Μια καλημέρα και μια πρόταση για τον Δήμαρχο Ναυπλίου

Δήμαρχε, καλημέρα· καλημέρα, Δήμαρχε· Δήμαρχε του γραφικού Αναπλιού... Ποιος τη χάρη σου... Να 'χα τον τίτλο σου και τι δεν θα 'δινα... αφού, τ' Ανάπλι, είναι το γραφικό Ναύπλιο το οποίο και λιμπίζονται... 'Ελληνες και Ξένοι...· το Ναύπλιο του Μπούρτζι και του Παλαμηδιού, του Καποδίστρια και του Κολοκοτρώνη, της Τύρινθας και των Μυκηνών...!

Δήμαρχε, άκουσον μεν, πάταξον όχι... και τούτο γιατί δεν υπάρχει λόγος αφού μια πρόταση κάνω ο δόλιος...· μια πρόταση, όμως, που, όπως θα διαπιστώσεις (και θα διαπιστώσουν και οι Αναγνώστες -Δημότες μας), είναι επιβεβλημένη να εκτελεστεί, “ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά” και, προπάντων, μ' ελάχιστη δαπάνη, κατά το χρονικό διάστημα της χειμερινής σεζόν 2015-16...

Δήμαρχε, προχθές, υπήρξα αυτόπτης μάρτυς του εξής γεγονότος: Οικογένεια Ελλήνων προσπαθούσε να φωτογραφηθεί εμπρός στον ανδριάντα του “Γέρου του Μοριά”... Και λέω, προσπαθούσε, διότι ήταν, σχεδόν, αδύνατο... μιας και ο Ανδριάντας, εκεί και όπως είναι, σήμερα, πηγμένος στο σύδεντρο, είναι ΑΝΤΙΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ!

Και δεν είναι μόνο αντιφωτογραφικός, Δήμαρχε, αλλά και ΑΘΕΑΤΟΣ... μιας και τα δέντρα...· κι όμως

Κι όμως, Δήμαρχε, διαθέτουμε έναν Ανδριάντα προς τιμήν του Ελευθερωτή, Θ. Κολοκοτρώνη, που, όμοιός του υπάρχει μόνο στην Αθήνα -Παλιά Βουλή- κι αυτός κατά τρία χρόνια καθυστερημένος έναντι του Ναυπλίου... -στο Ναύπλιο το 1901 και στην Αθήνα το 1904! Δήμαρχε, αν ήταν ένας ανδριάντας -εξάμβλωμα (βλέπε Τρίπολης), να τον κρύβαμε...· όμως, ο δικός μας, είναι ένα αριστούργημα, του Λάζαρου Σώχου, σμιλευμένος στο Παρίσι..! Ένας Κολοκοτρώνης, σκεπτόμενος και στρατηγικός, όπως ήταν στην πραγματικότητα...

Δήμαρχε, αυτόν τον Κολοκοτρώνη, άθελά μας, τον έχουμε “ενταφιάσει”! Τον έχουμε ενταφιάσει και είναι κρίμα... Είναι κρίμα να έρχονται από τα πέρατα της Ελλάδας να προσκυνήσουν... κι εμείς, κι εμείς να τον κρύβουμε... (για να βρει, ο επισκέπτης, τον Κολοκοτρώνη, έρχεται ρωτώντας... και φθάνει δίπλα, και πάλι δεν τον βλέπει διότι, το φόντο που είναι το πράσινο των δέντρων, ταυτίζεται με το χαλκοπράσινο του ανδριάντα...)!

Αγαπητέ Δήμαρχε, τότε που τοποθετήθηκε, ο Ανδριάντας, όπως βλέπουμε και από παλιά καρτποστάλ και φωτογραφίες, σωστά επιλέγηκε η θέση, διότι ο πέριξ περιβάλλων χώρος, πανταχόθεν, ήταν ελεύθερος καθότι άδεντρος... ενώ, σήμερα...

Γι' αυτό, Δήμαρχε, επιβάλλεται η μετακίνηση του Ανδριάντα, από το σημείο που είναι, σήμερα, μπροστά στο λιμάνι και -τριγωνική πλατεία...- στο σημείο που είναι η στήλη... -δωρεά Κωτσάκη- της στήλης μετακινούμενης εκεί που είναι, σήμερα, ο ανδριάντας του Θ.Κ....· έτσι, ξαναβγαίνει -όπως του αξίζει- ο Γέρος στο προσκήνιο, ελεύθερος, πανταχόθεν, και ορατός από πεζούς επισκέπτες, εποχούμενους αλλά και από τα θάλασσα...!

Η ανωτέρω, πρόταση, ας μην θεωρηθεί τολμηρή αφού, και ο “έτερος Κολοκοτρώνης” της Αθήνας, μετά μισό αιώνα -1954- “μετακόμισε” από τη νησίδα της οδού Κολοκοτρώνη στη σημερινή θέση του... στην Παλιά Βουλή...

Δήμαρχε, εν κατακλείδι, άκουσον μεν... και δεν θα χάσεις, ούτε Συ, μα, περισσότερο το αγαπημένο μας, Ναύπλιο...

Δήμαρχε, υγίαινε...

Αγήνωρ