Έτσι θυσίασαν τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ελληνικές τράπεζες

Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, από την αρχή του 2010 έως και το τέλος του 2011, οι ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, η ίδια η ΤτΕ και αρκετοί ιδιώτες αποταμιευτές, αγόρασαν πολύ μεγάλο αριθμό ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου (αύξηση 51,2%).

Την ίδια ώρα μειώθηκε εντυπωσιακά το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο των αλλοδαπών τραπεζών (από 141 δις € την αρχή του 2010 σε 45,9 δις € στο τέλος του ίδιου έτους και σε 35 δις € το τέλος του 2011). (Υπενθυμίζεται ότι, εκείνη την περίοδο η τότε κυβέρνηση -ΠΑΣΟΚ- έλεγε ότι ήταν αντίθετη με την επιλογή της αναδιάρθρωσης (PSI) του ελληνικού χρέους - την οποία όμως αργότερα ψήφισε, με συνεργό την αξιωματική αντιπολίτευση -Ν.Δ.-).
Το ερώτημα είναι: γιατί οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονταν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, δεδομένης της πανθομολογούμενης επισφάλειας τους; Οι μελλοντικές τιμές αυτών των ομολόγων θα ήταν, ούτως ή άλλως, πολύ χαμηλότερες καθώς πιθανολογούνταν (σε βαθμό σχεδόν βεβαιότητας) η πτώχευση του ελληνικού κράτους ή το κούρεμα των ομολόγων του.
Τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων τα χειρίστηκε η ίδια η ΤτΕ, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν. Έτσι, τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων, και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Νοσοκομεία, Επιμελητήρια, Γηροκομεία κλπ), εκτέθηκαν (μέχρι και την παραμονή εφαρμογής του PSI) στην βέβαιη απώλεια του 50%, τουλάχιστον, των αποθεματικών τους, με άμεσα οφελημένα τα ξένα πιστωτικά ιδρύματα που "ξεφορτώθηκαν" τα ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Οι διαδικασίες αυτές οδήγησαν σε μια ελληνοποίηση του χρέους, πράγμα που σήμαινε ότι το PSI επέδρασε κυρίως στα στοιχεία του ενεργητικού των ελληνικών (αλλά και των κυπριακών) τραπεζών -τις απώλειες των οποίων θα έπρεπε είτε να αναπληρώσουν με δικά τους κεφάλαια, είτε να αποφασισθεί η ανακεφαλαιοποίηση τους με τη βοήθεια της ΕΕ, είτε να χρεοκοπήσουν, είτε να εκποιηθούν σε ξένες.
Τώρα, το ελληνικό κράτος δανείζεται δεκάδες δισεκατομμύρια, σε μια προσπάθεια να αναπληρωθούν τα χαμένα κεφάλαια επιλεγμένων τραπεζών. Οι υπόλοιπες, όπως Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αφέθησαν να καταρεύσουν και το υγιές τμήμα τους (καταθέσεις, υπηρετούμενα δάνει και πελάτες) οδηγούνται σε συγχωνεύσεις με ιδιωτικές τράπεζες.
Όσον αφορά τα Ασφαλιστικά Ταμεία, αυτά οδηγούνται, μπροστά στον κίνδυνο της πλήρους κατάρευσης, σε περικοπές συντάξεων και παροχών υγείας, σε ρευστοποιήσεις -με πολύ χαμηλό τίμημα- περιουσιακών τους στοιχείων και σε δανισμούς που υποθηκεύουν το μέλλον τους.