Νάρκισσος: Πως προέκυψε η μεταφορική έννοια της λέξης

Περιβαλλόμαστε από Νάρκισσους με Ν κεφαλαίο και όχι από νάρκισσους, με ν μικρό. Γνωρίζουμε πρόσωπα, δηλαδή, που αγαπούν υπερβολικά τον εαυτό τους και τους αρέσει να κοιτάζονται στον καθρέφτη, να ακούν τη φωνή τους, να κάνουν βαρύγδουπες και τρανταχτές δηλώσεις ή να προβάλλονται από το μιντιακό σύστημα. Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι Νάρκισσοι θέλουν να είναι διαρκώς στην επικαιρότητα, να τους θαυμάζουν οι άλλοι. Κι οι ίδιοι, όμως, αυτοθαυμάζονται.

Ονομάζονται έτσι μετωνυμικά, γιατί έχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά του Νάρκισσου της μυθολογίας, ενός ωραίου νέου από τη Βοιωτία, που ερωτεύτηκε το είδωλό του, όταν το είδε να καθρεφτίζεται στο νερό της πηγής.

Ο μύθος των βρυκολάκων στους αρχαίους και μεσαιωνικούς χρόνους της Ελλάδας

Ἀναφορὲς γιὰ παράξενα πλάσματα στὴν Ἑλλάδα, ὑπὰρχουν ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια. Οἱ συνοδοὶ τῆς βασίλισσας τῆς νύχτας, Ἐκάτης, ὑπῆρξαν φοβερὰ ὀντα, ποὺ παραμόνευαν τὴν νύχτα. Οἱ Ἒμπουσες πάλι, ἦταν ἀποτρόπαιοι δαίμονες, ποὺ εἶχαν τὴν ἰκανότητα νὰ παίρνουν διάφορες μορφές καὶ σὲ ὀρισμένες περιπτώσεις, ἒπιναν τὸ αἶμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ τελικὰ πὲθαιναν.
Οἱ πρῶτοι χριστιανικοὶ αἰῶνες ἀναφέρουν περιπτώσεις βρυκολάκων μὲ τὸ ὃνομα «δαιμόνια» καὶ μὲ τὴν ἐξήγηση ὃτι εἶναι ὰποτελέσματα μαγεῖας τῶν Ἐθνικῶν προκειμένου νὰ κάνουν κακὸ στοὺς Χριστιανούς.