Αυγουστιάτικη αντι-ρατσιστική υστερία!

Δημ. Παπαγεωργίου

Λίγες ώρες μόνο πριν τον δεκαπενταύγουστο, οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες των μεγάλων συγκροτημάτων και οι σελίδες των “αξιοσέβαστων” ΜΜΕ, αλλά και οι οθόνες των τηλεοράσεων, γέμισαν με αναφορές σε “ρατσιστικό έγκλημα” που έλαβε χώρα στο κέντρο της Αττικής. Ένα έγκλημα του οποίου αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος ενός Ιρακινού που δέχθηκε επίθεση στο κέντρο της πόλης.

Μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο το σύνολο των Ελληνικών ΜΜΕ, πριν ακόμη η ΕΛ.ΑΣ. καταφέρει να εξιχνιάσει το έγκλημα, έκανε λόγο για “ρατσιστικά κίνητρα”, με μόνη βάση το ότι και κάποιοι άλλοι αλλοδαποί δέχθηκαν πιο πριν επίθεση, την οποία τελικά δεν δέχθηκαν, επειδή κατάφεραν να την αποφύγουν. Ειδικά δε συγκεκριμένες ιστοσελίδες, προοδευτικής κατεύθυνσης ανακάλυψαν χθες το πρωί και “ομολογίες” των δραστών στο facebook.
Ιδιαίτερη εντύπωση όμως πέρα από αυτούς όλους τους Κλουζώ της δημοσιογραφίας που ανακάλυψαν άμεσα όχι μόνον τους δράστες, αλλά και τα κινητρά τους,

 το ότι οι συγκεκριμένοι ήταν ακριβώς οι ίδιοι που τις δεκάδες δολοφονίες Ελλήνων από αλλοδαπούς, τις κατέτασσαν στα στυγνά νούμερα των στατιστικών της εγκληματικότητας και δεν έδιναν κανενός είδους διάσταση στην πράξη αυτή καθ' εαυτή, αλλά αντιθέτως, ξόδευαν πολύ μελάνι, προκειμένου να καυτηριάσουν τις κοινωνικές συνθήκες,τις οικονομικές πολιτικές και ούτω καθ' εξής που οδηγούν στην αύξηση της εγκληματικότητας.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση κανείς όμως από όλους αυτούς δεν αναφέρθηκε σε αυτές τις συνθήκες, που προφανώς δεν ισχύουν μόνο για τους λαθρομετανάστες, αλλά και για τους Έλληνες -εάν υποθέσουμε ότι τελικά είναι Έλληνες αυτοί οι οποίοι προέβησαν σε αυτή την πράξη. Βέβαια θα πρέπει να διατηρούμε αρκετές επιφυλάξεις και γι' αυτό, καθώς κάποιοι ίσως θυμούνται παρόμοια περιστατικά “ρατσιστικών εγκλημάτων” στο παρελθόν. Όπως παραδείγματος χάριν την περίπτωση ενός πακιστανού που δολοφονήθηκε λίγο μετά την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη από συμμορία Αφγανών. Και τότε, τα ίδια ΜΜΕ είχαν ανακαλύψει ρατσιστές δολοφόνους, μαύρα μπλουζάκια και απέδιδαν τις ευθύνες στην Χρυσή Αυγή. Λίγες ημέρες αργότερα ανακαλύφθηκε ότι στην πραγματικότητα ο συγκεκριμένος τύπος ήταν μπλεγμένος σε μαφία και είχε σχέσεις με ναρκωτικά. Κάποιοι άλλοι ίσως θυμούνται και την περίπτωση ενός άλλου Πακιστανού, ο οποίος υποτίθεται ότι κατέληξε από ... βασανιστήρια αστυνομικών, λίγο πριν τις εκλογές του 2009. Και τότε, μέχρι και ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μετέπειτα ο κύριος ολετήρας της χώρας, από το βήμα της Βουλής δεσμευόταν ότι θα τιμωρήσει τους αστυνομικούς. Τελικά ανακαλύφθηκε ότι ο συγκεκριμένος τύπος, είχε δαρθεί άγρια από συμπατριώτες του επειδή είχε βιάσει τον ανήλικο αδελφό ενός από αυτούς, ενώ μεγάλο ρόλο στον θανατό του είχαν παίξει και ναρκωτικά τα οποία χρησιμοποιούσε.

