Δάσκαλος
σήμερα, μαζί με την σύζυγό του την
Αντέλα, αμφότεροι κάτοχοι σημαντικών διεθνών διακρίσεων, ως αθλητές των
πολεμικών τεχνών κατά το παρελθόν…
Διατηρούν εδώ και τριάντα χρόνια την
Σχολή Πολεμικών τεχνών στο Κρανίδι, που αποτελεί μια όαση αρμονίας, για το
σώμα, την ψυχή και το νου…
Διαβάστε την
ενδιαφέρουσα συνέντευξη, του Δασκάλου Πολεμικών Τεχνών κ. Γιάννη Δέδε, στην «Ενημέρωση Πελοποννήσου».
ΚΠ: Ποια ήταν τα κίνητρα για εσάς,
ώστε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με
το συγκεκριμένο αντικείμενο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Το μεράκι για την άθληση και συνεχής προσπάθεια για την ανάταση του
πνεύματος… Όλες αυτές οι σημαντικές γνώσεις των πολεμικών τεχνών είναι ό,τι
καλύτερο να τις μοιράζεσαι με τους υπόλοιπους ανθρώπους… Γονείς, παιδιά…»
ΚΠ: Kαι προς αποφυγήν παρεξηγήσεων,
πολεμικές τέχνες δεν μαθαίνουμε για να την πέσουμε στους γύρω μας για να
επιβληθούμε… Προφανώς οι κώδικες τους εμπεριέχουν υγιείς ερμηνείες….
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Ακριβώς… Οι
πολεμικές τέχνες έχουν ένα κώδικα ηθικής που λέγεται wu-de…Aυτό σημαίνει ότι
μαθαίνω πολεμικές τέχνες για να ηρεμήσω το πνεύμα μου, για να σέβομαι και να αγαπάω τους ανθρώπους και να
εξαλείψω κάθε μορφή βίας… Οπότε αυτή είναι η καρδιά της φιλοσοφίας μας… Η σωστή
εκπαίδευση συμβάλει στην εσωτερική μας ισορροπία και μειώνει σε μεγάλο βαθμό τις ανασφάλειες μας που οδηγούν
στην εχθρότητα… Η βία εκεί έξω,
προέρχεται από την βία που νιώθουμε μέσα μας…»
ΚΠ: Οπότε, πως λειτουργεί
εξισορροπητικά για το άτομο, η εκμάθηση πολεμικών τεχνών;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Υπάρχουν τρεις δρόμοι που συναντούνται στο επιθυμητό σημείο…. Ο πρώτος
είναι αυτός του σώματος, το οποίο πρέπει να γυμνάσεις και να εκτονώσεις την
ενέργεια του. Ο δεύτερος δρόμος είναι του συναισθήματος, που πρέπει να το
καταλαγιάσεις… Ο τρίτος είναι του νου… Αν ο νους συγκεντρωθεί στην τέχνη και
εμβαθύνεις με τις ρίζες και της γνώσεις της τέχνης, τότε έρχεται η επιθυμητή
ισορροπία δηλαδή η εσωτερική ειρήνη…»
ΚΠ: Προφανώς αν κάποιος στο δρόμο, σας
βρίσει αδικαιολόγητα και χυδαία, το προσπερνάτε με ψυχραιμία;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Όταν έχεις αυτογνωσία, αυτά τα περιστατικά τα προσπερνάς… Εάν κάποιος σε
αποκαλέσει βλάκα, ξέρεις αν είσαι ή
όχι…»
ΚΠ: Και ας μπορείτε, θεωρητικά με ένα χτύπημα να τον «τελειώσετε…»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «θεωρητικά ναι… Όμως
για το πραγματικά εκπαιδευμένο πολεμιστή, επιτυχία σε περιστατικά και παρόμοιες προκλήσεις, θα είναι
εάν καταφέρει «να παραμείνει στο Κέντρο του…» Να μείνεις στον άξονά σου...Γιατί
αν επιτεθείς τελικά στο διπλανό σου προδίδεις τον εαυτό σου πρωταρχικά και
αυτόν τελικώς…»
ΚΠ: Ωστόσο, η κοινωνία
την σήμερον, δε δείχνει ότι μπορεί «να παραμείνει στον άξονα της…»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Δυστυχώς… Καθένας μας, με τα σοβαρά προβλήματα που καλείται να
αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του, λόγω της
κακής κοινωνικής συγκυρίας, είναι πάρα πολύ εύκολο να αποκλίνει από το
Κέντρο του… Απαιτείται περισσότερος χρόνος και εκπαίδευση για να μπορέσει κάποιος να επανέρχεται… Γιατί αυτό, πάει και έρχεται… Χρειάζεται συχνή
