Μέσα πάμε καλά… Κάτι κουνιέται Του Θόδωρου Βαρίκου

Σ’ αυτό το κείμενό μου, είμαι  υποχρεωμένος  εκ των πραγμάτων και των συγκυριών, να ευλογήσω τα γένια μου (άλλωστε, όσοι  κάνουν κάτι, το δικαιούνται  αυτό, λέει ο μέγας Θουκυδίδης) και όχι φυσικά για τα «έργα και τις ημέρες μου» στην οδό Ακαδημίας 20 της Αθήνας, αλλά γιατί …πέτυχα να προωθηθούν τρία σημαντικά για την περιοχή μας ζητήματα.

Θα θυμάστε, ένα κείμενό μας στο Ιντερνέτ και σε εκπομπή στην ΕΡΤ, με τίτλο : «έχουμε τις μεγαλύτερες και ομορφότερες στον πλανήτη γή», και ενώ όλοι, ες σκέφτηκαν παραλίες, τσιπούρες και άλλα πολλά, εγώ έπλεκα το εγκώμιο στις …γαϊδουροελιές μας, που τις λένε μαμούθ, γαϊδούρες η γκαρδολιές.  Χωρίς στήριξη από πουθενά (εσείς κρυφογελάγατε, όταν τις μάζευα για την εκπομπή)  πήραν, ως οι καλλίτερες και μεγαλύτερες, βραβείο φέτος στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης.

 Τώρα άντε να βρείτε τη βραβευθείσα Μαρία Ζέρβα στα Δολιανά, να σας πει περισσότερα. Θα …ξανακτυπήσω, ‘εάν δεν ανέβει πλέον η τιμή τους και δεν αυξηθεί η πώλησή τους---τράβηξη.

Η δεύτερη επιτυχία μας αφορά τα λασπόλουτρα και κρύο νερό της λίμνης του Μουστού. Μετά το κείμενό μας στα τοπικά μας Μ.Μ.Ε, , το θέμα το ανέδειξε σε εκπομπή της η ΕΡΤ (ίσως και άλλα Μ.Μ.Ε) με αποτέλεσμα, να συναντώ νεαρά ζευγάρια που έρχονταν από Αθήνα, μόνον για τη λίμνη του Μουστού. Με λίγα λόγια, πάει να γίνει …μόδα. Και να σκεφθεί κανείς, πως είναι εντελώς άγνωστες (πλην εξαιρέσεων) οι θεραπευτικές ιδιότητες των λασπόλουτρων της λιμνοθάλασσας, δίπλα στις όχθες της. Εκεί θα ακούσετε από παλιούς, πως τη δεκαετία του 1950, έρχονταν  από την Καρδίτσα ζευγάρι με το παιδί τους στο αναπηρικό καρότσι, και μετά 3-4 λασπόλουτρα περπάταγε, για να ξαναπέσει στο καροτσάκι  σε ένα χρόνο. Επειδή όμως η περιοχή τώρα έχει κηρυχθεί υδροβιότοπος και δεν περπατιέται εύκολα, καθότι έχουν φουντώσει δένδρα και θάμνοι, χρειάζεται ένας χωμάτινος διάδρομος δίπλα στις όχθες της λιμνοθάλασσας, για να εντοπίζονται οι γούρνες με τις λάσπες—από κοντά  και ένα τουριστικό περίπτερο ο Κώστας ο Κουμπούρας  στον οικισμό η στο δρόμο, και έγιναν  ιαματικό θέρετρο, λάσπες και νερό.

Τρίτη επιτυχία: Πριν  καμιά 10ριά χρόνια, κατέβασα στην περιοχή μας, ένα  ειδικό περιοδικό, το οποίο περιέγραφε όλα τα φυτά και τα βότανα της Ελλάδας, τα οποία θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν και να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας ,αλλά να γίνουν και εξαγωγές. Αναφέρω μερικά : Φραγκοσυκιές, λεμονιές (καλοκαιρινές) συκιές, καρυδιές, χαρουπιές(ζάχαρη--ζωοτροφές) ρίγανη, γαϊδουράγκαθα(βιομάζα)ροδιές, Ιπποφαές, όλα επιδοτούμενα. Αλλά και βολβούς (σπαρτούς), σταμναγκάθι (σπαρτό) τρούφες, σπαράγγια, ομβριές (βρύα) κάπαρη, που τη φέρνουν από Τουρκία και γεμίζουν τα βαζάκια—τουρσιά. Παράλληλα προειδοποιούσα μη καταστρέφετε την καλλιεργήσιμη  γη με φωτοβολταϊκά, γιατί παίζετε το παιχνίδι των Γερμανών, που θέλουν φτηνή ενέργεια από Ευρώπη, γιατί  την πάτησαν στις ερήμους της Αφρικής.   

Χαίρομαι που είδα στρέμματα με φραγκοσυκιές πριν το αρκαδικό χωριό, λεμονιές στη θέση ρουσιές στη Μελιγού, ρίγανη στα 1400 υψόμετρο στον Πάρνωνα, από το δάσκαλο Πέτρο Κολοβό, στον Πλάτανο συκιές στους πρόποδες του Πάρνωνα από τον Τζίμη Σούρσο και άλλα που δεν ξέρω— άρα χαμένοι αγώνες, είναι όσοι δεν δίνονται, από μαχμουρλίκι.

.Σύντομα: Να  μην κλείσει το αρχαιολογικό μουσείο του Αστρους, γιατί είναι άδικο να πάνε στην Τρίπολη πάνω από 2000—εκθέματα ευρήματα και με 2.500 επισκέψεις το…2008—συνδυάζεται άλλωστε με την έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού.

.Γιορτή κάστανων και σύκων στις 21και 22

(Σαββατοκύριακο) στον Πλάτανο. Έτσι  Αννούλα και ο Γιαννάκης  του ξενώνα, θα ιδούν και ντόπιο κόσμο, αφού συνήθισαν πια στις συρροές των λεωφορείων με τους ξενομερίτες.

.Το δηλητήριο από τη δασική σχολή Θεσσαλονίκης, να φέρουν στην περιοχή για να σώσουμε τις καστανιές από την απόλυτη καταστροφή και το σημαντικό εισόδημά μας —καταλάβατε γεωπόνοι αραχτοί;

Νερό να πληρώσουν και οι Πλατανίτες, παρότι ο θεός ως καλοί άνθρωποι τους τα έδωσε πολλά δωρεάν. Να φτιάξουν όμως την υποδομή για να ξέρουν τι και πόσο ξοδεύουν. Εντάξει και αφήστε τα σάπια.

Να  ναι καλά ο Μουστός (για τη σωματική μου υγεία) και τα πανηγύρια (για την πνευματική και ψυχική μου υγεία --τα γύρισα όλα). Έτσι άντεξα την εφταήμερη απεργία πείνας  για το ασφαλιστικό μου ταμείο.