Συνομωσία ή αλλοτρίωση;

Άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Ο Κώστας Καραμανλής, τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ήταν αυτός που διέταξε να κηδευτεί ο Χαρίλαος Φλωράκης ως Εθνικός Ήρωας, με δαπάνη του δημοσίου (δηλαδή, με οικονομική συμμετοχή και των θυμάτων του και των πολέμιών του). Όσοι τόλμησαν να ψελλίσουν ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης, με το ψευδώνυμο «Καπετάν Γιώτης» ήταν υπεύθυνος για πλήθος εκτελέσεων εκατοντάδων Ελλήνων από το ένοπλο τμήμα που διοικούσε ως αντάρτης, κατηγορήθηκαν ως φασίστες.
Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος, τότε υφυπουργός Εθνικής Αμύνης και πιο πριν, αρχηγός της γαλάζιας ΟΝΕΕΔ, ήταν αυτός που διέταξε να αναρτηθούν μεσίστιες οι σημαίες των στρατιωτικών μονάδων και υπέγραψε υπουργική απόφαση βάσει της οποίας ο Χαρίλαος Φλωράκης κηδεύτηκε με στρατιωτικές τιμές «ως άξιον τέκνον της πατρίδας».Ο Βασίλης Σωτηρόπουλος,  πριν πέντε χρόνια, οργάνωσε, ως νομάρχης εκδήλωση προς τιμή των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και έβαλε την στρατιωτική μπάντα να παιανίζει «ενώπιον ιστού χωρίς ελληνική σημαία».
Στις τελετές μνήμης και τιμής των ηρώων, που θυσίασαν την ζωή τους ή την αρτημελιά τους για να ζούμε εμείς ως ελεύθεροι πολίτες, οι εκπρόσωποί τους (στην Αργολίδα) καλούνται να καταθέσουν στεφάνι, μετά τους διευθυντές των τραπεζών.
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα!

Κάποιοι με χειρουργικό τρόπο, αλλοιώνουν την ράτσα των Ελλήνων. Από Λαό Ηρώων τον μετατρέπουν σε λαό λοβοτομημένων δούλων. Οι παρεμβάσεις τους είναι συνεχείς.
*Αλλοιώνουν την Γλώσσα μας!
*Αλλοιώνουν την Ιστορία μας!
*Αλλοιώνουν την Εθνική μας Συνείδηση!
*Αλλοιώνουν την Θρησκευτική μας πίστη!
*Αλλοιώνουν την Φυλετική μας ομοιογένεια!
*Αλλοιώνουν το Φιλότιμο των Ελλήνων!

Ξηλώνουν ένα –ένα τα θεμέλια της διαφορετικότητάς μας. Τα τυλίγουν στη λάσπη και στα βοθρολύματα του παγκοσμιοποιημένου πιστεύω των αφεντικών τους.

Έκανα ένα πείραμα προχθές και, δυστυχώς, το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.
Ρώτησα τρεις Ναυπλιώτες και, αποδεδειγμένα μέχρις αυτοθυσίας Έλληνες, να μου πουν, αν γνωρίζουν «ποιος είναι ο Νούλης» και μου απάντησαν πολύ σωστά: «το πιο καλό μεζεδοπωλείο του Ναυπλίου». Τους ρώτησα «ποια είναι η εκκλησία όπου σκοτώθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας» και μου είπαν επίσης σωστά, «η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα».
Τους ρώτησα τέλος «ποιοι είναι οι αδελφοί Αντωνόπουλοι» (καθόμασταν κάτω από την ταμπέλα του δρόμου που είχε τοποθετήσει ο τότε αντιδήμαρχος Τάσος Τσορώνης) και με κοίταξαν με απορία. Δεν γνώριζαν.
Και γιατί να γνωρίζουν; Εδώ, οι Δήμοι, τα μνημόσυνα των ευεργετών τα κάνουν σχεδόν «εν κρυπτώ». Νομίζω μάλιστα ότι, κάποια χρονιά, το ελεγκτικό δεν ενέκρινε την σχετική δαπάνη. Γιατί λοιπόν να γνωρίζουν;
Εδώ τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν τον Καραολή, τον Αυξεντίου, τον Μάτση ή τον Δημητρίου (γνωρίζουν όμως την Δημητρίου).

Δεν γκρινιάζω. Ούτε σας παριστάνω ότι είμαι πατριώτης, περισσότερο από εσάς. Όμως, ας μου πει κάποιος «γιατί αυτή η απαξίωση κάθε τι του Εθνικού»; «Γιατί τόση αδιαφορία»;
Γιατί το Άργος, η αρχαιότερη οργανωμένη πόλη της Ευρώπης, δεν έχει αγάλματα και μνημεία;

Γιατί στο Ναύπλιον ο Σταϊκόπουλος δεν έχει λαβή στο σπαθί του;

Γιατί η χώρα των Δαναών και του Εφευρέτη του Αλφαβήτου έχει τόσους αναλφάβητους;

Γιατί φτάνουμε στο σημείο ένας μεγάλος, ο προσφάτως κηρυχθείς ως Επίτιμος Δημότης Ναυπλίου, καθηγητής της Αστροφυσικής Δημήτρης Νανόπουλος να λέει:

«κάποτε η Ελλάδα έβγαζε διάνοιες».
Γιατί;