είχε δεί μια πρόσφατη κινηματογραφική ταινία με τόν διάσημο Γάλο ηθοποιό Ζεράρ Φιλίπ και είχε ξετρελαθεί με αυτό το όνομα; 

Και η μάνα τού Αλέξανδρου, με κείνο το περίεργο και απολύτως …ξενικό όνομα «Ολυμπιάδα», Θεέ και Κύριε, αλλοδαπή κι αυτή;

Και ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος ο Α΄ που έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες, εκεί που ουδείς μπορούσε να εισέλθει εάν δέν ήτο από πατέρα και μητέρα Έλλην;

Και ο πατέρας του που τού είχαν αναθέσει να διοργανώσει τούς Αθλητικούς Αγώνες στους Δελφούς, ούτε αυτός ήταν Έλληνας;

Και ο μακεδόνας δάσκαλός του, ο πασίγνωστος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής Γής μαθητής τού Πλάτωνος, ο Αριστοτέλης, σε τι γλώσσα δίδασκε το δεκατριάχρονο εκείνο παιδάκι που αργότερα θα γίνονταν ο διασημότερος άνδρας όλης τής Ιστορίας, ο άνθρωπος που δέν νικήθηκε ποτέ;

Και η παροιμιώδης φράση του «εάν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι ο Διογένης», τήν είπε βοηθούμενος από μεταφραστή; Ή μήπως εμπιστεύθηκε κάποιον που κατείχε τήν νοηματική;

Και η Ιλιάδα τού Ομήρου που αχώριστα τόν συνόδευε στην νικηφόρα εκστρατεία του εναντίον τών Περσών, δέν ήταν γραμμένη στα Ελληνικά;

Και ο Αχιλλέας που αποτελούσε το πρότυπό του, με τήν μητέρα του τήν Θέτιδα, ήσαν βαρβαρικής καταγωγής;

Και τα θέατρα που έκτισε και τα στάδια και τα γυμναστήρια και τίς παλαίστρες και τούς βαρβαρικούς νόμους που αντικατέστησε με Ελληνικούς, όλα ταύτα δέν λένε τίποτα περί τής Ελληνικότητάς του;

Και το ότι κατέκαυσε τήν πρωτεύουσα τής Περσικής αυτοκρατορίας εις αντεκδίκηση τής πυρπολήσεως από τούς Πέρσες τής πόλεως τών Αθηνών, ούτε αυτό μαρτυρεί κάτι;

Και για τήν λέξη Μακεδονία η οποία κατά τόν Ηρόδοτο και τόν Όμηρο προέρχεται από το «Μακεδνός» = υψηλόκορμος, ουράνιος, εμείς σήμερα θα πρέπει να θεωρούμε ότι το «ουράνιος» εξηγείται ότι απλώς έπεσε σαν αερόλιθος από τόν ουρανό;

Και ο Τραγικός Ευριπίδης που έζησε τα τελευταία του χρόνια στην Μακεδονία και έγραψε τίς «Βάκχες» στα Ελληνικά, απευθύνθηκε σε κόσμο ο οποίος δέν καταλάβαινε αυτή τη γλώσσα; Δηλαδή ανόητος και ο Ευριπίδης;

Και κείνο το αγαπημένο του το άλογο, ποιος το σκέφθηκε να τού δώσει όνομα Ελληνικό; Και οι οπλίτες, όταν αφίππευε ο στρατηλάτης, έβαζαν μεταφραστή για να το φωνάξουν;

Εν κατακλείδι, οι Σλάβοι που σήμερα επιμένουν ότι είναι οι απόγονοί του (χωρίς να καταλαβαίνουν ούτε μια λέξη από τη γλώσσα που μιλούσε ο Αλέξανδρος, ούτε τι σημαίνει κάν το όνομά του) ήλθαν στην περιοχή, 1000 χρόνια μετά τόν θάνατό του! Χίλια χρόνια μετά!!

Και οι «επίσημοι» εκπρόσωποί μας σήμερα, να θεωρούν αυτό το γεγονός, ως μηδέποτε γενόμενο; 

Και πώς η παγκόσμια επιστημονική (και όχι μόνο) κοινότητα, ονόμασε τούς χρόνους που ακολούθησαν τίς κατακτήσεις του, ως «Ελληνιστικούς χρόνους»;

Ούτε όλοι αυτοί κατάλαβαν τίποτα;     

Και τέλος, τι να πούμε για το πρωτοφανές γεγονός, ότι όλη η ανθρωπότητα τόν ονομάζει «Μέγα», εκτός από τούς λαούς που κατέκτησε; Εκείνοι λοιπόν οι άνθρωποι τόν ονομάζουν «Μέγιστο» (Ουάκμπάρ), μια έκφραση που χρησιμοποιούν μόνο για τόν Αλέξανδρο και τόν Θεό! Και τόν ονομάζουν έτσι, θεωρώντας ότι ο Αλέξανδρος δέν προσπάθησε να τούς υποδουλώσει αλλά πέτυχε να τούς ελευθερώσει!  

Τι στην οργή συμβαίνει επί τέλους εδώ και όλα αυτά δέν συζητούνται ούτε από τούς Έλληνες κάν;

Δέν χρειαζόμαστε όπως φαίνεται διαπραγματευτές!

Έναν καλό φιλόλογο χρειαζόμαστε που να ξέρει και λίγη Ιστορία! Για να μας πεί πώς έδιωξε ο Αλέξανδρος τούς Παίονες από τα βόρεια σύνορά του ώστε να μην τόν παρενοχλούν όταν αυτός θα βρίσκεται στην μακρινή Περσία και τήν Βακτριανή. Και  για τήν ευθεία καταγωγή τής γενιάς του από τούς Ηρακλείδες τού Άργους. Και άλλα πολλά να μας πεί, πολλά και ενδιαφέροντα.

Ναι τόν χρειαζόμαστε, και μάλιστα επειγόντως!

(*ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟΣ

ΝΑΥΠΛΙΟΝ 15.1.18)