επαναφορά…»
ΚΠ: Έχετε αντιμετωπίσει κρούσματα
βίαιων αθλητών, που να ανήκουν στην κατηγορία εκείνη που δεν… επανέρχεται στο
κέντρο της, μέσα στην δική σας σχολή;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ:
«Δεν ξέρω πως θα ακουστεί, όμως στην δική μας σχολή
δεν υπήρξαν ποτέ τέτοια κρούσματα, απειθάρχητων
αθλητών… Δεν είναι εγωιστικό, αλλά είναι τέτοιας φύσης η εκπαίδευση
μας ώστε όποιος είναι βίαιος και
ατίθασος να μην μπορεί να παραμείνει… Σκεφτείτε πως η σχολή λειτουργεί εδώ και
τριάντα χρόνια και έχουμε αθλητές που εκπαιδεύονται αδιάκοπα, επί δεκαπέντε χρόνια…»
ΚΠ: Τι εισπράττουν αυτοί οι άνθρωποι
μέσα από την πολύχρονή τους εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες; Τι σας λένε για
την οικογένειά τους, τις σχέσεις τους με τους άλλους;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Καταρχάς, ακόμη και παιδιά του δημοτικού και του νηπιαγωγείου ακόμη, τα
οποία μεγαλώνουν ωριμάζουν μέσα από τη σχολή μας και έπειτα από μερικά χρόνια,
αλλάζουν ζωή και μπαίνουν στα πανεπιστήμια, λένε πως ότι έχουν αποκομίσει από
εδώ μέσα αποτελούσε από τα πολυτιμότερα εφόδια για την ζωή τους, μέχρι εκείνη
την ηλικία των δεκαεπτά-δεκαοκτώ… Υπάρχουν οι μεγαλύτερης ηλικίας που μας λένε
ότι σωθήκανε… Καθώς και μια άλλη κατηγορία που ήρθαν για λίγο, διέκοψαν για
τους όποιους λόγους και πλέον μας φέρνουν τα παιδιά τους λέγοντάς μας, πως οι
ίδιοι μετάνιωσαν που σταμάτησαν…»
ΚΠ: Με ποιους τρόπους θα μπορούσαν
περισσότεροι άνθρωποι να γίνουν δέκτες της φιλοσοφίας των πολεμικών τεχνών;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «θα μπορούσε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον η Πολιτεία, να μας δώσει άδειες να μπούμε στα σχολεία,
ώστε να διδάξουμε στα παιδιά και τους νέους ανθρώπους όλους αυτούς τους κώδικες
ηθικής…»
ΚΠ: Κοινές αφετηρίες του Ανατολίτικου
και του Αρχαιοελληνικού αθλητισμού, τελικά υπάρχουν;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Εκτιμώ πως ναι… Αν και κάτι
τέτοιο δεν αποδεικνύεται πολύ εύκολα… Όμως
έχουμε παρατηρήσει πως διάφορες ενεργειακές μέθοδοι, από την Ασία, την
νότια και κεντρική Κίνα, που θεραπεύουν το σώμα, όπως η ρεφλεξολογία, το
σιάτσου, το, Τσικούνγκ, θυμίζουν πολύ
τεχνικές που εφήρμοζαν και στην αρχαία Ελλάδα…»
ΚΠ: Υπάρχει ροπή του κόσμου προς την
ενασχόληση πολεμικών τεχνών;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Υπάρχει μια αυξημένη προσέγγιση του
κόσμου προς τις πολεμικές τέχνες και ταυτόχρονα ένα ξεκαθάρισμα σε επίπεδο
διδασκαλίας, δεδομένου ότι παραμένουν μόνο όσοι πραγματικά μπορούν να
μεταδώσουν τις γνώσεις… Θα πρέπει να επισημάνουμε πως ένας πρωταθλητής, δεν
σημαίνει ότι μπορεί να είναι και καλός δάσκαλος… Υπάρχουν φοβεροί αθλητές που
δεν έχουν εκπαιδευτεί για να μεταδίδουν τις γνώσεις τους… Η διδασκαλία είναι
κάτι τελείως διαφορετικό…»
ΚΠ: Ποια είναι η καταλληλότερη ηλικία, για το
άτομο που θέλει να ασχοληθεί με τις πολεμικές τέχνες;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΔΕΣ: «Δεν υπάρχουν όρια… Αρκεί να σας πω, πως σήμερα ο μεγαλύτερος μας αθλητής
είναι εξήντα τεσσάρων ετών, δηλώνοντάς μας πως θα συνεχίσει για την μαύρη ζώνη,
ενώ έχει υπάρξει και εβδομήντα επτά χρονών κατά το παρελθόν…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου