Εάν έμπαινε
φόρος σε κάθε ανοησία ή ύβρη που εκφέρει ο καθένας δεν θα υπήρχε εθνικό χρέος,
μόνο πλεονάσματα θα παρουσιάζαμε.
Βιαστήκαμε να θεωρήσουμε ότι τα
πράσινα και τα γαλάζια καφενεία ήταν παρελθόν. Αυτός ο λαός δεν θ' αλλάξει ποτέ
τελικά...
Την μάσα πολλοί αγάπησαν Το χρέος
προς την έρημη Πατρίδα ουδείς.....
Τα μόνα που
δικαιολογούνται στην Ελλάδα είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση του λαού... Όλα τα
άλλα είναι χτύπημα κατά της Δημοκρατίας... Ο πολιτισμός τους θέλει «φτωχοποιημένους πολίτες και κουπόνια...».
Η διαμαρτυρία είναι λαϊκισμός.
Τι να πει κανείς σε αυτό το θέατρο
του παραλόγου που ζούμε... όπου οι επιφανείς και άριστοι πολίτες ζουν στην
αφάνεια και οι ασημαντότητες προκαλούν το κοινό αίσθημα και την λογική θέλοντας
να βγουν από τον βάλτο της ανυπαρξίας τους;
