ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ: Πότε θα αναγγείλουμε το νέο κόμμα…

Παν. Μπαλτάκος: "η κεντροαριστερά και η αριστερά
οδήγησαν τον λαό μας σε δρόμους απαξιωτικούς"

Είναι υψηλής μορφώσεως και υψηλών πνευματικών δυνατοτήτων. Μάχεται για ένα αξιακό σύστημα όπου, το Έθνος να κατέχει τον πρωτεύοντα ρόλο. Με άμετρη πίστη στις πανάρχαιες αξίες της Οικογένειας και της Πατρίδας. Από τα φοιτητικά του χρόνια υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και των Ενστόλων. Ασυμβίβαστος μαχητής της Παρακμής και αρνητής της κομμουνιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Αυτός είναι ο Παναγιώτης Μπαλτάκος που εκ των πραγμάτων καλείται να παίξει ένα πρωτεύοντα ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της Ελλάδος.

Η δημοσιοποίηση από τον Ηλία Κασσιδιάρη, της γνωστής συζήτησης για την υπόθεση δίωξης των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, τον οδήγησε σε παραίτηση από την θέση του Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, θέση που του είχε αναθέσει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζοντας το εύρος των δυνατοτήτων του. Ελεύθερος δεσμεύσεων, πια, αποκαλύπτει το πραγματικό του πιστεύω και μιλά για  «Μια χώρα παράλυτη, έρμαιο των ξένων, μια χώρα μόνιμων ανέργων και αποικία λαθρομεταναστών», που θα είναι η Ελλάδα της Αριστεράς. Αναρωτιέται «Ως πότε οι πατριωτικές δυνάμεις θα μένουν αποσβολωμένες,

θωρώντας, με τα χέρια κατεβασμένα, το κατρακύλισμα και την «αλλαξοπίστηση» της χώρας»; Τονίζει ότι «Σωτηρία της χώρας με την Αριστερά και την κεντροαριστερά δεν μπορεί να υπάρξει». Προτείνει ως λύση «Την απαγκίστρωση της Ν.Δ. από το θανάσιμο εναγκαλισμό της με το ΠΑΣΟΚ και την επανένωση όλων των πατριωτικών δυνάμεων».

Κατανοώντας όμως το ουτοπιστικό του αιτήματος καταλήγει λέγοντας «Αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε και μόνο τότε πρέπει η Ν.Δ. να αντικατασταθεί από ένα νέο σχηματισμό που θα έχει αμιγώς εθνικά χαρακτηριστικά, βασισμένα στην Ορθόδοξη παράδοση αιώνων».

Διαβάστε το σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Μπαλτάκου που δημοσίευσε το Defencenet.gr με τίτλο «Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδωμεν».

«Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες. Η ιστορία δεν είναι ευθύγραμμη ούτε μονότονη. Υπάρχουν σημεία καμπής αποφασιστικά, που διαφοροποιούν με τρόπο ριζικό της τύχες των λαών και καθορίζουν την μοίρα τους για δεκαετίες ή αιώνες.

Για την Ελλάδα η ανακοίνωση του Καστελόριζου, το 2010, ήταν ένα τέτοιο σημείο καμπής.

Η χώρα εισήλθε σε καθεστώς οικονομικής κατοχής και θα παραμείνει στην ίδια κατάσταση για δεκαετίες αν δεν ληφθούν μέτρα ρηξικέλευθα  και αποφάσεις δυναμικές.

Παράλληλα, αυτή η οικονομική κατοχή και οι συνακόλουθες πολιτικές που υποχρεούται συνεχώς να ακολουθεί η συγκυβέρνηση, έχουν φέρει προ των πυλών της εξουσίας τους «παραλίγο» κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους συνοδοιπόρους τους, αυτούς  που πιστεύουν ότι οι κομμουνιστές του «γλυκού νερού» είναι λιγότερο επικίνδυνοι από τους άλλους, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, επειδή οι άλλοι δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν.

«Γιατί να μη δοκιμάσουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ», λένε μερικοί απροβλημάτιστοι; «Γιατί να μην ενταχθούμε στο ΕΑΜ», έλεγαν οι γονείς τους το 1942-1944; «Δεν είναι κομμουνιστές αυτοί. Πατριώτες είναι οι Εαμίτες. Πολεμάνε τους Γερμανούς».

Όταν όμως έφυγαν οι Γερμανοί και ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά, με τις εκατόμβες των αθώων  θυμάτων του «ταξικού εχθρού», όταν δολοφονήθηκε η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, ως «ταξικός εχθρός» και αυτή, οι παραπλανημένοι κατάλαβαν, αλλά οι νεκροί δεν αναστήθηκαν.

Τώρα βέβαια, δεν είναι το ίδιο. Δεν θα υπάρξουν νεκροί. Θα υπάρξουν νόμοι. Η Ελλάδα που ξέραμε θα «μεταλλαχθει», αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταλάβει την εξουσία.