Τα κόμματα μετέτρεψαν ένα έγκλημα σε πεδίο πολιτικής μάχης
Αυτό όμως που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν το πώς τα κόμματα που καταφέρονται κατά της Χρυσής Αυγής σήμερα -και παλαιότερα κατά του ΛΑΟΣ- λέγοντας ότι καλλιεργούν τον φόβο, πολιτικοποίησαν άμεσα το ζήτημα, συνδεοντάς το μάλιστα, από διαφορετικές πλευρές, με την επιχείρηση -σκούπα “Ξένιος Ζεύς” που λάμβανε χώρα στο κέντρο της Αθήνας. Τα κόμματα της αριστεράς κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι ... ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές, ενώ η Νέα Δημοκρατία κατηγόρησε “ακραίους” ότι θέλουν να της χαλάσουν το “οργανωμένο σχέδιο” αντιμετώπισης του μεταναστευτικού.
Χαρακτηριστική η ανακοίνωση του ΚΚΕ: “Τεράστιες ευθύνες καταλογίζει στην κυβέρνηση το ΚΚΕ με αφορμή τη δολοφονία νεαρού Ιρακινού στο κέντρο της Αθήνας, καλώντας τους πολίτες να μην ανεχθούν την απάνθρωπη βία κατά των μεταναστών.
Παράλληλα με το πογκρόμ που οργανώνει η κυβέρνηση, τον '"Ξένιο Δία"' τον εφαρμόζουν και συμμορίες φασιστοειδών που ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν τα θύματα των πολέμων, των δουλεμπόρων και της εκμετάλλευσης. Ο νεαρός Ιρακινός που δολοφονήθηκε άγρια και άνανδρα στο κέντρο της Αθήνας είναι μόνο ένα από τα θύματά τους» αναφέρει το ΚΚΕ.
«Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες. Ο λαός δεν πρέπει να ανεχτεί την απάνθρωπη βία κατά των μεταναστών. Αυτοί που την ασκούν επιδιώκουν να κρύψουν τις αιτίες που δημιουργούν τη μετανάστευση, αξιοποιούν το πρόβλημα για να προωθήσουν τα αντιδραστικά τους σχέδια. Στόχος τους είναι να τσακίσουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού» επισημαίνεται σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου.
Ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδιας στις δηλώσεις του “φωτογράφισε” τον πολιτικό χώρο της Χρυσής Αυγής, επειδή αυτή είχε αντιδράσει στην επιχείρηση “Ξένιος Ζεύς”.
Είναι αν μη τι άλλο σημείο των καιρών, και της προσπάθειας που υπάρχει για καλλιέργεια ενοχών στον ελληνικό λαό, η έκταση που λαμβάνει το συγκεκριμένο ζήτημα, την στιγμή που τέτοιου είδους εγκληματικές δραστηριότητες με δολοφονίες αθώων Ελλήνων, έχουν γίνει καθημερινότητα στο κέντρο της Αθήνας.
Είναι αν μη τι άλλο τρομακτική, αυτή η μεταναστολαγνεία που υπάρχει. Λίγες μόνο ώρες πριν, οι ίδιοι που κατηγορούσαν τους Έλληνες ότι βγάζουν ρατσισμό σχετικά με την υπόθεση του βιασμού στην Πάρο, να ξεκινούν μια επιχείρηση πολιτικών διώξεων, με βάση ένα έγκλημα, το οποίο δεν έχει καν ακόμη διαλευκανθεί από την ΕΛΑΣ.
Γιατί περί αυτού πρόκειται. Πρόκειται για την κορύφωση μιας τέτοιας προσπάθειας, που ξεκίνησε μετά τις εκλογές. Τότε ακόμη και μια σφαλιάρα σε έναν Πακιστανό, γινόταν πρωτοσέλιδο και οι πηχιαίοι τίτλοι για ρατσιστικά εγκλήματα εντυπωσίαζαν τόσο, ώστε το θέμα να φτάνει μέχρι το εξωτερικό και κάποιοι να νομίζουν ότι στην Αθήνα γίνεται Πογκρόμ.
Ακόμη όμως και εάν τελικά είναι έτσι, ακόμη και εάν τα κίνητρα του εγκλήματος ήταν φυλετικά, υπάρχει λόγος να διαχωριστεί η αντιμετωπισή του, από όλα τα υπόλοιπα; Δεν θα ανακαλύψουν οι ανθρωπιστές “ελαφρυντικά”; Όχι, δεν θα το κάνουν. Η αλήθεια όμως είναι ότι η πολυπολιτισμική κοινωνία που ονειρεύονται και εναντίον της οποίας εμείς τόσο καιρό αγωνιζόμαστε, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοιες καταστάσεις. Το έγκλημα και η βία, ποτέ δεν είναι μονόπλευρα. Κάποια στιγμή ανοίγει ένας κύκλος αίματος, ο οποίος διευρύνεται. Και το αίμα βρίσκεται στα χέρια αυτών που με την βία προσπαθούν να μετατρέψουν την ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική.
Δημ. Παπαγεωργίου
(Χωρίς κορδόνια)