H απαρχή του πεζού λόγου στην Αρχαία Ελλάδα

Ο Ακουσίλαος από το Άργος ανήκει στους πρώιμους μυθογράφους που έγραψαν σε ιωνικό πεζό λόγο. Στα τρία βιβλία τού (χαμένου σήμερα) έργου του με τον τίτλο Γενεηλογίαι (ή Ἱστορίαι) ακολουθώντας ένα σχήμα γενεαλογικό και τροποποιώντας ενίοτε τον Ησίοδο, εξιστορούσε τη γέννηση του κόσμου και των θεών καθώς και την ιστορία των ανθρώπων από τον μυθικό ήρωα του Άργους Φορωνέα μέχρι τα Τρωικά και τους Νόστους. Την ξηρή απαρίθμηση διέκοπταν σε αρκετά σημεία διηγήσεις σε απλό ύφος, όπως αυτή του Λαπίθη Καινέα, η οποία έχει σωθεί σε πάπυρο.

Με την Καινή, την κόρη του Ελάτου, σμίγει ο Ποσειδών. Κατόπιν -επειδή αυτή δεν ήθελε να γεννήσει παιδιά ούτε από εκείνον ούτε από άλλον- την κάνει ο Ποσειδών άντρα άτρωτο, που είχε τη μεγαλύτερη δύναμη από τους ανθρώπους εκείνου του καιρού. Και όταν δοκίμαζε κανείς να τον τρυπήσει με σίδερο ή χαλκό, έπεφτε πολύ εύκολα την ίδια στιγμή στα χέρια του. Και γίνεται αυτός βασιλιάς των Λαπιθών και έκανε συχνά πολέμους με τους Κενταύρους. Αυτός τώρα έστησε μια λόγχη στην αγορά και πρόσταξε να τη λογαριάζουν για θεό. Στους θεούς όμως αυτό δεν άρεσε, και σαν τον είδε ο Δίας να κάνει αυτά που έκανε, τον απειλεί και στέλνει εναντίον του τους Κενταύρους. Και εκείνοι τον χτυπούν και τον ρίχνουν χάμω όπως ήταν όρθιος, και τον χώνουν στη γη και βάζουν από πάνω ένα βράχο για μνήμα, και πεθαίνει.