Όσοι ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η εξουσία θα διαφοροποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία, είτε δεν γνωρίζουν είτε εθελοτυφλούν. Τα ίδια πίστευε και ο Κερένσκυ το 1917, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.

Τι θα γίνει π.χ. αν, την επομένη των εκλογών, νόμος προβλέψει ότι σε κάθε τάγμα πεζικού μια εκλεγόμενη τριμελής επιτροπή στρατευσίμων θα συναποφασίζει για την διοίκηση μαζί με τον Διοικητή;

Θυμάται κανείς ότι το Πολεμικό Ναυτικό, το 1944, έχασε όλα του τα πλοία στην Αλεξάνδρεια και χρειάσθηκε αιματηρή προσπάθεια για να τα ανακαταλάβει; Θυμάται κανείς για ποιο λόγο η ΤΠΚ «Ρουσσέν» πήρε το όνομα του πλωτάρχη Νικόλαου Ρουσσέν;

Όσοι θυμούνται τι κάνουν;

Ως πότε οι πατριωτικές δυνάμεις θα μένουν αποσβολωμένες, θωρώντας, με τα χέρια κατεβασμένα, το κατρακύλισμα και την «αλλαξοπίστηση» της χώρας;

Εθνική συμπόρευση με την Ελληνική Αριστερά δεν γίνεται. Οι άνθρωποι ζουν ακόμα στην εποχή της Τρίτης Διεθνούς. Την φράση «Σοσιαλισμός σε μία πατρίδα» δεν την άκουσαν ποτέ.

Έχουν ταξική συνείδηση, όχι εθνική και δεν το κρύβουν.

Μισούν την χώρα που τους γέννησε, επειδή είναι ταξικά διαρθρωμένη, λες και οι άλλες δεν είναι  και λατρεύουν τους λαθρομετανάστες, υπείκοντες σε έναν παράλογο και διεθνώς μοναδικό διεθνισμό.

Μόνο συμπόρευση  των εθνικών δυνάμεων μπορεί να νοηθεί, με σκοπό τον περιορισμό της Αριστεράς και την απελευθέρωση της χώρας από την οικονομική κατοχή.

Η Αριστερά μπορεί να σκίσει τα μνημόνια, είναι ειλικρινής σ’ αυτό, αλλά  οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να φέρει, αφού επενδύσεις με «κομμουνιστές» στην εξουσία και, μάλιστα, τους συγκεκριμένους Έλληνες «κομμουνιστές», δεν νοούνται.

Αυτοί που εχθρεύονται την οικονομία της αγοράς είναι ποτέ δυνατόν να την ανατάξουν; Πως θα γίνει αυτό;  Άλλωστε, η οικονομική μας δυσπραγία δεν έπεσε από τον ουρανό. Η ηθική παρακμή της χώρας και η αποδιοργάνωση των θεσμών της προκάλεσαν την οικονομική κατάρρευση, όχι το αντίθετο.

Πρώτα η κεντροαριστερά και η αριστερά οδήγησαν τον λαό μας σε δρόμους απαξιωτικούς για το κράτος και το ισχύον οικονομικό σύστημα και μετά η χώρα οδηγήθηκε νομοτελειακά στην οικονομική κατάσταση που σήμερα βιώνουμε.

Κράτος  χωρίς πειθαρχία, σεβασμό στους θεσμούς και αυστηρότητα στη διακυβέρνηση δεν μπορεί παρά μόνο να πτωχεύσει ή να καταλήξει σε εθνικές συμφορές.

Οι ίδιοι που διέλυσαν τα Πανεπιστήμια, για να μη μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά των φτωχών, οι ίδιοι διέλυσαν και την χώρα ολόκληρη. Μπορούν ποτέ αυτοί να την βγάλουν από το τέλμα;  

Σωτηρία της χώρας με την Αριστερά και την κεντροαριστερά δεν μπορεί να υπάρξει. Μια χώρα παράλυτη, έρμαιο των ξένων, μια χώρα μόνιμων ανέργων και αποικία λαθρομεταναστών, θα είναι η Ελλάδα της Αριστεράς.

Μόνη λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο είναι η απαγκίστρωση της Ν.Δ. από το θανάσιμο εναγκαλισμό της με το ΠΑΣΟΚ και η επανένωση όλων των πατριωτικών δυνάμεων σε ένα πρωταγωνιστικό και αυτοδύναμο κεντροδεξιό σχήμα, με πολιτικές κεντρώες και δεξιές, όχι μόνο κεντρώες.

Αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε και μόνο τότε πρέπει η Ν.Δ. να αντικατασταθεί από ένα νέο σχηματισμό που θα έχει αμιγώς εθνικά χαρακτηριστικά, βασισμένα στην Ορθόδοξη παράδοση αιώνων».