Τύπος και εξουσία (Το τελευταίο άρθρο της χρονιάς)

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Η πολιτική και Οικονομική εξουσία προϋπήρξαν κάθε άλλης (πλην Θεού και φύσης). Όλες οι άλλες αποτελούν παραφυάδες στις οποίες έχουν εκχωρηθεί «στοιχεία εξουσίας» των δυο πρώτων, με σκοπό την υπηρέτηση των πολιτικών και Οικονομικών δυνάμεων. Οι άνθρωποι του τύπου κορδακίζονται ότι αποτελούν «την τέταρτη εξουσία» και εθελοτυφλούν μπροστά στην πραγματικότητα, που είναι τελείως διαφορετική.
Είναι αλήθεια ότι ο τύπος και τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας αποτελούν ελπίδα για την διαμόρφωση μιας πιο δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας. Συγχρόνως, όμως, αποτελούν και «Δούρειο Ίππο» στα σπλάχνα της αενάως διαμορφούμενης κοινωνίας των ανθρώπων.
Ο τύπος και τα Ηλεκτρονικά Μέσα Επικοινωνίας σήμερα, είναι ελεύθερα μόνο για:
- να μιλούν για δικαιώματα (όχι όμως να τα υπερασπίζονται).
- να κρίνουν τους αιρετούς (όχι όμως να τους καταλογίζουν ευθύνες).
- να φιλοξενούν ειδήσεις και θέσεις «αντιπάλων» των κρατούντων (μόνον αν αυτοί ανήκουν στο εναλλασσόμενο σύστημα εξουσίας).
- Να υπηρετούν την αλήθεια (μόνον, αν, αυτή η αλήθεια δεν βλάπτει τους ασκούντες την εξουσία).
- Να βαυκαλίζονται ότι μάχονται και επιδρούν (μέχρι να τους πουν, με χίλιους τρόπους πίεσης, «το διάλλειμα τέλος, τα κεφάλια μέσα»).

Είναι αδυσώπητο το σύστημα εξουσίας. Ο βουλευτής που διόρισε τον έφορο, απαιτεί και τον επιλεκτικά σκληρό έλεγχο, όταν νοιώσει πως απειλείται.

Ο Περιφεριάρχης που διόρισε τους αντιπεριφεριάρχες απαιτεί «να κοπούν οι διακηρύξεις» όταν δει ότι δεν του κάνεις τα χατίρια.
Ο δήμαρχος που διόρισε τους προέδρους των δημοτικών επιχειρήσεων, δίνει εντολή και «κόβεται, παρανόμως, κάθε επί πληρωμή, καταχώριση», για τον ίδιο λόγο. Και οι πιέσεις, υπό μορφή απειλών, καταναγκασμού, δικαστικών διώξεων, ή αποκλεισμού ειδήσεων και χρηματοδοτήσεων δεν σταματούν ποτέ. Ακόμα και όταν «οι υπηρέτες του λαού» (εδώ γελάνε) αλλάζουν λόγω βαθέως γήρατος ή κομματικών αποφάσεων των Αθηναίων.

Η ελευθερία του τύπου, εντύπου και Ηλεκτρονικού είναι φενακή. Οι περισσότεροι «λειτουργοί του» είναι τόσο ελεύθεροι όσο ήταν ο Καραγκιόζης ή ο Χατζηαβάτης. Και τόσο μορφωμένοι ή γνώστες των θεμάτων με τα οποία ασχολούνται, όσο και το μικρόφωνο μιας κάμερας.

Παρ’ όλα αυτά, η μάχη για την ελεύθερη πληροφόρηση, δίνεται καθημερινά.
- Από εκείνους, τους λίγους, που το έκαναν σκοπό ζωής.
- Από εκείνους τους ασυμβίβαστους που δεν υποκύπτουν σε πιέσεις ή εξαγορές.
- Από εκείνους τους διαφορετικούς που υπηρετούν, πολλές φορές και με την ζωή τους, ένα σύστημα αξιών, τελείως διαφορετικό από αυτό που σήμερα κυριαρχεί στις σιωνιστοκρατούμενες Δυτικές χώρες.

Ο τύπος δεν είναι εξουσία! Οφείλει να είναι αντίθετος σε κάθε μορφή εξουσίας, ιδιαίτερα όταν οι εκφραστές της «δεν πορεύονται καλά», στηρίζοντας τους Πολίτες οι οποίοι και αποτελούν το αδύνατο κομμάτι στην σχέση «Εξουσία έναντι Κοινωνίας». Και όποιοι δημοσιογραφούντες το ξεχνούν ή όσοι το εκμεταλλεύονται, καλόν θα ήτο, να βάλουν μια σχετική επιγραφή δίπλα στον τίτλο του μέσου όπου δημοσιεύουν τα κείμενά τους, η οποία να γράφει με κόκκινα γράμματα «His master’s voise».